Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: Τα αποτελέσματα

Με καταμετρημένο το 99.9% της επικράτειας, τα αποτελέσματα από την ψηφοφορία των 55 συμμετεχόντων έχουν ως εξής:

1. The Age Of The Understatement - The Last Shadow Puppets
2. Oracular Spectacular - MGMT
3. Third - Portishead
4. Fleet Foxes - Fleet Foxes
5. Dear Science - TV On The Radio
6. Avatar - Monika
7. For Emma, Forever Ago - Bon Iver
8. Rest Now Weary Head, You Will Get Well Soon - Get Well Soon
9. Los Angeles - Flying Lotus
10. Santogold - Santogold
11. Rook - Shearwater
12. Youth Novels - Lykke Li
13. Pyramids - Trouble Over Tokyo
14. Microcastle - Deerhunter
15. Glasvegas - Glasvegas
16. Street Horrrsing - Fuck Buttons
17. Death Consciousness - Have A Nice Life
18. Crystal Castles - Crystal Castles
19. Silent Movie - Quiet Village
20. In The Future - Black Mountain

Για να δείτε τα επίσημα αποτελέσματα, όπως αναρτήθηκαν στο μπλογκ του διοργανωτή gone4sure, κάντε κλικ εδώ και εδώ ενώ για να δείτε τα υπόλοιπα 30 που συμπληρώνουν την 50άδα και να διαβάσετε πώς είχε το point system και ποιοι συμμετείχαν, παρακαλώ πατήστε εδώ.

Περιττό να πω ότι τα περισσότερα δεν τα έχω ακούσει. Φαίνεται ότι οι συμμετέχοντες ασχολούνται ιδιαίτερα με το σπορ και είχαν ψαγμένες επιλογές. Προσωπικά, το διασκέδασα με την ψυχή μου αν και "έπιασα" μόλις 3/20 και 8/50. Δε βαριέσαι, του χρόνου θα τα πάω καλύτερα.

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #1

And the winner is...

The Fireman
Electric Arguments


Πάρε έναν σιτεμένο Paul McCartney και έναν μεσήλικα Youth και κλείσε τους σε ένα πλήρως εξοπλισμένο στούντιο για μία ημέρα. Επανάλαβε για άλλες 12 φορές, αραιά, στο διάστημα ενός έτους. Αυτό που θα πάρεις είναι το Electric Arguments, το τρίτο άλμπουμ του... πυροσβεστικού αυτού πρότζεκτ.

Μακριά από το ambient κλίμα των δύο προηγούμενων δίσκων, εδώ έχουμε ένα μείγμα φολκ, ροκ, ποπ, μπλουζ, ψυχεδέλειας, ντίσκο και μυριάδων ακόμα παραφυάδων της δυτικής μουσικής κουλτούρας, με τη φωνάρα του Macca από πάνω και με το αλάνθαστο μουσικό του ένστικτο να δίνει νόημα και ενότητα εκεί που οποιοσδήποτε άλλος θα "σκόνταφτε" από το πρώτο βήμα.

Είναι αυτός "ο καλύτερος δίσκος του 2008"; Πιθανότατα όχι. Άλλωστε πολύ αμφιβάλλω αν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Αποτελεί όμως ένα απίστευτα τολμηρό βήμα από έναν άνθρωπο που είναι, παρεμπιπτόντως, ο αγαπημένος μου εν ζωή καλλιτέχνης και που, στα 66 του και μετά από τέτοια καριέρα, δεν είχε κανένα δικαίωμα να κυκλοφορήσει κάτι τόσο διαφορετικό από αυτά που συνήθιζε και να βάλει τα γυαλιά στον σωρό από παιδαρέλια που "λυμαίνονται" την πιάτσα. Μπάσταρδος...


Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #2

The Last Shadow Puppets
The Age Of The Understatement

Πλησιάστε κυρίες και κύριοι! Δεν είναι οι Arctic Monkeys! Δεν είναι οι Rascals! Είναι οι Alex Turner, Miles Kane, Tom Ford και η London Metropolitan Orchestra σε ένα άλμπουμ που ηχογραφήθηκε στη Γαλλία! Οι Beatles, ο Scott Walker και ο Bowie στο μπλέντερ. Διφωνίες που παραπέμπουν απευθείας στους Lennon και McCartney. Σούπερ παραγωγή και φυσικά τραγουδάρες: το ομώνυμο, το "My Mistakes Were Made For You", το "Standing Next To Me" αλλά και τα υπόλοιπα. Ακούγεται μονορούφι και στο repeat. Δυο μυξιάρικα παραδίδουν μαθήματα γραφής και αποτελούν το αναμφισβήτητο success story της χρονιάς. Θα ήταν στο #1 αλλά...

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #3

Θανάσης Παπακωνσταντίνου με τον Διονύση Σαββόπουλο
Ο Σαμάνος

Ο Θανάσης γράφει και ο Νιόνιος ερμηνεύει. Μία μουσική φαντασίωση που έγινε πραγματικότητα. Τα 4 πρώτα τραγούδια απλά γαμάνε. Θα μπορούσε να ήταν καλύτερος. Έτσι, εντάσσεται άνετα και στην κατηγορία των "χαμένων ευκαιριών". Τα είχα γράψει και εδώ.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #4

Λένα Πλάτωνος
Ημερολόγια

Η Κυρία τραγουδάει τα μπλουζ. Ο δίσκος που με έμπασε στο Πλατωνικό σύμπαν. Σκοτεινός και μυστηριώδης. Μια αποστασιοποιημένη φωνή και ηλεκτρονικά ρυθμοκούτια. Το "Ραντεβού" κομβικό σημείο. Τα είχα γράψει και εδώ.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #5

Fleet Foxes
Fleet Foxes

Το Seattle τελικά δεν βγάζει μόνο βαβούρα (Hendrix, Nirvana κλπ.) αλλά και γκρουπ με αγγελικές φωνητικές αρμονίες, reverb και λιτές ενορχηστρώσεις. Μαγικό άλμπουμ μετά τα δύο πολύ καλά EP. Το ένα τραγούδι καλύτερο από το άλλο. Δίσκος της χρονιάς σύμφωνα με το Mojo, δεύτερη θέση στο Uncut και μέσα σε σχεδόν όλες τις λίστες. Θέλετε κι άλλα; Ακούστε το!

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #6

Coldplay
Viva La Vida Or Death And All His Friends

Η μπάντα που όλοι λατρεύουν να μισούν, τους αναγκάζει να υποκλιθούν. Brian Eno είναι αυτός. Προσωπικά, λάτρεψα το A Rush Of Blood To The Head καθώς ήταν γεμάτο από hooks και τη φωνάρα του Chris Martin. Εδώ, ο ήχος τους αποκτάει μεγαλύτερο φάσμα. "Cemeteries Of London" και "Violet Hill" αυτά που ξεχωρίζω. Ο Satriani καραδοκεί για το "Viva La Vida". Είναι πολλά τα λεφτά...

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #7

Neil Diamond
Home Before Dark

Με αυτό εδώ ανέβηκε στο #1 σε Βρετανία και Αμερική ενώ έγινε και ο γηραιότερος περφόρμερ με δίσκο στην κορυφή των τσαρτ (είναι 67), εκθρονίζοντας τον Dylan. Και νεκρούς ανασταίνει ο Rick Rubin που έχει αναλάβει την παραγωγή. Ακουστικά όργανα και μια ανεμοδαρμένη φωνή. Το "Pretty Amazing Grace" στο τραγουδιστικό πάνθεον.

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #8

The Verve
Forth

11 χρόνια μετά το σπουδαίο Urban Hymns, η παρέα του τρελο-Richard Ashcroft αποφάσισε ότι δεν έχουμε ακόμα τελειώσει μαζί της. Το Forth είναι η τέταρτη δισκογραφική τους απόπειρα και είναι γεμάτη από δυνατά τραγούδια, με δυνατές κιθάρες και τύμπανα, που τραβάνε σε διάρκεια. Το "Sit And Wonder", που ανοίγει την αυλαία, είναι υπερβατικό και επιβλητικό και σίγουρα το προτιμώ από το "Love Is Noise" που επέλεξαν ως πρώτο σινγκλ.

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #9

Paul Weller
22 Dreams

Το ένατο σόλο άλμπουμ του Modfather στο νούμερο εννιά. Μετά το As Is Now, άλλη μια επιτυχία. Πρόκειται για διπλό δίσκο ουσιαστικά, με πολλές εναλλαγές ύφους, που αποδεικνύει ότι, κι αν 50άρησε, διανύει μια νέα μουσική ακμή. Με ένα κάρο συμμετοχές από διάσημους συναδέλφους του και ολόκληρη στρατιά μουσικών, εδώ βουλώνει στόματα.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

ΠΟΠ+ΡΟΚ ξανά!

Από σήμερα βρίσκεται ξανά στα περίπτερα το ιστορικό περιοδικό ΠΟΠ+ΡΟΚ μετά από μεγάλη απουσία. Πέρασαν 30 χρόνια από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε (Μάρτιος 1978) και πλέον ανήκει και αυτό στην αυτοκρατορία Γιαννίκου. Με μια πρώτη ματιά, η νέα εκδοχή μοιάζει ιδιαίτερα προσεγμένη, η ύλη είναι πλούσια και η τιμή ευτυχώς αρκετά προσιτή. Στη συντακτική ομάδα είδα αρκετά από τα γνωστά ονόματα του χώρου αλλά και πολλά νέα.

Δεν κάνω βέβαια αυτή την αναφορά για διαφήμιση αλλά γιατί το ΠΟΠ+ΡΟΚ ήταν το πρώτο μουσικό περιοδικό που αγόρασα ποτέ μου (αν θυμάμαι καλά ήταν το τεύχος 200) και του οφείλω ένα μέρος της διαμόρφωσης του μουσικού μου γούστου. Ήταν τότε ακόμα η εποχή που έγραφαν εκεί ο Ζήλος, ο Πετρίδης και άλλοι καλοί μουσικογράφοι και που δεν υπήρχε άλλη πηγή πληροφόρησης, με αποτέλεσμα να "ρουφάω" κάθε σελίδα του. Εύχομαι η συνέχεια να είναι αντάξια (γιατί όχι και ανώτερη) του ένδοξου παρελθόντος.

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #10

Mogwai
The Hawk Is Howling

Γιατί δεν τους είχα ακούσει τόσο καιρό τούτους εδώ; Άλλο ένα post-rock γκρουπ, οργανικές συνθέσεις που ξεκινούν γαλήνια για να τα ανατρέψουν όλα καθώς εξελίσσονται, με κιθάρες που γρυλίζουν και βρυχώνται. Κομμάτια με απίστευτους τίτλους όπως "I'm Jim Morrison, I'm Dead" ή "I Love You, I'm Going To Blow Up Your School" με έπεισαν ότι πρέπει να τους παρακολουθώ από 'δω και 'μπρος.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #11

Monika
Avatar

Το hype που την ακολουθεί έχει πάρει πια διαστάσεις χιονοστιβάδας. Δεν πρόκειται για μεσσία. Το Avatar είναι πολύ καλός δίσκος, με μερικές πραγματικά σπουδαίες στιγμές. Το μέλλον θα δείξει αν θα μπορέσει να συνεχίσει σε ανάλογα επίπεδα. Είναι νεαρή, ταλαντούχα και ελπιδοφόρα και γι' αυτό βρίσκεται εδώ.

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #12

Misuse
Misuse



Για όσους γουστάρουν ετικέτες, αυτοί εδώ παίζουν post rock. Κιθάρες, μπάσο, ντραμς, πλήκτρα συν έγχορδα, σε έναν δίσκο χωρίς λόγια που είναι εξαιρετικός! Μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις και εξαιρετικό παίξιμο. Να ήταν και λίγο πιο ψηλά στη μίξη τα τύμπανα...

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #13

Dido
Safe Trip Home

Επικίνδυνη επιλογή για τόσο υψηλή θέση καθώς δεν το έχω ακούσει πολύ. Ελπίζω να μην το μετανιώσω. Δύσκολα μπορώ να αντισταθώ στη φωνή της ούτως ή άλλως αλλά εδώ υπάρχουν και τραγούδια πολύ διαφορετικά από αυτά στα οποία μας είχε συνηθίσει. Συνεργασίες με Brian Eno και Mick Fleetwood μεταξύ άλλων, αλλά και η σκιά μιας απώλειας, προσδίδουν έξτρα βαρύτητα.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #14

Spiritualized
Songs In A&E

Τον Jason Pierce τον γνώρισα από το εκπληκτικό Ladies And Gentlemen We Are Floating In Space και μετά τον έχασα, για να τον ξαναβρώ εδώ, μετά την περιπέτειά του με την πνευμονία που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Το ότι πολλοί θεωρούν το Songs In A&E ως την καλύτερη δουλειά του, δείχνει πόσο σπουδαίος δίσκος είναι.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #15

R.E.M.
Accelerate

Δεν είχα ακούσει ποτέ ολόκληρο άλμπουμ αυτών των Αθηναίων (εκτός από το Out Of Time) και λίγα από τα χιτ τους με συνεπαίρνουν. Εδώ όμως μου άρεσαν πολύ. Τραγούδια όλο ενέργεια και βαβουριάρικες κιθάρες σε μια επιστροφή που την είχαν ανάγκη πρώτα απ' όλους οι ίδιοι. Εχοντας πια πατήσει τα 50 (μόνο ο Stipe μένει), δείχνουν να έχουν ακόμα σφαίρες στη θαλάμη τους.

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #16

Brian Wilson
That Lucky Old Sun

Αγαπώ τη μουσική των Beach Boys αρκετά και η νέα δισκογραφική δουλειά του πρώην κινητήριου μοχλού τους δεν θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο. Ένας ακόμα φόρος τιμής σε οτιδήποτε σχετίζεται με (τι άλλο;) τη ζωή στην Καλιφόρνια, με εξαιρετικές ενορχηστρώσεις και τα γνωστά αιθέρια φωνητικά. Καμένος ναι, τελειωμένος όχι.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #17

Ry Cooder
I, Flathead

Το τελευταίο μέρος της Καλιφορνέζικης τριλογίας του ανθρώπου που αρνήθηκε κάποτε να γίνει μέλος των Rolling Stones είναι, όπως και τα προηγούμενα, εξαιρετικό. Μόνο που αυτή τη φορά, στο πακέτο προστίθεται και μία 100σέλιδη νουβέλα, "for those who can read". 14 τραγούδια που ξετυλίγονται σαν ταινία και προσφέρονται για ακρόαση με κλειστά μάτια.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #18

Keane
Perfect Symmetry

Μπορεί να μη γουστάρω γενικά τα "πλαστικά" σύνθια ούτε τα αποκλειστικά ερωτικά θέματα, αλλά τούτοι εδώ μου είναι αρκετά συμπαθείς. Σε αυτό το τρίτο πόνημά τους εξακολουθούν να αναζητούν το τέλειο, συμμετρικό ποπ τραγούδι ενώ χρησιμοποιούν για πρώτη φορά κιθάρες, έγχορδα και σαξόφωνο. Κατά τη γνώμη μου, τα καταφέρνουν μια χαρά!

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #19

Duffy
Rockferry

Τέσσερα χρόνια το μαγείρευε μαζί με τους συνεργάτες της και τελικά τα κατάφερε. Το Rockferry έσπασε τα ταμεία και ακούστηκε παντού. Κατά τη γνώμη μου έχει δύο κομματάρες, το "Mercy" και το "Stepping Stone", με το πρώτο να είναι το μεγάλο σουξέ και track of the year σύμφωνα με το Mojo. Καθόλου άσχημα μις...

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: #20

Γουστάρω τις ψηφοφορίες για δίσκους, ταινίες, βιβλία κλπ. αν και δεν είχα συμμετάσχει ποτέ σε κάποια, απ' όσο θυμάμαι τουλάχιστον. Θεωρώ ότι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και αποτελούν άριστες ευκαιρίες για ανταλλαγή απόψεων αλλά και για διαξιφισμούς, μιας και τα αποτελέσματα είναι αδύνατο να ικανοποιήσουν τους πάντες.

Έτσι, άρπαξα αμέσως την ευκαιρία που παρουσιάστηκε με το μπλογκοδημοψήφισμα που οργανώνει ο συνάδελφος gone4sure με 53 συμμετέχοντες μέχρι στιγμής! Τα πράγματα είναι απλά: από σήμερα και μέχρι τις 20 Δεκέμβρη θα ψηφίζουμε ένα άλμπουμ την ημέρα, ξεκινώντας από το 20 και φτάνοντας μέχρι την κορυφή.

Πολύ φοβάμαι ότι οι δικές μου επιλογές δεν θα αρέσουν. Δεν έχω ακούσει άλλωστε και πολλά άλμπουμ της χρονιάς αυτής μιας και δεν "κατεβάζω" τίποτα και το πορτοφόλι μου δεν αντέχει πολλές αγορές νέων κυκλοφοριών, με αποτέλεσμα να αρκούμαι σε παλιότερους δίσκους που κοστίζουν σαφώς λιγότερο. Anyway, παρακάτω θα βρείτε το 20ό άλμπουμ της δικής μου λίστας ενώ μπορείτε να παρακολουθείτε την ψηφοφορία μέρα με τη μέρα εδώ.

#20
Oasis

Dig Out Your Soul

Οι άσπονδοι αδερφοί Noel και Liam Gallagher επιστρέφουν με... μισό καλό δίσκο, ο οποίος όμως είναι πολύ ανώτερος από αυτούς που μας σέρβιραν την τελευταία δεκαετία. Τα δύο πρώτα τους άλμπουμ τα είχα λιώσει στα νιάτα μου και με αυτό εδώ ήταν σαν να ξανασυναντώ παλιούς γνωστούς.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Κάποιος τα έγραψε στον τοίχο με μπογιά...

Ημέρα διεξαγωγής του Τεστ Γενικών Γνώσεων Και Δεξιοτήτων του Α.Σ.Ε.Π. σήμερα και βρέθηκα κι εγώ μαζί με τον αδερφό μου τον Σταν στο 7ο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Αθηνών, κάπου στη Λιοσίων, να απαντώ τις 100 ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής (94 απάντησα, από την ώρα που παρέδωσα την κόλλα μου ανακαλύπτω συνέχεια λάθη που έκανα).

Περιμέναμε σχεδόν 2 ώρες μέχρι να μας δοθούν τα θέματα, οπότε είχαμε άπειρο χρόνο να διαβάσουμε τα όσα είχαν γράψει οι μαθητές στους τοίχους. Συγκράτησα τα εξής δύο και τα παραδίδω στην αθανασία:

"ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΜΑΛΑΚΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ" και
"Οδός καψούρας: άμα βρεθείς σε αυτόν τον δρόμο ΧΕΣΕ ΜΕΣΑ".

Τελικά, οι μεγαλύτεροι ποιητές μένουν ανώνυμοι και αφανείς...

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Του Κατά Ζήλον Ευαγγελίου (και άλλων) το ανάγνωσμα...

Αγοράζω πολλά περιοδικά. Πάρα πολλά περιοδικά. Ασχέτως αν τα διαβάζω (ξέρω, πριν τα αγοράσω, ότι δεν θα προλάβω τα περισσότερα) τα αγοράζω και τα στοιβάζω σε διάφορα σημεία μέσα στο σπίτι: στο μπάνιο, στο κομοδίνο, στο τραπέζι, στις βιβλιοθήκες. Κάποια στιγμή η Σάντυ θα με πετάξει, μαζί με αυτά, έξω απ' το σπίτι. Είναι θέμα χρόνου.

Είναι μια μορφή διαταραχής, σίγουρα. Κάποια απ' αυτά τα ξεκοκκαλίζω. Κάποια μόλις που τα ανοίγω. Όλο λέω θα τα μειώσω κι όλο το αναβάλλω γιατί δεν μπορώ να αντισταθώ στο θέμα που φιγουράρει στο εξώφυλλο. Τα περισσότερα είναι περί μουσικής, κάποια για το σινεμά και την τεχνολογία. Κάποια δεν έχω πρόβλημα να τα πετάξω στην ανακύκλωση, κρατώντας για το αρχείο μου μόνο ό,τι με ενδιαφέρει. Κάποια άλλα (τα περισσότερα) μου είναι αδιανόητο να τα πειράξω. Παρακάτω θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες από τις τελευταίες αγορές μου που έχουν, νομίζω, ενδιαφέρον.


Θα αρχίσω με τη μεγάλη μεταγραφή: ο Αργύρης Ζήλος, ο αγαπημένος μου Έλλην μουσικογράφος, μετακόμισε από το Δίφωνο στο Sonik. Ξέρετε πολλούς δημοσιογράφους που το όνομά τους να μπαίνει στο εξώφυλλο; Του Ζήλου φιγουράρει πρώτη μούρη σ' αυτό του Sonik που μόλις κυκλοφόρησε. Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να βρείτε τρόπο να τον διαβάζετε (έχει και μόνιμη στήλη δισκοκριτικής στο Αθηνόραμα). Σπουδαίος γραφιάς, στηρίζει πάντα αυτά που πιστεύει με επιχειρήματα (με ενίοτε δικηγορίστικο ύφος), έχει χιούμορ που σκοτώνει και όσο κι αν διαφωνείς, δεν μπορείς παρά να τον παραδεχτείς για το πάθος του. Το Sonik είναι αξιόλογη προσπάθεια και με τη συγκεκριμένη προσθήκη χτυπάει κορυφή.
Δείτε και ένα αφιέρωμα που είχε κάνει στον Ζήλο ο Αντώνης Μποσκοΐτης κάνοντας κλικ εδώ.


Χαζεύοντας στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία, έπεσε το μάτι μου στο νέο τεύχος του περιοδικού Manifesto, την ύπαρξη του οποίου αγνοούσα. Περιέχει ένα εκτενέστατο αφιέρωμα στον Διονύση Σαββόπουλο που περιλαμβάνει ανθολόγιο στίχων, μεγάλη συνέντευξη, φωτογραφίες και κείμενα (και του Θανάση Γκαϊφύλια μεταξύ άλλων) και έχει συνολική έκταση 34 σελίδων! Η αναγραφόμενη τιμή του είναι 10 ευρώ αλλά το αγόρασα 7,5! Πολύ καλή δουλειά!

Το καινούργιο τεύχος του ιστορικού Rolling Stone είναι special. Έχει αφιέρωμα στους 100 μεγαλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών όπως τους ψήφισε πάνελ που αποτελούνταν από γνωστούς καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και ανθρώπους του χώρου (μεταξύ αυτών και οι Bono, Eric Burdon, B.B. King, Keith
Richards) και κυκλοφορεί με 4 διαφορετικά εξώφυλλα (Aretha Franklin, Bob Dylan, Elvis Presley, John Lennon). Τέτοιου είδους "δημοψηφίσματα" πάντα χωλαίνουν και πολλές φορές βγάζουν "περίεργα" αποτελέσματα αλλά έχουν, νομίζω, μεγάλο ενδιαφέρον και αποτελούν πρώτης τάξεως αφορμή για συζητήσεις μέχρι το ξημέρωμα.
Το top-10 στην περίπτωσή μας είναι:
1. Aretha Franklin
2. Ray Charles
3. Elvis Presley
4. Sam Cooke
5. John Lennon
6. Marvin Gaye
7. Bob Dylan
8. Otis Redding
9. Stevie Wonder
10. James Brown

Οι συγκεκριμένες επιλογές (και οι υπόλοιπες 90) δείχνουν πόσο διαφορετικά βλέπουν την τέχνη εκεί στο εξωτερικό. Δεν ζητάνε απαραίτητα τεχνική αλλά φωνές που να μπορούν να σου μεταδώσουν το μήνυμα του τραγουδιού. Στη χώρα μας, οι περισσότεροι θεωρούν αδιανόητο κάποιος που γράφει τα τραγούδια του να τα τραγουδάει κιόλας, αν ο θεούλης δεν του έχει δώσει "φωνάρα". Έχουμε θεοποιήσει τους τραγουδιστές, θέλουμε το τραγούδι "ζαχαρωμένο", με ωραίο περιτύλιγμα. Δεν έχουμε βλέπετε την παιδεία να το "πιάσουμε" αλλιώς. Φανταστείτε, ας πούμε, σε ανάλογη ψηφοφορία να βλέπαμε τον Θανάση Παπακωνσταντίνου στην 100ή, έστω, θέση μιας τέτοιας λίστας. Αδιανόητο!

Εννοείται περιμένω τα σχόλιά σας!

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Μια κουβέντα με τον Δημήτρη Αρναούτη

Δημοσιεύτηκε σήμερα στον Ορφέα (www.e-orfeas.gr/) η συνέντευξη που πήρα από τον νέο τραγουδοποιό Δημήτρη Αρναούτη. Είναι η πρώτη μου συνέντευξη, αν και νωρίτερα είχα ασχοληθεί με δύο άλλες, για τις οποίες όμως δεν μπορώ να αποκαλύψω τίποτα προς το παρόν. Η συγκεκριμένη εξελίχθηκε τελικά σε μια χαλαρή κουβέντα που έχει νομίζω αρκετό ενδιαφέρον. Ο Δημήτρης ήταν ορεξάτος και είχε πολλά να πει. Διαβάστε την κάνοντας κλικ εδώ και πείτε μου τη γνώμη σας αφήνοντας το σχόλιό σας. Επίσης, μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του άλμπουμ του Δημήτρη Αρναούτη πατώντας... μια στιγμή... όχι εδώ... ούτε εδώ... Α ναι! Εδώ.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Obamarama!


Οι δημοσκοπήσεις δεν άφηναν πολλά περιθώρια τον τελευταίο καιρό: έδειχναν ότι ο Barack Obama θα είναι ο επόμενος Αμερικανός Πρόεδρος. Κι όμως, φοβόμουν μέχρι την τελευταία στιγμή ότι κάτι θα πάει στραβά, ότι τελικά κάτι τόσο απίθανο με βάση όσα ξέραμε μέχρι πρότινος, δεν ήταν δυνατό να συμβεί. Άλλωστε, μαθηματικά, υπήρχαν όλες οι πιθανότητες.

Κι όμως, οι Αμερικανοί πολίτες πράγματι αποφάσισαν να στείλουν έναν μαύρο στον Λευκό Οίκο! Η νίκη του ήταν σαρωτική, με περισσότερες από 7 εκατομμύρια ψήφους διαφορά και με τη συμμετοχή να ξεπερνά το 66%, ποσοστό που για να το ξανασυναντήσουμε πρέπει να κάνουμε ένα ταξιδάκι στον χρόνο, γύρω στα 100 χρόνια πίσω.

Η ομιλία του στο Chicago, με την οποία αποδεχόταν το χρίσμα, ήταν ιδιαίτερα συγκινητική. Ο Obama είναι αληθινός, δεν κρύβει τα συναισθήματά του. Σε μια βραδιά που του έφερνε τη δικαίωση, εκείνος έδειχνε κουρασμένος και λυπημένος. Μία ημέρα πριν, είχε χάσει την γιαγιά που τον είχε μεγαλώσει. Η ικανότητά του παρ' όλα αυτά να συνεπαίρνει τα πλήθη ήταν εκεί, ανέγγιχτη.Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε τους Αμερικανούς βλάκες και συντηρητικούς. Κι όμως, σε πολλά μας έχουν προσπεράσει προ πολλού. Τη στιγμή που αυτοί ψηφίζουν ως Πρόεδρό τους έναν ορφανό μαύρο με ρίζες στην Κένυα, ο οποίος ξεκίνησε από το μηδέν ως απόλυτο αουτσάιντερ, εμείς εδώ ασχολούμαστε ακόμα με γόνους παλαιών πολιτικών, οι οποίοι το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι αυτή τους η καταγωγή. Ο ίδιος αλλά και ο John McCain, ο μεγάλος αντίπαλός του, έδωσαν μαθήματα πολιτικής στάσης και λόγου. Όσοι είδαν την προσήλωση με την οποία παρακολουθούσε το πλήθος την ομιλία του, θα πρόσεξαν ότι δεν υπήρχε εκεί ίχνος φανατισμού ή υπεροπτικών πανηγυρισμών. Εδώ, αντίθετα, τέτοια φαινόμενα είναι ο κανόνας και μάλιστα πριν καν επιβεβαιωθεί το αποτέλεσμα (θυμάστε το 2000;). Για να δούμε, πόσα χρόνια θα χρειαστεί να περάσουν μέχρις ότου οι Έλληνες πολίτες δεν θα θεωρούν πια ανήκουστο το ενδεχόμενο να ψηφίσουν υποψήφιο για την πρωθυπουργία, ο οποίος θα κατάγεται π.χ. από Αλβανούς γονείς...

Οι κυνικοί θα πουν ότι δεν έγινε και τίποτα. Ότι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών θα παραμείνει η ίδια, ότι δεν θα αλλάξει τίποτα στον κόσμο. Δεν καταλαβαίνουν ότι η αλλαγή συνέβη ήδη. Δεν καταλαβαίνουν ότι κάθε φορά που ένα τείχος γκρεμίζεται, ο κόσμος μπορεί να κάνει μερικά ακόμα βήματα μπροστά. Ξέρω τι θα πουν οι κυνικοί και τι λένε ήδη. Ξέρω γιατί κι εγώ πολλές φορές είμαι ένας από αυτούς. Αλλά απόψε, έστω μόνο για απόψε, αφήστε με να ονειρευτώ...
Υ.Γ.: Για περισσότερες ξεκαρδιστικές φωτογραφίες, πατήστε εδώ.

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Not-so-famous quotes

"Όταν έρθει ο θάνατος δεν θα είμαστε εκεί, και τώρα που είμαστε εδώ, δεν είναι ο θάνατος."
Επίκουρος





"Θέλω ισότητα για όλους. Εκτός από τους ρεπόρτερ και τους φωτογράφους!"
Mahatma Gandhi

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Kill Μπήλιω

Με τον παραπάνω παραφρασμένο τίτλο γνωστής ταινίας του Tarantino αναφέρεται συχνά ο Φοίβος Δεληβοριάς στη δημοσιογράφο Μπήλιω Τσουκαλά, η οποία διατηρεί καθημερινή εκπομπή με τίτλο "Έχει Γούστο" (ΝΕΤ). Την παρακολουθώ αρκετά συχνά, καθώς πολλές φορές φιλοξενεί καλλιτέχνες που με ενδιαφέρουν και, γενικά, τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται είναι κάποιου επιπέδου, τουλάχιστον για τα δεδομένα της ελληνικής τηλεόρασης.

Εκεί όμως που η Μπήλιω δίνει ρέστα είναι στις... "ατάκες", οι οποίες στο στόμα της μετατρέπονται σε φονικά όπλα. Ιδιαίτερα επιρρεπής σε "μαργαριτάρια", η ηρωίδα μας είναι σκέτη απόλαυση. Και όταν κάποιος επιδίδεται καιρό σε ένα σπορ, κάποια στιγμή αγγίζει το ζενίθ των δυνατοτήτων του. Κατά την άποψή μου, αυτό το πέτυχε την ημέρα που φιλοξένησε τον Γιώργο Κιμούλη. "Πώς θα ήθελες να πεθάνεις Γιώργο;" ρώτησε η παρουσιάστριά μας, για να πάρει την απάντηση: "Φαντάζομαι ότι δεν θα ήθελα να πεθάνω."

Κι εδώ κολλάει, ίσως, και κάτι που είπε η Αμερικανίδα συγγραφέας Anna Quindlen: "Δημοσιογράφος; Άλλες φορές είναι επάγγελμα και άλλες διάγνωση!"

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Τ' Άη Γεράσιμου ανήμερα

Προχθές Δευτέρα γιόρταζε ο Άγιος Γεράσιμος, μεγάλη η χάρη του (που λέει ο λόγος) και αποφασίσαμε με τη σύζυγο να βολτάρουμε στην εμποροπανήγυρη που στήνεται τέτοιες μέρες έξω από τους απανταχού ναούς, έτσι για να μην ξεχνάμε και περί τίνος πρόκειται τελικά.

Περνώντας έξω από τον ναό, εκείνη αποφάσισε να ανάψει ένα κεράκι κι εγώ κάθισα απέξω να την περιμένω. Και να σου ένας παπάς να συνομιλεί με έναν τυφλό ο οποίος πουλούσε κεριά στα σκαλιά της εκκλησίας. Πλησιάζοντας, διαπίστωσα ότι ο σεβάσμιος ιερέας προσπαθούσε να διώξει τον φουκαρά που πάλευε για το μεροκάματο. Βλέπετε, λίγο πιο πάνω υπήρχε το "επίσημο" κατάστημα και ο τυφλός χάλαγε την "πιάτσα" μιας και ήταν αρκετοί που αγόραζαν από αυτόν. Τι κι αν προσπαθούσε να εξηγήσει στον παπά. "Τι θα πάω πίσω στην οικογένεια το βράδυ πάτερ;" Μάταιος κόπος. Αλλά δεν ήξερε, δεν ρώταγε;

Στη συνέχεια της βραδιάς, βρεθήκαμε σε κινηματογραφική αίθουσα του Village στο Παγκράτι για να παρακολουθήσουμε τη νέα ταινία του πολυαγαπημένου μου Woody Allen (γνωστός αθεϊστής, ξέρετε: του Διαβόλου) με τίτλο Vicky Cristina Barcelona. Εξαιρετικό φιλμ, σε μεγάλη φόρμα ο παππούς και σπουδαία ερμηνεία από την Penelope Cruz που ίσως της αποφέρει μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Περί τέχνης

Ένα αγαπημένο μου θέμα συζήτησης με φίλους και γνωστούς είναι "ο σκοπός της τέχνης". Έχω ξοδέψει ατέλειωτες ώρες ανταλλάσσοντας απόψεις και θέτοντας ερωτήματα που, όπως πάντα, μένουν τελικά αναπάντητα καθώς κανείς δεν υποχωρεί από τη θέση του για να δεχτεί μια άλλη άποψη.

Πρέπει η τέχνη να έχει έναν απώτερο στόχο; Πρέπει να προκύπτει ένα "ηθικόν δίδαγμα"; Ο καλλιτέχνης το κάνει για τον εαυτό του ή για τους άλλους; Πώς φτιάχνεται εντέλει το ραγού; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα τα οποία σίγουρα ένα ποστ σαν αυτό εδώ ούτε φιλοδοξεί ούτε και μπορεί να απαντήσει. Πάντως, στο παρακάτω βίντεο, υπάρχει μια άποψη από έναν καλλιτέχνη που σέβομαι ιδιαίτερα. Απολαύστε!

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Happy birthday Dr Winston O'Boogie!

Σαν σήμερα, πριν από 68 χρόνια, γεννιόταν στο βομβαρδιζόμενο από τους Γερμανούς Λίβερπουλ, ο John Lennon. Μαζί με άλλους τρεις συμπατριώτες του, έμελλε να χαράξει μία χρυσή καλλιτεχνική τροχιά τα χρόνια του '60 και του '70, για να βρει τραγικό θάνατο στο κατώφλι της δεκαετίας του '80 από το χέρι ενός θαυμαστή.

Η προσωπικότητά του εξακολουθεί να απασχολεί την επικαιρότητα ακόμα και σήμερα. Ένας από τους πρώτους βιογράφους των Beatles, ο Philip Norman, έγραψε μία νέα βιογραφία με τίτλο "John Lennon: The Life" η οποία ήδη προκαλεί σάλο καθώς ασχολείται με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του εκλιπόντος και υποστηρίζει την άποψη ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Περισσότερα για αυτό αλλά και μεγάλο αφιέρωμα στον Lennon προσεχώς.
Σε λίγες ημέρες, κάποια σκίτσα του (μεταξύ αυτών και κάποια ερωτικά) θα παρουσιαστούν σε γκαλερί του Manhattan. Πρόκειται για τα ίδια σκίτσα που η Scotland Yard είχε κατασχέσει ως "πορνογραφικά" το 1970. Πώς αλλάζουν οι καιροί...

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Φτου!


Διαβάζω από την εφημερίδα Πρώτο Θέμα (7 Σεπτεμβρίου 2008) ένα άρθρο με τίτλο "Τι είναι η βασκανία;", από τη στήλη "Αγγίγματα Ψυχής" του Βασίλη Αποστόλου. Μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής ενδιαφέροντα: "[...] Είπαμε ότι οι πατέρες της Εκκλησίας μας αποδίδουν το μάτι σε "δαιμόνιο". Αυτός που ματιάζει έχει "δαιμόνιο". Ακούγεται βαρύ αλλά έτσι είναι. [...] Αυτός που ματιάζει συνήθως απέχει από την Εκκλησία. Δεν εξομολογείται, δεν κοινωνεί των αχράντων μυστηρίων, δεν κάνει τον σταυρό του ή, τέλος πάντων, ανήκει στο Σώμα της Εκκλησίας αλλά δεν μετέχει συνειδητά στα μυστήριά της. [...]"


Αναρωτιέμαι πόσους και ποιους μπορεί να πείσει μια τέτοια εξωφρενική θέση στην εποχή μας. Τη στιγμή που ο κόσμος τρέχει με χίλια, η Εκκλησία της Ελλάδος μιλάει για πράγματα που ούτε για παραμύθια δεν τα λες. Η συγκεκριμένη άποψη είναι ένα μικρό μόνο δείγμα του πόσο πίσω έχουν μείνει. Στην ανθρώπινη ιστορία είναι πολλές οι θρησκείες που έσβησαν γιατί δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στα εκάστοτε νέα δεδομένα. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί και για αυτούς. Το ερώτημα είναι τι θα σερβιριστεί στη θέση τους.

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

Μια πρωινή βόλτα στο δάσος

Στη σημερινή πρωινή βόλτα μου με τη Φάτσα (βλέπε φωτογραφία), συνάντησα έναν ηλικιωμένο, αλλά ιδιαίτερα ακμαίο, κύριο ο οποίος μου έπιασε την κουβέντα. Ξεκίνησε λέγοντάς μου ότι οι άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα είναι καλοί, και συνέχισε εξηγώντας μου ότι στα νιάτα του ήταν στην ΕΠΟΝ, πέρασε εξορία και ταλαιπωρίες. Υπήρχε αγωνία στο βλέμμα και στα λόγια του. Με ρωτούσε συνεχώς "γιατί". Γιατί να συγχωνευτούν τα ταμεία χωρίς να πειραχτούν οι δικηγόροι και οι δημοσιογράφοι, γιατί να παίρνουν τόσα χρήματα οι τελωνειακοί, γιατί κάποιοι να μη θέλουν να ψηφίζουν οι φοιτητές για τους πρυτάνεις αλλά μόνο οι ηγέτες των κομματικών νεολαιών που όλο κάνουν αλισβερίσια;
Μεγάλο του παράπονο ήταν το ότι η σημερινή Αριστερά λέει σε όλα "όχι". Μου ανέφερε την περίπτωση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και αναρωτιόταν πώς είναι δυνατόν να πάμε μπροστά λέγοντας μόνο "όχι". "Πώς φτάσαμε ως εδώ;" με ρώτησε. Κούνησα το κεφάλι μου συγκαταβατικά καθώς απομακρυνόμασταν. Τι να του απαντήσω;

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Ο "Δούρειος Ήχος" του Τζιμάκου


Ο Τζίμης Πανούσης επέστρεψε στα ερτζιανά, στον σταθμό City 99,5! Η εκπομπή του έχει τίτλο "Δούρειος Ήχος" και σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα! Ατάκες που σκοτώνουν και ιδιαίτερες μουσικές επιλογές. Στη σελίδα του Ελεύθερου Τύπου υπάρχουν σε αρχεία audio όλες οι φετινές εκπομπές του. Τις ακούτε εδώ.

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Paul and Ringo just don't want to Let It Be


Όταν το 2003, οι εναπομείναντες Beatles κυκλοφορούσαν το Let It Be... Naked, το σχέδιο περιελάμβανε και την κυκλοφορία της ταινίας Let It Be, όπου καταγράφονταν στιγμές από τη δημιουργία του ομώνυμου άλμπουμ. Η ταινία είναι για πάρα πολλά χρόνια εκτός κυκλοφορίας και υπήρχαν τότε υποσχέσεις για πλούσιο έξτρα υλικό. Η κυκλοφορία του όμως εδώ και πέντε χρόνια αναβάλλονταν συνεχώς.

Μέχρι που πριν λίγες μέρες διάβασα στο περιοδικό Mojo (#179, Οκτώβριος 2008) την εξής δήλωση ενός εκπροσώπου τους:
"Neither Paul nor Ringo would feel comfortable publicising a film showing The Beatles on each other's nerves." Σαν να μας λένε δηλαδή "ξεχάστε το!"

Και ρωτάω εγώ ο αφελής: δεν προβλήθηκε η συγκεκριμένη ταινία το 1970, χαρίζοντάς τους μάλιστα και το Όσκαρ Τραγουδιού; Δεν υπάρχουν σκηνές με τους τσακωμούς τους στο ντοκιμαντέρ The Beatles Anthology που κυκλοφόρησε πριν μερικά χρόνια με πολλές τυμπανοκρουσίες; Δεν έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία για την οδυνηρή διάλυση του γκρουπ, τα οποία είναι γεμάτα με τις πιο γλαφυρές περιγραφές; Δεν έχουν σφαχτεί τα τέσσερα Σκαθάρια κατά καιρούς δημοσίως, μέσω του Τύπου, και δεν έχουν αναφερθεί σε συνεντεύξεις τους σε εκείνες τις μαύρες για όλους τους μέρες; Προς τι αυτή η ξαφνική στροφή προς την "πολιτική ορθότητα";


Κάτι μου λέει ότι η ιδέα είναι του McCartney, ο οποίος πιθανότατα θέλει να παρουσιάσει την πορεία των Beatles σαν να ήταν γεμάτη αγάπες και λουλούδια. Όμως η ιστορία δεν αλλάζει, σίγουρα όχι έτσι. Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα η δήλωση αυτή να είναι άλλο ένα κόλπο του μάρκετινγκ. Πλησιάζει άλλωστε και η έκδοση των remastered εκδόσεων όλων των άλμπουμ των Fab 4 και ίσως δεν είναι ακόμα ώρα να κυκλοφορήσει η ταινία. Ο καιρός θα δείξει. Ελπίζω μόνο να δούμε κάποια στιγμή αυτό το φιλμ, μιας και αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης μουσικής ιστορίας.

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Ένα αντίο για τον Rick Wright (1943-2008)



Μόλις πληροφορήθηκα την είδηση του θανάτου από καρκίνο του Rick Wright, κημπορντίστα και ιδρυτικού μέλους των Pink Floyd και είμαι σοκαρισμένος καθώς δεν είχε διαρρεύσει η οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την ασθένειά του. Ο μακαρίτης υπήρξε σπουδαίος μουσικός και συμπαθέστατη φυσιογνωμία ενώ περιττό είναι να πω πόσο έχει επηρεάσει η μουσική του τη ζωή μου, μιας και έχω περάσει ατέλειωτες ώρες με τους δίσκους των Floyd.
Σημαντική η προσθήκη στην μπάντα του ουρανού και τραγικά επίκαιρες οι κυκλοφορίες του περιοδικού Uncut με αφιέρωμα στους Pink Floyd και του Live In Gdansk του David Gilmour, όπου συμμετέχει και ο εκλιπών. Αντίο και βαθιά υπόκλιση...

Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

"Μάνα γιατί με γέννησες;" - Μία επανεξέταση

Έπιασα χτες το βράδυ να διαβάσω το βιβλίο του Richard Dawkins, Η περί Θεού αυταπάτη, το γνωστό και αμφιλεγόμενο best-seller που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάτοπτρο. Ήμουν κουρασμένος και άντεξα να διαβάσω μόνο τους δύο προλόγους, αυτόν της δεύτερης έκδοσης και τον αυθεντικό. Ανεξάρτητα από τη στάση του καθενός απέναντι στην πίστη και τη θρησκεία, νομίζω θα βρείτε πολύ ωραίο ένα απόσπασμα που παραθέτω πιο κάτω. Πρόκειται για τις εναρκτήριες γραμμές από ένα άλλο βιβλίο του Dawkins, το Unweaving The Rainbow, τις οποίες ο ίδιος επιθυμεί να διαβάσουν στην κηδεία του. Ήταν πολύ συγκινητικό για αυτόν όταν έμαθε ότι το ίδιο αυτό απόσπασμα διαβάστηκε στην κηδεία ενός δεκαεπτάχρονου που πέθανε την ημέρα των Χριστουγέννων του 2006 και ο οποίος είχε μιλήσει επαινετικά, λίγο πριν τον θάνατό του, για το φιλανθρωπικό ίδρυμα για την προώθηση της Λογικής και της Επιστήμης που έχει θεσπίσει ο συγγραφέας. Ο πατέρας του εκλιπόντος, αφού το διάβασε, ζήτησε από όσους επιθυμούσαν να τιμήσουν τη μνήμη του γιου του, να στείλουν τα χρήματα στο εν λόγω ίδρυμα. Ιδού:

"Πρόκειται να πεθάνουμε, και τούτο μάς καθιστά τυχερούς. Οι περισσότεροι άνθρωποι ποτέ δεν θα πεθάνουν, διότι ποτέ δεν θα γεννηθούν. Οι δυνάμει άνθρωποι που θα μπορούσαν να βρίσκονται εδώ στη θέση μου, αλλά που στην πραγματικότητα δεν θα αντικρίσουν ποτέ το φως της ημέρας, είναι περισσότεροι από τους κόκκους της άμμου της Σαχάρας. Σίγουρα αυτά τα αγέννητα φαντάσματα περιλαμβάνουν ποιητές σπουδαιότερους από τον Keats, επιστήμονες σπουδαιότερους από τον Νεύτωνα. Το γνωρίζουμε αυτό διότι το σύνολο των δυνάμει ανθρώπων που επιτρέπει το DNA μας είναι κατά τάξεις μεγέθους μεγαλύτερο από το σύνολο των πραγματικών ανθρώπων. Σε πείσμα των εκπληκτικών αυτών πιθανοτήτων, εσείς και εγώ, στην απλότητά μας, βρισκόμαστε εδώ."

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008

Στον Ορφέα

Συνεργάζομαι από χθες με τον Ορφέα, ένα online ηλεκτρονικό περιοδικό που ασχολείται με το ελληνικό τραγούδι. Μετά από επικοινωνία μου μαζί του, ο δημιουργός του Τάσος Καραντής μου έδωσε αυτή την ευκαιρία και για αυτό τον ευχαριστώ και δημοσίως. Χαίρομαι που επιτέλους το ενδιαφέρον μου για τον χώρο της μουσικής δημοσιογραφίας βρίσκει και επισήμως μία διέξοδο.
Επισκεφθείτε τον Ορφέα κάνοντας κλικ εδώ.

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες