Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Συνέντευξη με τους She Tames Chaos

Ήταν καλοκαίρι του 1997, εγώ είχα επιστρέψει στη Σπάρτη έπειτα από το πρώτο εξάμηνο παρακολούθησης στο Τ.Ε.Ι. Χανίων. Η τότε Δημοτική Αρχή ετοίμαζε ένα διήμερο μουσικό Φεστιβάλ, με τίτλο "Νότες στα πάρκα" και καλούσε τα ντόπια συγκροτήματα να συμμετάσχουν. Αλλά καλούσε και δύο μεγάλα και τρανά από την Αθήνα, τους Echo Tattoo και τους Mode Plagal.

Βγαίνει το πρόγραμμα κι εγώ ξενερώνω, γιατί στη δεύτερη μέρα που παίζαμε εμείς (οι ΛΕΧΡΗΜΙ ντε!) θα έπαιζαν οι δεύτεροι (των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα) και όχι οι πρώτοι, που ήξερα από το ΠΟΠ+ΡΟΚ ότι είχανε ευρωπαϊκή διάκριση και, τέλος πάντων, ήταν πιο κοντά στη μουσική που γούσταρα.

Τουλάχιστον είχα την ευκαιρία να τους δω ζωντανά, χωρίς άγχος, τους Echo Tattoo, αλλά να παρακολουθήσω και το soundcheck νωρίτερα. Από όλο αυτό δεν επιζεί στη μνήμη μου σχεδόν τίποτα, πέραν της παρουσίας της Εύης Χασαπίδου-Watson. Ας πω, εν ολίγοις, ότι το τσαγανό της, ο τσαμπουκάς της πάνω στη σκηνή, τα όσα έλεγε ανάμεσα στα τραγούδια, δεν είχαν καμία σχέση με όσες άλλες γυναικείες παρουσίες είχα υπόψη μου μέχρι τότε.

Χαρά μου, λοιπόν, που κάναμε τώρα μια κουβέντα, έστω και γραπτώς (λόγω των deadline που πίεζαν). Αφορμή η εμφάνιση του νέου της συγκροτήματος, She Tames Chaos, στο An Groundfloor, το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου. Πατήστε εδώ για τη συνέχεια.

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Δισκοβόλος playlist 23/1/2017

Ιδού όσα ακούστηκαν στην χθεσινή εκπομπή:

1. Το Η Του Ήλιου - Αποστόλης Αρμάγος
(Αποστόλης Αρμάγος)
2. Helicopter - Empty Frame
(Empty Frame)
3. Γάτος Στην Εκάλη - Βασίλης Μπαμπούνης
(Βασίλης Μπαμπούνης)
4. Σαπιοκάματο - RadioSol
(Δημήτρης Τζιμέας)
5. Mentira - Wolfy Funk Project/MC Yinka
(Wolfy Funk Project)
6. Because Of You - The Man From Managra
(The Man From Managra)
7. NN - Underwater Chess
(Underwater Chess)
8. Halftime - Blame Canada
(Blame Canada)
9. Τα Πράσινα Μάτια - Άρης Διαμαντής
(Άρης Διαμαντής)
10. Sick Puppy - Sma Rag Da
(Sma Rag Da)
11. Η Νύχτα Μυρίζει Γιασεμί - Γλυκερία
(Μάριος Τόκας-Σαράντης Αλιβιζάτος)
12. Άλλες Μέρες - Φρόσω Στυλιανού
(Φρόσω Στυλιανού)
13. Καληνύχτα - (Άλλη Μια Μπάντα Από Τη) Νότια Ντακότα
((Άλλη Μια Μπάντα Από Τη) Νότια Ντακότα)

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

Συνέντευξη με τον Βύρωνα Κριτζά

Το λέω ορθά-κοφτά: τον Βύρωνα Κριτζά τον ζηλεύω. Πρώτον, επειδή είναι αποφασιστικός και ό,τι βάζει στόχο το πετυχαίνει. Δεύτερον, επειδή έγραψε ένα εξαιρετικό βιβλίο για τον Bob Dylan (Bob Dylan: 100 Τραγούδια, εκδόσεις Πατάκη). Με αφορμή αυτή την έκδοση, είχα την ευκαιρία να τον κουβεντιάσω, ενόψει και της επίσημης παρουσίασής της (δείτε την παρακάτω πρόσκληση). Για να διαβάσετε όσα είχε να μου πει, πατήστε εδώ.


Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Για τον Δημήτρη Βεριώνη και την ζωντανή παρουσίαση του νέου δίσκου του

Με τον Δημήτρη Βεριώνη πρωτοήρθαμε σε επαφή μέσα από το Facebook, όταν μου έγραψε για να με συγχαρεί για τον πρώτο μου δίσκο. Όπως διαπίστωσα με τον καιρό, αυτή δεν ήταν μια τυπική επικοινωνία από τη μεριά του: ο Βεριώνης ξέρει να εκτιμά και δεν τσιγκουνεύεται τα μπράβο, σε αντίθεση με την μεγάλη πλειοψηφία των καλλιτεχνών, είτε διάσημων είτε άσημων.

Μέσα από την περαιτέρω γνωριμία μας διαπίστωσα και κάτι ακόμα για τον Βεριώνη, το οποίο συνδέεται με το προηγούμενο: παρότι προφανέστατα ταλαντούχος, δεν είναι καβαλημένος. Έχει συναίσθηση των ατού του αλλά και των αδυναμιών του, πράγμα πολύ σημαντικό για τον οποιονδήποτε. Και είναι αυτό, κυρίως, που τον βοήθησε να κάνει βήματα μπροστά και να κυκλοφορήσει πρόσφατα έναν πλούσιο και ιδιαίτερα όμορφο δίσκο με τίτλο Το Καλοκαίρι Του Άχυρου: Ιστορίες Του Καλοκαιριού & Της Μνήμης. Ένα άλμπουμ που αποδεικνύει ότι ο δημιουργός του διαθέτει ευαισθησία, εσωτερικό κόσμο και προσωπική μυθολογία.

Στις 18 του περασμένου Δεκέμβρη είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πρώτη επίσημη ζωντανή παρουσίαση του εν λόγω άλμπουμ στον κινηματογράφο Νέα Ελβετία, στον Βύρωνα. Ήταν, μάλιστα, η πρώτη φορά που βρέθηα σε μια συναυλία του Βεριώνη. Και πρέπει να πω ότι με εξέπληξε: ενώ τον περίμενα να σταθεί ακίνητος και να εξαντλήσει την επικοινωνιακότητά του στα γνωστά χιουμοριστικά λογύδριά του, εκείνος αποδείχθηκε ιδιαίτερα άνετος και στην εκφραστικότητα μέσω της κίνησης. Ήταν σωστός και μετρημένος.

Μαζί του, βέβαια, είχε και μια εννιαμελή (!) ορχήστρα, αποτελούμενη από άξιους μουσικούς: Όμηρος Κομνηνός (μπάσο, μουσική επιμέλεια), Χρήστος Ηλιόπουλος (κιθάρα), Πέτρος Μιχόπουλος (κιθάρα), Χρήστος Ζελελίδης (τύμπανα), Δήμητρα Αποστόλου (πλήκτρα), Κατερίνα Σιαμά (φλάουτο), Γεννάδιος Μπίκωφ (βιολί), Γιώργος Γαϊτάνος (βιόλα), Ευγένιος Μπένσης (τσέλο). Υπήρχε, επίσης, η συμμετοχή της ηθοποιού Κυριακής Γάσπαρη, η οποία ανέγνωσε τα κείμενα που εξηγούν τα τραγούδια του Βεριώνη στο βιβλίο που συνοδεύει τον διπλό δίσκο του.

Υπήρχαν, τέλος, και δύο καλεσμένοι στην συναυλία του Δημήτρη Βεριώνη. Ο ένας ήταν η Γεωργία Βεληβασάκη, η οποία κλήθηκε να ερμηνεύσει μαζί του το "Spike & Toni" και ήταν εξαιρετική. Ο άλλος ήμουν εγώ. Ομολογώ ότι δεν μου είχε κάνει άλλος τέτοια τιμή, να μου εμπιστευθεί δηλαδή ένα τραγούδι του. Ο Δημήτρης μου χάρισε αυτή την ευκαιρία, να πω το "Κάτω Απ' Το Ίδιο Φεγγάρι" (μέσα από τον δεύτερο δίσκο του), το οποίο ήξερε ότι αγαπώ πολύ. Το θεωρώ πλέον και δικό μου τραγούδι κι έχω σκοπό να το λέω όποτε μου δοθεί η ευκαιρία. Δύσκολα, πάντως, θα έχω ξανά την ευκαιρία εκείνης της βραδιάς, να νιώσω συμμέτοχος στην κοινή συνισταμένη 11 ανθρώπων...

Όλη η ωραία προσπάθεια του Δημήτρη Βεριώνη και των συνεργατών του δεν θα είχε ποτέ ευοδωθεί, φυσικά, αν δεν πραγματοποιούνταν υπό την αιγίδα του Δήμου Βύρωνα. Και αξίζει να αναφερθεί αυτό, την στιγμή που άλλοι δήμοι ξοδεύουν εκατονταπλάσια ποσά για πολυπροβεβλημένους καλλιτέχνες (και τις αρπαχτές τους). Όχι ότι τα χρήματα που δίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις καλύπτουν τον κόπο που έχει επενδυθεί... Όσο για το κοινό, που ήταν μάλλον μικρό με δεδομένη την ελεύθερη είσοδο, έχει κι εκείνο τις ευθύνες του, ως προς το ότι δύσκολα αναζητά άλλες διεξόδους από εκείνες που πλασάρονται μονίμως από τα κραταιά μέσα - αλλά μόλις εισήγαγα και άλλη δυσχεραίνουσα παράμετρο...

Ελπίζω, πάντως, ο Βεριώνης να βρει τον τρόπο να παρουσιάσει σε περισσότερο κόσμο την συγκεκριμένη παράσταση, αλλά και να συνεχίσει να δημιουργεί. Γιατί ανήκει σε εκείνες τις περιπτώσεις καλλιτεχνών που κουβαλούν πράγματα προς εξερεύνηση και αποτύπωση, ικανά να μας συγκινήσουν και να μας τέρψουν.

Setlist:
1. Το Καλοκαίρι Του Άχυρου
2. Μια Βιολέτα Στη Σελήνη
3. Το Καλοκαίρι Που Δεν Περνά
4. Πονάει Εδώ
5. Η Δική Μας Ρώμη
6. Golden Horse
7. Spike & Toni
8. Κυκλάδες
9. Δειλινό Στη Θάλασσα
10. Κάτω Απ' Το Ίδιο Φεγγάρι
11. Το Μαγεμένο Καλοκαίρι
12. Ρίξε Στην Καρδιά Σου Ένα Βλέμμα

Διάλειμμα

13. Κάστρο Στον Ουρανό
14. Ο Μανώλης Κι Η Ειρήνη
15. Το Ανθρωπάκι Κάλας
16. Μια Άλλη Αθήνα
17. Τα Παραμύθια Με Happy End
18. Ο Αλέκος Κι Ο Διομήδης (Πώς Μπορούνε Να Ξεχνάνε)
19. Το Δωμάτιο Φάντασμα
20. Η Θάλασσα Τη Νύχτα
21. Πετάω Την Καρδιά Μου Στα Σκουπίδια
22. Πού Πήγαν Όλα Αυτά
23. Τα Φώτα
24. Η Ζωή Που Δεν Πρόφτασα
25. Το Παράθυρο Της Φαιναρέτης

Encore

26. Το Καλοκαίρι Του Άχυρου

* Φωτογραφίες: Ειρήνη Λαζανά

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Δισκοβόλος playlist 9/1/2017

Όσα παίχτηκαν στην πρώτη εκπομπή του 2017:

1. Η Παλτουδιά Του Czerny - Νίκος Ορδουλίδης
(Παναγιώτης Τούντας-Νίκος Ορδουλίδης)
2. Το Κόκκινο Αμαξάκι - Χρήστος Ζάχος
(Χρήστος Ζάχος)
3. Ταξιδευτής - Γιάννης Χαρούλης
(Κωστής Παλαμάς-Λουκάς Θάνος)
4. Forging - Xylouris White
(Μήτσος Σταυρακάκης-Γιώργης Ξυλούρης-Jim White)
5. If We Were Blind - Cyanna Mercury
(Nick Sid-Spireas Sid)
6. Clairvoyance - KAMP
(Γιάννης Καμπουρόπουλος-Νίκος Κουτσοποδιώτης-Μιχάλης Ευδαίμων-Αντώνης Δούνιας)
7. Nothing Crossing You - Φίλιππος Περιστέρης
(Φίλιππος Περιστέρης)
8. Καθώς Ξημερώνει Η Δευτέρα - Κτίρια Τη Νύχτα
(Κτίρια Τη Νύχτα)
9. Ψεύτης - Γιάννης Αγγελάκας & Οι 100οC
(Γιάννης Αγγελάκας)
10. Still Universe - Σοφία Σαρρή
(Σοφία Σαρρή)
11. Τοπίο Του Πάντοτε - Γιώργος Κοντραφούρης
(Γιώργος Κοντραφούρης)

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Πολύ Μεγάλες Αλήθειες XXXVIII

Χωρίς πολλά λόγια, χτυπώντας στο ψαχνό, λέγοντας τα πράγματα όπως τα νιώθω...

Η Μουσική είναι θρησκεία. Και ναός της είναι το ανθρώπινο σώμα._

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017

Μουσική ανασκόπηση του 2016

"Είμαστε 35+ και οι ήρωές μας έπαιρναν όλα τα ναρκωτικά". Κάπως έτσι εξήγησε το θανατικό που έπεσε το 2016 στον μουσικό (και ευρύτερο καλλιτεχνικό) χώρο ο φίλος μου ο Χρήστος Χριστοδούλου (που πέρυσι κυκλοφόρησε ένα videogame soundtrack που πρέπει να ακούσετε) - κι έχει δίκιο. Είναι κάτι που δυστυχώς θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τα επόμενα χρόνια, και παρότι για εμάς τους ακροατές τους οι απώλειες των σπουδαίων (και λιγότερο σπουδαίων) δημιουργών είναι κάτι λυπηρό, απέχει μακράν από το να είναι η τραγωδία της χρονιάς που πέρασε. Άλλωστε, οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους είχαν τις ευκαιρίες τους και τις επιτυχίες τους, και την τύχη να ορίζουν τις ζωές τους. Αντίθετα, είναι οι θάνατοι και η καταστροφή στα πολεμικά (και άλλα) μέτωπα ανά την υφήλιο που πρέπει να μας στενοχωρούν και να μας οργίζουν - αν υπάρχει μέσα μας κάτι που να μην έχει τσακιστεί από την αλλοτρίωση.

Αλλά ας περάσουμε στην μουσική παραγωγή του 2016, η οποία είναι το θέμα μας εδώ. Αυτή, λοιπόν, υπήρξε (όπως κάθε χρονιά) πλούσια και ενδιαφέρουσα - όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο ή δεν ψάχνουν σωστά ή είναι ακραίοι ελιτιστές, και σε κάθε περίπτωση, δεν μας απασχολούν. Οι λίστες με τα "καλύτερα" είναι πλέον αμέτρητες, οπότε, όπως και με την ίδια τη μουσική, χρειάζεται να κάνει κανείς ένα ξεσκαρτάρισμα. Προσωπικά εμπιστεύομαι εκείνες που είναι μαζεμένες (20, 30, άντε 40 δίσκους το πολύ) και που προέρχονται από ανθρώπους των οποίων την κρίση έχω τσεκάρει και εμπιστεύομαι. Δυστυχώς έχουμε πήξει από δημοσιοσχετίστες (που θα βάλουν τα πάντα στη λίστα τους προκειμένου να συνεχίσουν να τους στέλνουν δισκάκια οι μπάντες), από "ψαγμένους" (που θα βάλουν μόνο από bandcamp, μην και τους πει κανείς ότι γίνανε "εμπορικοί") και από εκείνους που ακούνε μόνο ένα πράγμα (δηλαδή δεν ακούνε).

Ξεκινώντας από το ελληνικό μουσικό τοπίο (το οποίο θα έπρεπε να μας απασχολεί περισσότερο), ρίξτε πρώτα μια ματιά στην συλλογική λίστα του Avopolis, κι έπειτα δείτε παρακάτω το δικό μου ψηφοδέλτιο:

1. Καντάδες Για Ένα Δαίμονα - Βασίλης Λαγός Quintet
2. Black Peak - Xylouris White
3. Σωτήρες - Σωτήρες
4. Άχρηστη ΓενιάBazooka
5. Έτοιμοι ΈναThe Boy
6. Συγκεκριμένα ΔιαμερίσματαΚτίρια Τη Νύχτα
7. 38τ.μ. - Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης 
8. Quantum Unknown - Gravitysays_i 
9. Mayhem In Blue - Hail Spirit Noir 
10. Ακούγοντας Και Μαθαίνοντας - Νέγρος Του Μοριά 
11. ΟμόνοιαΚ. Βήτα
12. Το Καλοκαίρι Του Άχυρου: Ιστορίες Του Καλοκαιριού & Της Μνήμης - Δημήτρης Βεριώνης 
13. Οι Μπαλάντες Της Οδού Ατθίδων - Γιώργος Φλωράκης 
14. Οδός 55 - Οδός 55
15. ΝΥΝΚρίστη Στασινοπούλου/Στάθης Καλυβιώτης

Αξίζει κανείς να παρατηρήσει ότι και στις δύο λίστες σχεδόν απουσιάζουν παντελώς κυκλοφορίες των (λεγόμενων) μεγάλων εταιρειών. Αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι, καθότι οι εν λόγω "οργανισμοί" έχουν αφεθεί στην ασφάλεια του δοκιμασμένου, του σίγουρου, του βιομηχανικού προϊόντος, εν ολίγοις. Θα κυκλοφορήσουν κάποτε, ως "άλλοθι", και κάτι ελαφρώς αρτίστικο (βλέπε Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη και Κ. Βήτα), χωρίς να καταλαβαίνουν απαραίτητα την σημασία του, ούτε βέβαια και να το υποστηρίζουν όσο θα έπρεπε. Κατά τα άλλα, οι ανεξάρτητες εταιρείες και παραγωγές κυριαρχούν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι από μόνη της αυτή η επιλογή εγγυάται κάτι ως προς την ποιότητα. Το να ηχογραφήσεις μουσική είναι πλέον πιο απλό από ποτέ. Το να φτιάξεις κάτι σπουδαίο παραμένει όσο δύσκολο ήταν πάντα - μην πω ότι δυσκολεύει έτι περαιτέρω.

Στο διεθνές στερέωμα, από την άλλη, τα πράγματα είναι αδύνατο να χαρτογραφηθούν, λόγω του όγκου των δεδομένων. Αναγκαστικά, οι περισσότεροι παραμένουμε στην επικράτεια της δυτικής παραγωγής (εκεί ανήκομεν άλλωστε) και ενίοτε ανατρέχουμε σε γνώστες άλλων πεδίων για να κρατάμε μια μίνιμουμ πληροφόρηση. Αφού τσεκάρετε την τελική λίστα του Avopolis, δείτε και τη δική μου:

1. Blackstar - David Bowie
2. Hopelessness - ANOHNI
3. A Cosmic Rhythm With Each Stroke - Vijay Iyer/Wadada Leo Smith
4. Skeleton Tree - Nick Cave And The Bad Seeds
5. Love You To Death - Tegan And Sara
6. Lemonade - Beyonce
7. The Glowing Man - Swans
8. Värähtelijä - Oranssi Pazuzu
9. Blond - Frank Ocean
10. Stranger To Stranger - Paul Simon
11. You Want It Darker - Leonard Cohen
12. 22, A Million - Bon Iver
13. Wildflower - The Avalanches
14. Blank Face - Schoolboy Q
15. A Sailor's Guide To Earth - Sturgill Simpson
16. The Hope Six Demolition Project - PJ Harvey
17. It's Hard For Me To Say I'm Sorry - Fennesz & Jim O' Rourke
18. Coloring Book - Chance The Rapper
19. Freetown Sound - Blood Orange
20. A Seat At The Table - Solange
21. She Sleeps, She Sleeps - Fire!
22. The Midnight Sun - C Duncan
23. Teens Of Denial - Car Seat Headrest
24. The Life Of Pablo - Kanye West
25. Barbara Barbara, We Face A Shining Future - Underworld

Παρότι ξεχώρισα για άλλη μια χρονιά αρκετά άλμπουμ της μαύρης μουσικής, δεν θα συμφωνήσω με όσους αναδεικνύουν στον υπερθετικό βαθμό την εν λόγω σοδειά. Νομίζω ότι συμβαίνουν πολλά ωραία πράγματα και αλλού: στην τζαζ, στον σκληρό ήχο, στην ποπ, ακόμα και στον ευρύτερο χώρο του ροκ, τον οποίο πολλοί επιμένουν να θεωρούν νεκρό. Radiohead, βέβαια, δεν ψήφισα, δεν με άγγιξε το A Moon Shaped Pool, ούτε έκαναν κάτι τόσο σπουδαίο που να αξίζει να μπουν στα 25 καλύτερα άλμπουμ που άκουσα.

Κλείνοντας, να υπενθυμίσω ότι στο Avopolis καλούμαστε να ψηφίζουμε αξιολογικά: όχι τα αγαπημένα μας, αυτά που βάζουμε να ακούμε σπίτι μας για να γουστάρουμε, αλλά εκείνα που θεωρούμε ότι καλλιτεχνικά θέτουν ψηλά τον πήχη. Τα δύο αυτά πράγματα δεν ταυτίζονται πάντα, προφανώς. Επίσης, καλούμαστε να ακούμε μουσική, και όχι να υπακούμε σε μουσικές ταυτότητες και φυλές. Αυτοί οι κανόνες προσωπικά με έβρισκαν σύμφωνο πολύ πριν ενταχθώ στην ομάδα του περιοδικού - άλλωστε τους είχα υπόψη μου από τα κείμενα του Αργύρη Ζήλου και κάποιων λίγων ακόμα μουσικογραφιάδων - και, άλλωστε, μόνο υπό τέτοιο πρίσμα μπορεί να γίνει οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από την μουσική, η οποία να μην εξαντλείται σε στείρα "μ' αρέσει/δε μ' αρέσει".

Αυτά τα ολίγα για το 2016. Να είμαστε καλά, πάντα να χωνόμαστε και να χανόμαστε στα παράλληλα μουσικά σύμπαντα.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

2017, τι σημαίνουν όλα αυτά;

Οι ευχές είναι ωραίες και πρέπει να μοιράζονται, να ταξιδεύουν, να ανταλλάσσονται.

Όμως, τι νόημα έχουν από μόνες τους; "Ελπίζω" και "εύχομαι" χάνουν τη σημασία τους αν δεν συνοδεύονται από το "προσπαθώ" και το "αγωνίζομαι".

2017, θα είσαι μια ωραία χρονιά. Θα φροντίσουμε εμείς για αυτό.

Φίλοι, καλή χρονιά και χρόνια πολλά!

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες