Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Συνέντευξη με τη Μάρω Μαρκέλλου

Αναρτήθηκε στον Ορφέα (http://www.e-orfeas.gr/) η συνέντευξη που έκανα με τη Μάρω Μαρκέλλου. Το ντεμπούτο της, Κορίτσι Για Σπίτι (Lyra, 2008) μου άρεσε πολύ, καθώς περιέχει μερικά πολύ καλά ποπ τραγούδια με εξαιρετικές ενορχηστρώσεις από τον Βασίλη Πιερρακέα. Η Μάρω ήταν αρκετά λακωνική στις απαντήσεις της αλλά είπε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, νομίζω. Διαβάστε τα όλα πατώντας εδώ. Θα περιμένω τα σχόλιά σας!

Ένα βραβείο για την αφεντομουτσουνάρα μου (ε, και για 8 άλλους...)


Η φίλη Πασχαλίνα μου απένειμε τις προάλλες το βραβείο Proximidade. Θέλω να την ευχαριστήσω και από εδώ για αυτό. Είναι αλήθεια ότι δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα όλες αυτές οι "αλυσίδες" που δημιουργούνται από 'δω κι από 'κει, αλλά δεν μπορώ παρά να νιώσω ωραία που κάποιος με σκέφτηκε για κάτι σαν κι αυτό. Αντιγράφω τα περί του βραβείου:

«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς! Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ' ένας τους κ.ο.κ.»

"This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers! This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites"

Κι αφού ευλόγησα τα γένια μου, θα πρέπει κι εγώ με τη σειρά μου να απονείμω το βραβείο σε 8 φίλους μπλόγκερς, παροτρύνοντάς τους να συνεχίσουν την αλυσίδα και ελπίζοντας ότι δεν θα παρεξηγηθούν οι υπόλοιποι. And the winners are:

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

Bye bye miss American Pie...

Ψάχνοντας τις προάλλες στα ράφια του Metropolis, όπως κάνω κάμποσες φορές τον μήνα, έπεσα πάνω στο άλμπουμ American Pie του Don McLean, σε σχετικά πρόσφατο remaster. Είχα χρόνια να ακούσω ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια από οποιονδήποτε καλλιτέχνη, τον ομότιτλο φόρο τιμής στον Buddy Holly, το οποίο είχα πρωτοακούσει σε μια συλλογή από κάποιο περιοδικό.



Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά αυτό το τραγούδι με αγγίζει βαθιά, όσες φορές κι αν το ακούσω. Δεν μπορώ να πω ότι "πιάνω" το ακριβές νόημα των στίχων, αν και γνωρίζω (από αυτά που έχω διαβάσει σε κάποιο παλιό ΠΟΠ+ΡΟΚ ή ΖΟΟ) ότι αποτελούν αναφορά στη μουσική ιστορία της δεκαετίας του '60. Άκουσα για πρώτη φορά και τον υπόλοιπο δίσκο, αλλά τίποτα δεν μου φάνηκε ισάξιό του. Και προχτές, ακούγοντάς το ξανά στο λεωφορείο, βούρκωσα. Τι διάολο, μήπως γερνάω;

American Pie (Don McLean)

A long, long time ago... I can still remember How that music used to make me smile.
And I knew if I had my chance,
That I could make those people dance,
And maybe they'd be happy for a while.

But February made me shiver,
With every paper I'd deliver,
Bad news on the doorstep...
I couldn't take one more step.
I can't remember if I cried
When I read about his widowed bride
But something touched me deep inside,
The day the music died.

Soo... Bye, bye miss American Pie
Drove my Chevy to the levee but the levee was dry
And good ol' boys were drinking whisky and rye
Singing this will be the day that I die
This will be the day that I die

Did you write the book of love
And do you have faith in God above
If the Bible tells you so?
Do you believe in rock n roll?
Can music save your mortal soul?
Then you can teach me how to dance real slow

Well I know that you're in love with him
'Cause I saw you dancing in the gym
You both kicked off your shoes
Man, I dig those rhythm and blues

I was a lonely teenage broncin' buck
With a pink carnation and a pickup truck
But I knew that I was out of luck
The day the music died
I started singin'...

Bye, bye miss American Pie
Drove my Chevy to the levee but the levee was dry
And good ol' boys were drinking whisky and rye
Singing this will be the day that I die
This will be the day that I die

Now for 10 years we've been on our own
And moss grows fat on a rolling stone
But that's not how it used to be
When the jester sang for the king and queen
In a coat he borrowed from James Dean
In a voice that came from you and me

And while the King was looking down
The jester stole his thorny crown
The courtroom was adjourned
No verdict was returned

While Lennon read the book of Marx
The quartet practiced in the park
And we sang dirges in the dark
The day the music died
We were singin'

Bye, bye miss American Pie
Drove my Chevy to the levee but the levee was dry
And good ol' boys were drinking whisky and rye
Singing this will be the day that I die
This will be the day that I die

Helter Skelter in a summer swelter
The birds flew off with the fallout shelter
Eight miles high and falling fast
It landed foul on the grass
The players tried for a forward pass
With the jester on the sidelines in a cast

Now the halftime air was sweet perfume
While sergeants played a marching tune
We all got up to dance
Oh, but we never got the chance

'Cause the players tried to take the field,
The marching band refused to yield.
Do you recall what was revealed,
The day the music died?
We started singing

Bye, bye miss American Pie
Drove my Chevy to the levee but the levee was dry
And good ol' boys were drinking whisky and rye
Singing this will be the day that I die
This will be the day that I die

There we were all in one place
A generation lost in space
With no time left to start again
So come on Jack be nimble, Jack be quick
Jack Flash sat on a candle stick
'Cause fire is the devil's only friend.

As I watched him on the stage
My hands were clenched in fists of rage
No angel born in hell
Could break that satan's spell

And as flames climbed high into the night
To light the sacrificial rite
I saw satan laughing with delight
the day the music died.

I met a girl who sang the blues
And I asked her for some happy news
But she just smiled and turned away
I went down to the sacred store
Where I'd heard the music years before
But the man there said the music wouldn't play

And in the streets the children screamed
The lovers cried and the poets dreamed
But not a word was spoken
The church bells all were broken

And the three men I admire most
The Father Son and Holy Ghost
They caught the last train for the coast
The day the music died
They were singin'

Bye, bye miss American Pie
Drove my Chevy to the levee but the levee was dry
And good ol' boys were drinking whisky and rye
Singing this will be the day that I die
This will be the day that I die

*3 Φεβρουαρίου η επέτειος του θανάτου του Buddy Holly, ενώ την προηγούμενη θα κυκλοφορήσει συλλογή με τα καλύτερα τραγούδια του, συνοδευόμενη από DVD.

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

Ένα τραγούδι για την ειρήνη (;)

Ο φίλος Ηρακλής Οικονόμου από τα Μουσικά Προάστια ξεκίνησε τις προάλλες ένα "μπλογκοπαίχνιδο" με ιερό σκοπό. Όσοι λάβουν την πρόσκληση να συμμετέχουν, καλούνται να αναρτήσουν ένα τραγούδι και μια φωτογραφία που να εκφράζουν τις σκέψεις τους για όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη τον τελευταίο καιρό και να προσκαλέσουν και άλλους.
Να πω κατ' αρχάς ότι δεν βλέπω "καλούς" και "κακούς" σε έναν πόλεμο. Νιώθω συμπάθεια για τους πολίτες και των δύο χωρών που σύρρονται σε μια νέα αιματηρή διαμάχη.

Πέρασαν πολλά τραγούδια από το μυαλό μου: "Imagine", "Masters Of War", "Blowin' In The Wind" και άλλα παλιά κλασικά και σπουδαία. Κανένα όμως δεν ήταν ακριβώς "δικό μου" και κανένα δεν έλεγε ακριβώς αυτά που νιώθω. Έτσι, αποφάσισα να αναρτήσω τους στίχους από ένα τραγούδι που έγραψα πριν από 1 χρόνο περίπου. Δεν αφορά ακριβώς τον πόλεμο, την ειρήνη ή κάτι τέτοιο αλλά περισσότερο μια αίσθηση. Ελπίζω να μου συγχωρήσετε την παρατυπία...


Η φωτογραφία απεικονίζει Ισραηλινούς και Αραβοϊσραηλινούς που διαδηλώνουν εναντίον των πολεμικών επιχειρήσεων της πατρίδας τους. Καλώ και τους παρακάτω να συμμετέχουν αν θέλουν:
Ghost Notes
Nogiuz
Brain Candy

Echo

Dead Can Dance If You're A Blind Girl In Town...

Athens66



Μια Σκιά

Μη βγαίνεις έξω, έχει συννεφιά
να μείνεις κάτω απ' τα σκεπάσματα
ο κόσμος τρέχει χωρίς να ξέρει τι ζητά, ποια σκιά,
ποιον θεό προσκυνά.

Μη βγάλεις άχνα, κάποιος είναι εδώ,
κάποιος θλιμμένος απ' τον παλιό καιρό.
Το χέρι απλώνει... μην τρομάζεις,
είναι απλά μια σκιά
απ' το χθες, που γερνά.

Τώρα είναι αργά
τις πληγές του να γιατρέψεις ξανά,
τη φωτιά που του καίει την καρδιά να γιατρέψεις ξανά.

Το φως του ήλιου θα 'ρθει να μας βρει
μέσα στο σπίτι, στη νεκρική σιγή.
Κάθε λέξη θα 'ναι,
χωρίς το νόημά της πια, σαν σκιά
στο μυαλό, που γλιστρά.

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Συνέντευξη με τον Κώστα Παρίση (Υπόγεια Ρεύματα)

Αναρτήθηκε στον Ορφέα (http://www.e-orfeas.gr/) η συνέντευξη που πήρα από τον Κώστα Παρίση (είναι το πρώτο μου εξώφυλλο στο περιοδικό!). Ο Κώστας είναι πολύ κουλ τύπος, από την πρώτη στιγμή με παρότρυνε να μιλάμε στον ενικό και είχε πολλά να πει για τη μουσική και όχι μόνο. Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση είναι η μειλίχια φωνή του. Νομίζω έχει το ενδιαφέρον της η κουβέντα που κάναμε. Θα περιμένω τα σχόλια όσων γενναίων καταφέρουν να τη διαβάσουν (είναι μεγαλούτσικη) αφού πρώτα πατήσουν εδώ.

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2008: Αυτά που έμειναν απ' έξω

Υπόσχομαι ότι αυτό είναι το τελευταίο ποστ για τα fuckin' καλύτερα bastards άλμπουμ του crap 2008! Απλώς δεν θέλω να αδικήσω όσες κυκλοφορίες αυτής της χρονιάς δεν κατάφεραν να τρυπώσουν στη λίστα μου (τρομάρα μου). Πάμε λοιπόν.


Έλιωσα το In Rainbows των Radiohead. Ξέρω, δεν είναι ουσιαστικά κυκλοφορία του 2008 αλλά εγώ το άκουσα όχι ως download αλλά ως physical release, η οποία κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες του 2007. Αγαπημένη μπάντα, εξωφρενικά καλός δίσκος! Άκουσα το σπουδαίο Oracular Spectacular των MGMT και θα το ψήφιζα αλλά αμφέβαλλα αν και αυτό ανήκε στις κυκλοφορίες του 2008 (τελικά ανήκε). Στη θέση του ψήφισα την Dido. Οι συνάδελφοι πάντως τους ανέβασαν στα ουράνια! Άκουσα επίσης το EP Sun Giant των Fleet Foxes και το πολύ καλό αλλά αποτελούμενο αποκλειστικά από διασκευές Easy Come Easy Go της Marianne Faithfull.

Στον ελληνικό χώρο τώρα, απόλαυσα ιδιαίτερα τα ντεμπούτα άλμπουμ των Δημήτρη Αρναούτη (Το Πρώτο Μου Album) και Θέμου Σκανδάμη (Μακροβούτι). Τις Απίθανες Περιπέτειες Του Φοίβου Δεληβοριά #1 τις ανέμενα με ανυπομονησία αλλά με απογοήτευσαν ελαφρώς, μια απ' τα ίδια το Ποια Πάθη Από Τον Έρωντα του Λουδοβίκου Των Ανωγείων, ενώ οι δίσκοι των Night On Earth (Second Hand), Μάρως Μαρκέλλου (Κορίτσι Για Σπίτι) και Ελευθερίας Αρβανιτάκη (Και Τα Μάτια Κι Η Καρδιά) θα είναι στα υπόψιν για του χρόνου μιας και κυκλοφόρησαν αρκετά αργά.

Ελπίζω να μην ξέχασα κανένα. Εύχομαι σε όλους καλή χρονιά, με ακόμη περισσότερη και καλύτερη μουσική! See you around!

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες