Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Κλωτσοπατινάδα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο (όλα τα κορόιδα χωράνε...)

Έχω δει τον Φοίβο Δεληβοριά πάρα πολλές φορές ζωντανά, έχω χάσει πια το μέτρημα. Στο Αερικό, στο Μετρό, στον Ζυγό δύο φορές, στον Αέρα, στο Θέτρο Βράχων... Δεν ξέρω αν σε άλλη περίπτωση θα πήγαινα στο Γυάλινο, μιας και είχα μια πικρή εμπειρία από την πρώτη φορά που επισκέφτηκα το μαγαζί, το 2003 αν δεν κάνω λάθος, στις παραστάσεις του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ήθελα όμως να τον δω μετά την παράσταση για να του ζητήσω να κάνουμε μία συνέντευξη για λογαριασμό του Ορφέα.

Έφτασα με τη γυναίκα μου και τον ξάδερφό μου 50 λεπτά πριν την αναγραφόμενη ώρα έναρξης (22:30) και ήδη υπήρχε ουρά. Μπήκαμε και αρχικά μας οδήγησαν στον εξώστη όπου γινόταν πανικός. Δεν υπήρχε μέρος να σταθούμε. Κατεβήκαμε στην αίθουσα και βρήκαμε μια γωνιά δίπλα στην κονσόλα που μας φάνηκε ιδανική. Ο διάδρομος στένευε σε εκείνο το σημείο και είπαμε ότι αποκλείεται να κάτσει κάποιος μπροστά μας καθώς δεν θα υπήρχε τρόπος να περάσουν τα γκαρσόνια και όσοι θα εξυπηρετούνταν από το μπαρ. Κούνια που μας κούναγε...

Όσο περνούσε η ώρα, ο χώρος γέμιζε και γέμιζε. Λίγο μετά τις 23:00 τα φώτα έσβησαν ενώ ήμασταν ήδη σαν τις σαρδέλες στην κονσέρβα. Ο αδερφός μου με την κοπέλα του, που μπήκαν μετά από μεγάλη αναμονή στην ουρά, μας ενημέρωσαν, μετά από μόλις δύο τραγούδια, ότι φεύγουν. Ζήτησαν τα λεφτά τους πίσω και τα πήραν. Την καλύτερη δουλειά έκαναν.

Η γυναίκα μου πήγε να πάρει ένα ποτό στο μπαρ και όταν επέστρεψε, δεν είχε πια τη θέση της. Η ανθρώπινη μάζα κινούνταν σαν το υγρό που γεμίζει όποιο χώρο βρει. Κάποια στιγμή προσπάθησα να φανταστώ τι θα γινόταν αν έπιανε φωτιά ή γινόταν ένας μικρός σεισμός. Τραγωδία...

Η μαγεία της μουσικής δεν είναι πάντα ικανή να αποτρέψει τον εκνευρισμό, την κούραση από την ορθοστασία και το σπρωξίδι και την απογοήτευση από την έλλειψη ορατότητας αλλά και αξιοπρέπειας. Μετά το διάλειμμα και ενώ ακόμα η Αρλέτα βρισκόταν στη σκηνή, σηκωθήκαμε και φύγαμε.

Δεν είμαι λάτρης της "ζωντανής" μουσικής. Σπάνια πηγαίνω σε μουσικές σκηνές και μόνο για καλλιτέχνες που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Από χτες το βράδυ αυτές οι περιπτώσεις θα λιγοστέψουν ακόμα περισσότερο. Δεν θέλω να ξαναείμαι ένα από τα κορόιδα που πληρώνουν 15-20 ευρώ για να δουν από κοντά τον οποιονδήποτε τραγουδιστή που συναινεί στην εκμετάλλευσή τους από τους μαγαζάτορες της νύχτας. Οι οποίοι όταν δουν την ευκαιρία (όπως χτες που η Αρλέτα επανεμφανίστηκε μετά από τη σοβαρή περιπέτεια με την υγεία της) την αρπάζουν από τα μαλλιά, βάζουν όλο τον κόσμο μέσα κι όποιον πάρει ο χάρος.

Θα μου πείτε "ας έκλεινες τραπέζι". Μπορεί αυτοί να είχαν καλύτερη τύχη (μάλλον όχι πολύ καλύτερη αν κρίνω από το ρεπορτάζ του Music Corner http://www.musiccorner.gr/news/events/09/delivorias/index.html) αλλά βλέπετε εγώ δεν είμαι ένας δημοσιογράφος που πληρώνεται για τη δουλειά, τις συνεντεύξεις και τα ρεπορτάζ. Είμαι ένας ερασιτέχνης που το πορτοφόλι του δεν σηκώνει πολλά και η αξιοπρέπειά του ακόμα λιγότερα.
Ίσως κάποια στιγμή να καταφέρω να πάρω συνέντευξη από τον Φοίβο Δεληβοριά, ο οποίος είναι ένας από τους τρεις πιο αγαπημένους μου Έλληνες καλλιτέχνες (αν τύχει να διαβάσει αυτά που γράφω εδώ, αμφιβάλλω ότι θα δεχτεί). Σε εκείνη την περίπτωση, θα ζητήσω τη γνώμη του για τη χτεσινή βραδιά. Οι παλαιότερες παραστάσεις του, ειδικά στον Ζυγό, χαρακτηρίζονταν από πολύ πιο αξιοπρεπείς συνθήκες. Ελπίζω η ενηλικίωση για την οποία μίλησε σε πρόσφατες συνεντεύξεις του να μην σημαίνει και συμβιβασμό με το καθεστώς της αθηναϊκής νύχτας και τα αράπικα φυστίκια. Ελπίζω επίσης να ακολουθήσει το παράδειγμα του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μετά το κράξιμο για τις παραστάσεις με τον Σαββόπουλο στο Πόλις, δεσμεύτηκε δημοσίως να αποφεύγει στο εξής τα μαγαζιά τέτοιας λογικής. Οψόμεθα...

18 σχόλια:

kakos lykos είπε...

Την έχω πατήσει με το στυλ σαρδέλα δύο φορές, μία φορά πριν πολλά χρόνια την πρώτη φορά στη Βίσση σε ένα κέντρο στην Ιερά οδό, και την δεύτερη στο σχήμα Γαλάνη-Τσανακλίδου στο Ζυγό, από τότε μόνο τραπέζι.
Ακόμα και στα απλά μπαράκια που πας για το ποτό σου υπάρχει η ίδια κατάσταση.
Αυτό πια όπως γίνεται δεν είναι διασκέδαση, είναι μαζοχισμός πληρώνεις για να ταλαιπωρήσαι.
Δεν είναι λίγες οι φορές, που μου έχουν κάψει από ρούχα μέχρι και το χέρι μου,ή με έχουν λούσει από πάνω μέχρι κάτω με το ποτό τους, αυτοί που προσπαθούν να στριμωχτούν για να περάσουν στο πουθενά.
Γι αυτό πλέον ακόμα και εκεί πάω νωρίτερα από την ώρα που γεμίζουν για να βρω μία θέση και να έχω να κάθομαι όταν θέλω, αλλά και να μπορώ ν' ακουμπάω κάπου και το ποτό μου.

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ kakos lykos:
Είχες λοιπόν κι εσύ τέτοιες... ωραίες εμπειρίες ε; Όπως το λες, δεν είναι διασκέδαση αυτό, για ψυχαγωγία, καλά, δεν το συζητάμε καν... Καλό βράδυ και ευχαριστώ που πέρασες!

Ανώνυμος είπε...

kapou tin exw ksanakousei afti tin istoria. . . a thimithika! tin lew kai egw meta apo kathe sold out parastasi stin Athina. . .

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ iskar azif:
Καλώς τον! Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που φεύγω από συναυλία πριν αυτή τελειώσει. Έχω στριμωχτεί κι άλλες φορές αλλά όχι μέχρι λιποθυμίας όπως στη συγκεκριμένη. Το ότι αυτή η ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως λες κι εσύ, ελπίζω να μη μας κάνει να την αποδεχτούμε.

Nadsat Orange είπε...

ena sustima agglias xreiazetai i ellada kai ola tha ftiaxoun!

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ Nadsat Orange:
Ποιο είναι αλήθεια το σύστημα της Αγγλίας;

Ανώνυμος είπε...

Μιχάλη καλή σου μέρα! Το συγκεκριμένο μαγαζί είναι γνωστό από το ξεκίνημα του για την έλλειψη σεβασμού προς τον κόσμο που πληρώνει για να δει κάτι που αγαπάει. Στη μία και μοναδική φορά που είχα την ατυχία να βρεθώ εκεί, εκτός από τον απαράδεκτα μεγάλο αριθμό ανθρώπων που στοιβάχτηκαν για να χωρέσουν, θυμάμαι και την τεράστια αγένεια των γκαρσονιών. Δεν πηγαίνω σε τέτοια "μαγαζιά" κι έτσι δεν γνωρίζω αν αυτή είναι συνηθισμένη τακτική, το θέμα είναι ότι αφού ο κόσμος εξακολουθεί να ανέχεται τέτοιες καταστάσεις, είναι εν μέρει και δική του ευθύνη που τις υφίσταται.

Υ.Γ. Οι Άγγλοι δείχνουν μεγάλο σεβασμό σε αυτό που ονομάζουν personal space. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεις εκεί τέτοια φαινόμενα, ούτε σε συναυλία ούτε σε κλαμπ ούτε πουθενά. One out one in και όποιος θέλει ας περιμένει στην ουρά...

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ silentcrossing:
Καλημέρα (ή καλό υπόλοιπο της μέρας)! Συμφωνώ απολύτως μαζί σου! Εμείς που τα ανεχόμαστε, έχουμε μεγάλη ευθύνη. Ή πρέπει να συνειδητοποιηθούμε και να μποϋκοτάρουμε όσους δεν μας σέβονται ή να την κάνουμε για την Αγγλία αφού εκεί υπάρχει αυτό το σύστημα που λες.

Nadsat Orange είπε...

me kalupse Ο/Η silentcrossing! vasika den uparhei periptosi na eisai strimogmenos. Mpainei suskekrimenos arithmos stis aithuses sunaulion (mikres/megales) kai auto den allazei oute an einai gnostos su o portieris bla bla bla...tis proalles ithela na pao stous Franz Ferdinand, alla ta eisitiria eihan exantlithei...piga apo polu noris ke parakalousa to paidia stin eisodo to let me in, alla den upirxe periptosi!
Vevea apousiazei pantelos to kathestos: arapika fustikia hehee

ps:tha to anteha omos to strimogma ena vradu an itan na do ton Delivoria.Den ton exo dei pote mou se live emfanisi!

μαριάννα είπε...

Συμφωνώ κι επαυξάνω. Το Γυάλινο δεν παίζεται, χρόνια τώρα. Κάθε φορά που πάω ορκίζομαι να μην ξαναπατήσω. Είχα να πάω πολλά χρόνια, από Σαββόπουλο, και πήγα πέρυσι στα Κέλτικα. Τα ίδια χάλια ήταν.
Τυχαία λες ο Νταλάρας κι ο Σφακιανάκης έχουν γίνει τα μαύρα πρόβατα; Είναι μάλλον οι μόνοι που τόλμησαν να αντιπαρατεθούν στους επιχειρηματίες, απαιτώντας ανθρώπινη μεταχείριση για το κοινό τους και για τους εργαζόμενους.

Καλησπέρες!

ILive2LoveMe είπε...

Δυστυχώς αυτή η κατάντια μεγαλώνει και απλώνεται σαν 'ιώση'. Έχεις δίκιο σε όλα, αλλά... το θέμα αυτοί τι κάνουν τελικά,κι εμείς που ίσως θα έπρεπε να σταματήσουμε να πηγαίνουμε για να νιώσουν εκείνοι τη διαφορά. Αλλά ποιος κάνει και τι ...

Καλή σου μέρα.

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ Nadsat Orange:
Οι Άγγλοι είναι χρόνια μπροστά προφανώς. Είσαι τυχερή που βρίσκεσαι εκεί και έχεις την ευκαιρία να δεις γκρουπ όπως οι Franz Ferdinand (έστω κι αν δεν τα κατάφερες τη συγκεκριμένη φορά)! Όσο για τον Δεληβοριά, είναι εξαιρετικός και απολαυστικός στις ζωντανές του εμφανίσεις!

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ μαριάννα:
Χαίρομαι που συμφωνούμε! Και ένας ακόμα λόγος που σέβομαι τον Νταλάρα είναι και αυτό που λες. Αποφεύγει όσο μπορεί τέτοιους χώρους και εμφανίζεται σε θεατρικές αίθουσες. Σε ευχαριστώ που πέρασες!

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ ILive2LoveMe:
Έτσι είναι όπως τα λες. Ποιος κάνει και τι. Ήρθε η ώρα να κάνουμε εμείς κάτι γιατί αλλιώς τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Να είσαι καλά!

Saq είπε...

Διάβασα την ιστορία σου και θυμήθηκα παρόμοιες καταστάσεις από συναυλίες καλοκαιρινές, μου αρέσουν περισσότερο άσε που οι ελάχιστοι έλληνες τραγουδιστές που ακούω έρχονται μόνο καλοκαίρι εδώ. Συνήθως, λοιπόν, όταν αποφασίζω και πηγαίνω το μετανοιώνω πικρά, γιατί είμαστε τόσο ανίκανοι που ακόμα και στους ανοιχτούς χώρους στριμωχνόμαστε.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε ήρθε η Χαρούλα Αλεξίου και αν και δεν πολύ τρελαίνομαι τώρα τελευταία να την ακούσω πήγα. Περιττό να σου πω τι γινόταν. Τα αμάξια είχαν κλείσει όλους τους γύρω δρόμους, οι καντίνες και οι διάφοροι πωλητές διάφορων πραγμάτων ήταν άλλοι τόσοι όσος και ο κόσμος (λες και γινόταν πανηγύρι), στην ουρά περιμέναμε μια ώρα και αφού βρήκαμε με κόπο να καθήσουμε (πολλοι ήταν όρθιοι) κάθε λίγο κάποιος μας πατούσε για να περάσει.
Το χειρότερο βέβαια ήταν ότι η Χαρούρα και ο Στόκας (που δεν μου αρέσει καθόλου) δεν είχαν όρεξη και αυτό περνούσε και προς τα έξω.

KitsosMitsos είπε...

Έτσι όντως δεν το ευχαριστιέσαι καθόλου!
Και οι εναλλακτικοί κοροϊδεύουν τους μπουζουκόβιους... Τι να πει κανείς!

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ Newton:
Καλώς τον! Δυστυχώς, οι συνθήκες που επικρατούσαν στο Γυάλινο είναι παρόμοιες με αυτές που επικρατούν και σε καλοκαιρινές συναυλίες όπως αυτή που περιγράφεις... Όσο για τον Στόκα, τα γούστα μας ταιριάζουν. Σε ευχαριστώ που πέρασες!

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ KitsosMitsos:
Έχεις δίκιο. Η νυχτερινή διασκέδαση δεν έχει διαχωρισμούς. Ακόμα και οι "ποιοτικοί" καλλιτέχνες εμφανίζονται πια σε μαγαζιά με τιμές ίδιες με της παραλιακής ενώ και η νοοτροπία τους είναι ανάλογη (βλέπε και πρόσφατες δηλώσεις Σωκράτη Μάλαμα). Το μόνο που λείπει είναι ο λουλουδοπόλεμος.

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες