Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #4

Paul McCartney
Chaos And Creation In The Backyard

Ντριν, ντριν...
- Εμπρός;
- Έλα George, παλιόφιλε! Paul εδώ. Πώς πάει η κώφωση;
- Έλα ρε Paul! Άστα φίλε, δεν άκουγα που δεν άκουγα από το ένα αφτί, τώρα τα πράγματα χειροτερεύουν και στο άλλο...
- Μμμμ, κρίμα. <(μουρμουρίζοντας) Ελπίζω να μην καταλήξω κι εγώ έτσι.> Να σου πω. Έχεις να μου προτείνεις κάποιον για την παραγωγή του επόμενου δίσκου μου;
- Ναι, βέβαια! Στη θέση σου θα τηλεφωνούσα στον Nigel Godrich. Είναι λαμπρός νέος!
- Ναι ε; Έχεις το τηλέφωνό του;
Κάπως έτσι ο Paul McCartney κατέληξε να συνεργαστεί με τον άνθρωπο που ευθύνεται για την παραγωγή μερικών σπουδαίων άλμπουμ (Ok Computer και οτιδήποτε άλλο από τους Radiohead από το 1994 και μετά, The Man Who και The Invisible Band των Travis, δίσκοι των Air και του Beck και πολλά άλλα). Κάτι που ίσως το πρώην Σκαθάρι μετάνιωσε πολλάκις κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, καθώς το τζόβενο ήταν ιδιαίτερα κριτικό απέναντί του και μάλιστα του απαγόρευσε - ρε, στον Macca ρε; - να ηχογραφήσει τραγούδια που το ίδιο δεν ενέκρινε (!). Το αποτέλεσμα όμως δικαιώνει την προσπάθεια. Τα κομμάτια αναπνέουν αλλιώς εδώ, με τον γερόλυκο να παίζει τα περισσότερα όργανα, καταθέτοντας τοιουτοτρόπως ένα άλμπουμ απολύτως προσωπικό αλλά και με την καλύτερη δυνατή στάθμη ποιότητας. Κερδίζει στα σημεία τα Electric Arguments και Memory Almost Full στη μονομαχία για την καλύτερη στιγμή του McCartney στη δεκαετία που εκπνέει. Αν και με τέτοιους καλλιτέχνες, ακόμα και στα 67 τους, υπάρχουν πολλές πιθανότητες το μέλλον να είναι ακόμα καλύτερο...

4 σχόλια:

raz είπε...

διαλέγω τα Jenny Wren, At the mercy, This Never Happened before.
@Χρήστος- Μα κατα βάθος συμφωνούμε, είναι τόσο κλασσικός που είναι σαν κλασσική

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ raz:
Νομίζω ότι αυτά, ειδικά το At The Mercy, είναι και τα δικά μου αγαπημένα, αν και τον δίσκο τον ακούω άνετα μονορούφι.

Unknown είπε...

Συμφωνώ σίγουρα στο ότι ο Macca είναι κλασσικός κ στο ότι η κλασσική μουσική είναι κλασσική! Παρόλα αυτά θα σταματήσω εκεί με τις συνεπαγωγές... :)

Επίσης συμφωνώ με τη θέση αυτού του άλμπουμ, αν κ περίμενα ο (μόνος πραγματικά άξιος να λέγεται) πέμπτος Beatle, να το έχει παραπάνω...

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

@ Χρήστος:
Φίλε Chris, με τιμά ο χαρακτηρισμός, ειδικά επειδή προέρχεται από σένα που εκτιμώ όσο κανέναν! Συμφωνώ και με όσα λες περί Macca...

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες