Που λέτε, το μόνο πράγμα που εξισορροπούσε, όταν ήμουν παιδί, την ξενέρα της επιστροφής στα θρανία, ήταν το πανηγύρι του Μυστρά, που πραγματοποιείται εδώ και αιώνες μεταξύ 27 Αυγούστου και 2 Σεπτεμβρίου, στη μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (βοήθειά μας...). Πρόκειται για ένα τεράστιο υπαίθριο παζάρι που στήνεται στους πρόποδες του βυζαντινού κάστρου της περιοχής.
Είχα χρόνια να το επισκεφτώ και φέτος δεν ήθελα να το χάσω με τίποτα. Ήταν ευκαιρία να πάει και η μικρή για πρώτη φορά σε λούνα πάρκ (την καταβρήκε με το τραμπολίνο και τα τρενάκια) αλλά κι εμείς οι μεγάλοι να χαζέψουμε τις πραμάτειες στα κιόσκια και να ψευτοψωνίσουμε και τίποτα.
Βέβαια, για μένα, από τότε που μεγάλωσα και έπαψαν να με ενδιαφέρουν τα παιχνίδια, το χαϊλάιτ του πανηγυριού έρχεται μετά τις βόλτες, όταν καθόμαστε σε κάποιο από τα ταβερνεία που στήνονται εκεί γύρω και που σερβίρουν τη σπεσιαλιτέ που ακούει στο όνομα "μπουζοπούλα". Μιλάμε για χοιρινό στη σούβλα, το οποίο "σκοτώνει", ειδικά αν πετύχεις καλό ψήστη. Κι εμείς εκείνη τη μέρα πετύχαμε τον καλύτερο. Άντε και του χρόνου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου