Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018

Συνέντευξη με τον Αποστόλη Αρμάγο (II)

Ο συνθέτης Αποστόλης Αρμάγος κυκλοφόρησε μέσα στο '17 ένα από τα πλέον αξιοσημείωτα άλμπουμ της χρονιάς, το ερμηνευμένο από την Άννα Λινάρδου Στην Άλλη Όχθη. Το οποίο βρήκε, βεβαίως, θέση και στη λίστα με τα καλύτερα του Avopolis (εδώ οι προσωπικές μου επιλογές).

Με χαρά, λοιπόν, έκανα μια κουβέντα μαζί του, για δεύτερη φορά μάλιστα (η προηγούμενη ήταν για το Mix Grill), στην οποία είπαμε πολλά. Πατήστε εδώ για τα περαιτέρω.

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018

Ένα αντίο στην Dolores O'Riordan (1971-2018)

Φαντάζομαι δεν είναι κουλ να σου αρέσει η Dolores O'Riordan -η φωνή της, τα τραγούδια της. Θυμάμαι ότι δεν ήταν κουλ ούτε τότε που μεσουρανούσε με τους Cranberries. Όμως, εμένα μου άρεσε -κι εξακολουθεί τώρα να μου αρέσει ό,τι μου άρεσε τότε.

Το "Zombie" ήταν "σκληρή μουσική" για τα τότε ακούσματά μου, αλλά το γούσταρα. Αλλά πιο πολύ γούσταρα τον δίσκο To The Faithful Departed, που αγόρασα από το Blow Up του Κώστα Τσέγκου, στη Σπάρτη. Δεν είχα ακούσει τίποτα πλην του "Zombie" όταν τον ακούμπησα στο ταμείο για να πληρώσω, απλώς είχα διαβάσει στο ΠΟΠ+ΡΟΚ ότι περιείχε ένα τραγούδι για τη δολοφονία του John Lennon. Τον άκουσα πολύ εκείνο τον δίσκο και μπήκα κανονικά στον κόσμο των Cranberries. Κι έπειτα πήγα και στον προηγούμενο, τον οποίο επίσης "έλιωσα".

Θυμάμαι παίζαμε το "Zombie" με τους ΛΕΧΡΗΜΙ στο υπόγειο στούντιο κοντά στον Τάφο του Λεωνίδα -το τραγουδούσε η Νάντια πολύ ωραία. Το είχαμε παίξει και μπροστά σε κόσμο, στο φεστιβάλ Νότες Στα Πάρκα το '97, στο κλαμπ Όζον, σε ένα άλλο μίνι φεστιβάλ στην έκθεση λυομένων του Μπαλαμπάνη, στην εθνική οδό Σπάρτης-Γυθείου. Θυμάμαι λίγο μετά να τσιτώνω τον ενισχυτή και να παίζω δυνατά το ριφ από ένα μπαλκόνι στη Χαλέπα Χανίων, για να με ακούσει μια Μαρία σε ένα άλλο μπαλκόνι -και μια Δήμητρα, που τη γούσταρε ένας Γιάννης.

Αλλά μετά την έχασα την Dolores, προχώρησαν και πλήθυναν τα ακούσματα, και η μουσική της κάπου πια δεν με αφορούσε. Την έβλεπα πού και πού στο MAD και στο MTV, καλοκαίρια στη Σαλαμίνα, σε κάτι live εμφανίσεις, να παίζει το συμπαθητικό "Animal Instinct". Την υπερασπιζόμουν κιόλας, όταν ο αδερφός μου και ο ξάδερφος έλεγαν ότι αποκλείεται να ήξερε κιθάρα, ότι απλώς την κράταγε και προσποιούνταν.

Αλλά εκείνα τα τραγούδια που γούσταρα δεν τα άφησα -υπάρχουν ακόμα στο iPod, και έπαιζαν -σπάνια, αλλά έπαιζαν.

Εκεί επιστρέφω τώρα για να κλάψω την Dolores που έφυγε τόσο νέα...

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

Υπογραμμίσεις IX: Stephen King (III)

Όποτε όλα τριγύρω αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς, αναζητώ κάτι που να λειτουργεί ως σταθεροποιητικός παράγων.

Ξεκίνησα να διαβάζω την Αναβίωση στις 31 Αυγούστου 2017, στο καράβι για Σαντορίνη. Η Ελένη παραδίπλα να παίζει, να ζωγραφίζει και να γνωρίζεται με την Αϊσέ, τη μικρή Τουρκάλα που είχε έρθει για διακοπές με τους γονείς της. Κι εγώ να βυθίζομαι στην ιστορία του Τζέιμι και του πάστορα Τσαρλς Τζέικομπς -μια ιστορία για τη θρησκεία, τη μουσική, την πίστη και την άσβεστη και ολέθρια ανάγκη του ανθρώπου για ξεκλείδωμα των μυστικών του Κόσμου.

Μου αρέσει πολύ ο ώριμος King -ακόμα περισσότερο από όταν τον πρωτογνώρισα, με τη Νυχτερινή Βάρδια και Το Παιχνίδι Του Τζέραλντ, πριν από 20 χρόνια περίπου- καθώς μπορεί να χειριστεί πολύ καλύτερα τους ήρωές του και τις ιστορίες τους.

Είναι πλέον ένας σοφός.

Ποιος είναι όμως ο σεναριογράφος της ζωής μας; Το πεπρωμένο ή η σύμπτωση; Θέλω να πιστεύω το δεύτερο. Το θέλω ολόψυχα και με όλη μου την καρδιά. Όταν σκέφτομαι τον Τσαρλς Τζέικομπς -τον δικό μου καταλύτη, τον δικό μου φορέα αλλαγής, τη δική μου νέμεση- δε θέλω, δεν το αντέχω να το πιστέψω ότι η παρουσία του στη ζωή μου είχε οποιαδήποτε σχέση με το πεπρωμένο. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι όλα αυτά τα τρομερά πράγματα -οι τόσες φρικαλεότητες- ήταν γραφτό να συμβούν. Αν ήταν, τότε φως δεν υπάρχει, και η πίστη μας σ' αυτό δεν είναι παρά μια ανόητη ψευδαίσθηση. Αν ήταν, τότε ζούμε στο σκοτάδι, όπως τα ζώα στο λαγούμι ή τα μυρμήγκια βαθιά χωμένα στη φωλιά τους.

Και όχι μόνοι μας.
-----
Όταν θέλετε να νιώσετε καλύτερα, αποκαλέστε κάτι σκατόπραμα. Συνήθως πιάνει.
-----
[...] πόσοι από εμάς θυμόμαστε λεπτομερειακά τα χρόνια της ζωής μας ανάμεσα στην ηλικία των έξι και των εννέα χρόνων; Το γράψιμο όμως είναι ένα υπέροχο και συνάμα τρομερό πράγμα. Όταν το αρχίζεις, ανοίγει βαθιά, ως τότε σφραγισμένα, πηγάδια μνήμης.
-----
Η επιλεκτική μνήμη είναι ένα από τα προεξάρχοντα αμαρτήματα των ηλικιωμένων, κι εγώ δεν έχω χρόνο γι' αυτήν.
-----
"Δε θα κάνεις τέτοιο πράγμα", είπε ο Άντι.

"Όχι", είπε αναστενάζοντας η Κλερ. "Δε θα το κάνω. [...] Γιατί δεν έχω τόσο κουράγιο. Έχω μόνο όσο χρειάζεται για να την αφήσω να υποφέρει".
-----
"Ας πούμε απερίφραστα τι εννοούσε ο απόστολος Παύλος όταν μιλούσε για εκείνο τον καθρέφτη. Εννοούσε να πιστεύουμε χωρίς να ερευνούμε. Αν η πίστη μας είναι δυνατή, θα πάμε στον Παράδεισο και θα τα μάθουμε όλα εκεί. Λες και η ζωή είναι ανέκδοτο, και ο Παράδεισος το μέρος όπου θα μας αποκαλυφθεί η τελική ατάκα".
-----
"[...] η θρησκεία είναι η μεγαλύτερη κοινόχρηστη τηλεφωνική γραμμή που υπάρχει".
-----
"Οι φοβισμένοι άνθρωποι ζουν στη δική τους, προσωπική κόλαση. Θα μπορούσες να πεις ότι τη δημιουργούν μόνοι τους [...] αλλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Έτσι είναι φτιαγμένοι. Αξίζουν τη συμπάθεια και τη συμπόνια μας".
-----
Μια φορά κι έναν καιρό, θα έλεγα ότι διαλέγουμε το δρόμο μας τυχαία· έγινε πρώτα τούτο, και μετά κείνο, και κατά συνέπεια το άλλο. Τώρα γνωρίζω καλύτερα.

Υπάρχουν δυνάμεις.
-----
Ποτέ δε μου είχε περάσει απ' το μυαλό ν' ασχοληθώ με την Γκίμπσον του Κον· αν ήθελα μουσική, άνοιγα το ραδιόφωνο. Το ταλέντο όμως είναι ύπουλο πράμα, κι έχει τον τρόπο να αυτοαναγγέλλεται χωρίς τυμπανοκρουσίες αλλά σθεναρά όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή. Όπως συμβαίνει και με κάποιες εξαρτησιογόνες ουσίες, το ταλέντο έρχεται σαν φίλος πολύ πριν συνειδητοποιήσεις ότι είναι τύραννος.
-----
Αν κατάφερνα να παίξω αρκετά καλά, σκεφτόμουν, η Άστριντ Σόντερμπεργκ ίσως με έβλεπε ως κάτι άλλο εκτός από δεξαμενή ετοιμοπαράδοτων σχολικών εργασιών. Ωστόσο, ακόμα κι αυτό ήταν δευτερεύον, γιατί, όταν έπαιζα, η τρύπα μέσα μου γέμιζε. Το παίξιμο ήταν κάτι αυθύπαρκτο, μια συναισθηματική αλήθεια. Το παίξιμο μ' έκανε να νιώθω ξανά σαν αληθινός άνθρωπος.
-----
Ο Νορμ ανασήκωσε τους ώμους και μου έδωσε την πιο χρήσιμη συμβουλή που μου δόθηκε ποτέ στο χώρο της μουσικής: Αν δεν ξέρεις τι να παίξεις, κάνε παύση να μην μπλέξεις.
-----
Όταν είσαι δεκατεσσάρων χρονών, το να δίνεις υποσχέσεις είναι ακόμα πιο εύκολο κι απ' το να ιδρώνεις.
-----
Όταν φτάσαμε στην πίσω πόρτα, σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε. Παραλίγο να τη φιλήσω τότε, αλλά έχασα το θάρρος μου.

Πόσο βλαμμένα μπορούν ώρες ώρες να γίνουν τ' αγόρια.
-----
Ένα από τα λίγα πράγματα που έμαθα έκτοτε για τις θεμελιώδεις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα είναι αυτό: οι άντρες κάνουν εικασίες, αλλά οι γυναίκες σπάνια.
-----
"Ηλεκτρισμός! Αν και τον θεωρούμε δεδομένο, είναι το μεγαλύτερο φυσικό θαύμα του κόσμου μας! [...] Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι τον κατανοούν, κυρίες μου και κύριοι, κανείς όμως δεν κατανοεί τον μυστικό ηλεκτρισμό, αυτή τη δύναμη που δένει το ίδιο το σύμπαν σ' ένα αρμονικό σύνολο. Τον κατανοώ εγώ; Όχι, δεν τον κατανοώ. Όχι πλήρως. Παρ' όλ' αυτά, γνωρίζω τη δύναμή του να καταστρέφει και να θεραπεύει, και να δημιουργεί μαγική ομορφιά".
-----
"Έτσι κι αλλιώς, οι σημαντικές φωτογραφίες..." Χτύπησε τον κρόταφό του με το δάχτυλό του. "Είναι εδώ πάνω. Για όλους μας. Δε συμφωνείς;"
-----
"Είναι το μυαλό σου αυτό που πονάει, και το μυαλό σου μετατοπίζει τον πόνο στο πόδι σου. Σε κάτι τέτοια κόλπα, ο ανθρώπινος εγκέφαλος τα καταφέρνει μια χαρά".
-----
"Η ραδιενέργεια είναι το τελευταίο πράγμα που μ' ενδιαφέρει. Είναι ενέργεια για ανεγκέφαλους. Κυριολεκτικά αδιέξοδη".

"Η μουσική είναι σημαντική", μου είχε πει κάποτε. "Η μαζική λογοτεχνία ξεχνιέται, οι εκπομπές της τηλεόρασης ξεχνιούνται, και σε προκαλώ να μου πεις τι είδες στον κινηματογράφο πριν από δύο χρόνια. Η μουσική όμως αντέχει, ακόμα και η ποπ. Ειδικά η ποπ. Κορόιδευε όσο θέλεις το "Raindrops Keep Fallin' On My Head", σε πενήντα χρόνια από τώρα, όμως, ο κόσμος θα συνεχίσει ν' ακούει αυτή τη γλυκανάλατη σαχλαμάρα".
-----
"Η πεποίθηση είναι δύναμη", συμφώνησε ο Χιου. "Το ίδιο και η πίστη. Δες τι ουρά κάνουν σ' εμάς για να ηχογραφήσουν τα CD τους όλα αυτά τα συγκροτήματα και οι σόλο καλλιτέχνες, παρά το γεγονός ότι σχεδόν κανείς δεν αγοράζει πια CD".
-----
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι απ' όσους βίωσαν μεγάλες απώλειες στη ζωή τους -μεγάλες τραγωδίες- φτάνουν σ' ένα σταυροδρόμι. Ίσως όχι αμέσως, αλλά όταν περάσει το σοκ. Μπορεί να είναι μήνες μετά, μπορεί χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι είτε διαστέλλονται ως αποτέλεσμα του τραγικού βιώματός τους είτε συρρικνώνονται. Αν αυτό ακούγεται σαν τσιτάτο της Νέας Εποχής -και υποθέτω ότι ακούγεται-, δεν πρόκειται να απολογηθώ. Ξέρω τι λέω.
-----
"Ιδού ένας ελάχιστα γνωστός νόμος της επιστημονικής έρευνας: όσο περισσότερο πλησιάζεις στον τελικό στόχο σου, τόσο μειώνονται οι ανάγκες σου σε υποστηρικτικό υλικό".
-----
"Δεν είναι αντάξιοι της αλήθειας. Τους αποκάλεσες χωριαταραίους, και πόσο δίκιο έχεις. Έχουν αφήσει στην άκρη όσο μυαλό διαθέτουν [...] κι έχουν επενδύσει την πίστη τους σ' αυτή την κολοσσιαία, βουτηγμένη στο δόλο ασφαλιστική εταιρεία που ονομάζεται θρησκεία. Η εταιρεία τούς υπόσχεται μία αιωνιότητα χαράς στην επόμενη ζωή αν ζήσουν σύμφωνα με τους κανόνες τούτη εδώ, και πολλοί απ' αυτούς προσπαθούν, ακόμα κι αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Όταν έρχεται ο πόνος, θέλουν θαύματα."
-----
 [...] για ένα πράγμα είχε δίκιο ο Φοξ Μάλντερ: η αλήθεια είναι εκεί έξω, και ο καθένας στη σύγχρονη εποχή, μια εποχή όπου σχεδόν οι πάντες ζουν εκτεθειμένοι σαν μέσα σε γυάλινο σπίτι, μπορεί να τη βρει μ' έναν υπολογιστή και μια σύνδεση στο Διαδίκτυο.
-----
Οι τρεις πραγματικές ηλικίες του άντρα είναι η νεότητα, η μέση ηλικία, και το πώς σκατά γέρασα τόσο γρήγορα.
-----
Σπίτι είναι εκεί όπου θέλουν να μείνεις κι άλλο.
-----
Η ζωή είναι ένας τροχός, και πάντα γυρίζει εκεί απ' όπου ξεκίνησε.
-----
Στο κάτω κάτω, βρισκόμουν εδώ εξαιτίας μιας κοπέλας που δεν είχα δει εδώ και παραπάνω από σαράντα χρόνια. Μιας κοπέλας που είχε αγοράσει μόνη της την καταδίκη της, πακέτο το πακέτο, στο κοντινότερο μίνι μάρκετ. Ή στο φαρμακείο του Καστλ Ροκ, όπου μπορούσες ν' αγοράσεις τσιγάρα στο ταμείο δίπλα στην είσοδο. Αν χρειαζόσουν φάρμακα, έπρεπε να πας ως το πίσω μέρος του μαγαζιού.
-----
Μιλούσε με την υπομονή ενός πραγματικού πιστού. Ή ενός παράφρονα. Ίσως ουσιαστικά να μην υπάρχει διαφορά.
-----
Η χειραψία του σίγουρα δεν έμοιαζε σε τίποτα με το χαιρετισμό ψόφιου ψαριού των μουσικών.
-----
"Αυτό το κόστος έχει η αλήθεια, Τζέιμι. Κάνεις τους ανθρώπους καχύποπτους."
-----
Ο καρκίνος είναι το πίτμπουλ των ασθενειών.
-----
"Το τσιγάρο", είπε η Άστριντ μ' εκείνη τη βραχνή φωνή της καλιακούδας. "Τι βλακώδης τρόπος ν' αυτοκτονήσεις. Κι εγώ ήξερα, πράγμα που τον κάνει ακόμα βλακωδέστερο. Όλοι ξέρουν. Και ξέρεις ποιο είναι το πιο αστείο απ' όλα; Ότι ακόμα τα θέλω."
-----
Στα χρόνια μου ως ναρκομανής, είχα εξελιχθεί σε φτασμένο ψεύτη, και η λυπηρή αλήθεια είναι ότι, άπαξ και αποκτηθεί, αυτού του είδους η δεξιότητα δε σ' εγκαταλείπει ποτέ.
-----
[...] σε ό,τι αφορά την οικονομία χρόνου, τίποτα δε συγκρίνεται με το να ταξιδεύεις δυτικά μ' ένα αεριωθούμενο.
-----
Έτσι, ξέρετε, κλείνουμε το μάτι στην ίδια μας την καταδίκη -αγνοώντας τη φωνή που μας εκλιπαρεί να σταματήσουμε. Να σταματήσουμε όσο υπάρχει ακόμα καιρός.
-----
Πιστεύω ότι η ευγνωμοσύνη για τη ζωή, ανεξαρτήτως αιτίας, υποδεικνύει ότι κάποιος έχει καταφέρει να κρατηθεί στον πυρήνα της εχεφροσύνης του.
-----
Η περιέργεια είναι τρομερό πράγμα, αλλά είναι ανθρώπινη.

Τόσο πολύ ανθρώπινη.
-----
Η πολλή γνώση κάνει κακό στον άνθρωπο.
-----
Ο κόσμος λέει ότι όπου υπάρχει ζωή υπάρχει ελπίδα, κι ενώ δε διαφωνώ μ' αυτό, πιστεύω επίσης και το αντίστροφο.

Υπάρχει ελπίδα, άρα ζω.

Stephen King, Αναβίωση, μετάφραση Έφης Τσιρώνη, εκδόσεις Bell

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

Ένα αντίο στον Τζίμη Πανούση (1954-2018)

Όταν πρωτοάκουσα τραγούδι του, δεν ήξερα καν ποιος είναι ο Τζίμης Πανούσης. Τραγουδούσε για μυαλά στα κάγγελα και για τα μπούτια κάποιας Μαρίας, αλλά πολλά από τα υπόλοιπα λόγια δεν καταλάβαινα καν τι λέγανε. Θυμάμαι να ακούμε το "Κάγκελα Παντού" από το ραδιόφωνο στο σπίτι των ξαδερφιών μου, του Λεωνίδα και της Αγγελικής, και να το εντάσσουμε σε μια από τις αυτοσχέδιες "εκπομπές" μας, του Ράδιο Χέσε Μέσα.

Έπειτα τον θυμάμαι να εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές, κάνοντας τον Νίκο Χατζηνικολάου να πέφτει κάτω από τα γέλια και τον Μανώλη Καψή να κοκκινίζει από αμηχανία και ντροπή. Τον θυμάμαι, επίσης, να διαιρεί το πανελλήνιο, στην κόντρα του με τον Γιώργο Νταλάρα.

Θυμάμαι να ακούω λογιών λογιών ιστορίες και αφηγήσεις από όσα έκανε στις ζωντανές εμφανίσεις του, και να κοπανάω το κεφάλι μου στον τοίχο από τα γέλια, στη μοναδική φορά που τον είδα κι εγώ εν δράσει.

Θυμάμαι το CD του ΠΟΠ+ΡΟΚ με τα καλύτερά του, από το οποίο τον έμαθα, τον αντιλήφθηκα ως μεγάλο και τον αγάπησα.

Θυμάμαι, τέλος, να παίζω το "Είμαι Γυφτάκι" στα πρώτα μου live το 2013, με τον τρόπο που το έμαθα από τον Φοίβο Δεληβοριά. Και την κόρη μου να με ρωτάει "τι είναι καριόλα;", όταν το πρόβαρα στο σπίτι.

Τζιμάκο, σε ευχαριστώ για το παρακάτω. Και για όλα.

Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

Μουσική ανασκόπηση του 2017

Τελικά είναι χρήσιμες οι λίστες με "τα καλύτερα" ή είναι του διαβόλου; Κι άραγε, πόσους δίσκους πρέπει να προτείνει κανείς; 10, 20, 30, 50 ή μήπως μόνο έναν; Κι αλήθεια, μήπως, παρά την φαινομενική ελευθερία που προσφέρει το Διαδίκτυο, οι μεγάλες εταιρείες έχουν βρει και πάλι τους τρόπους ώστε να επιβάλλουν τις δικές τους προτάσεις; Και, τέλος, μήπως ο κόσμος έχει χάσει κάπως το ενδιαφέρον του για τις λίστες, λόγω και της πληθώρας που του προσφέρονται κάθε φορά;

Είναι ενδιαφέροντα κάποια από τα παραπάνω ερωτήματα, κάποια άλλα υπάρχουν απλώς για να κάνουν κάποιοι το κομμάτι τους. Για μένα, έχει πάντα το ενδιαφέρον της η διαδικασία του να θυμηθώ τι άκουσα μέσα στη χρονιά και να κάνω ένα ξεδιάλεγμα. Όχι από τη θέση του πεφωτισμένου ινστρούχτορα, αλλά με τη διάθεση του συνειδητού ακροατή που θέλει να μοιράζεται (και να συζητά σε ένα κάποιο επίπεδο) όσα ανακαλύπτει. Όπως κάθε χρόνο, η σύνταξη των παρακάτω λιστών μού προκάλεσε έναν ευχάριστο πονοκέφαλο.

Ξεκινώντας από τα ελληνικά άλμπουμ, δυσκολεύτηκα να βρω τι θα έβαζα στην κορυφή, και κατέφυγα τελικά στον δίσκο εκείνον που με άρπαξε με τη μία. Τα τελικά αποτελέσματα της ψηφοφορίας του Avopolis υπάρχουν εδώ, ενώ τα αντίστοιχα του Mix Grill θα τα βρείτε εδώ.

1. Freaktown - A Victim Of Society
2. 2 - Costinho
3. Η Ζωή Σε 11 Ποιήματα Του Γιώργου Βέη - Μανώλης Γαλιάτσος
4. Northern Lights - Γιάννης Κασσέτας
5. Έτοιμοι Δύο - The Boy
6. Canticles Of The Holy Scythe - Lüüp
7. Paradise - Ορφέας Περίδης
8. 7 Ελεγείες Και Σάτιρες Για Φωνή Και Πιάνο - Σταύρος Ξαρχάκος
9. Στην Άλλη Όχθη - Αποστόλης Αρμάγος
10. Zivo - Τρίο Τεκκέ & Dave De Rose
11. Amerika - Δημήτρης Μυστακίδης
12. Euphoria - Σοφία Σαρρή
13. Eleven Dragons - Acrimonious
14. A Subtler Kind Of Light - Locust Leaves
15. Χαμένη Διαδρομή - Κώστας Λειβαδάς & Υπνοβάτες

Για τη διεθνή δισκογραφία, το #1 προέκυψε εύκολα και γενικότερα η σύνταξη της 30άδας ήταν πιο απλή, λόγω και των περισσότερων θέσεων. Εδώ η συγκεντρωτική λίστα της ψηφοφορίας του Avopolis, εδώ τα κορυφαία για το Mix Grill.

1. I Tell A Fly - Benjamin Clementine
2. MASSEDUCTION - St. Vincent
3. Run The Jewels 3 - Run The Jewels
4. Big Fish Theory - Vince Staples
5. Dust - Laurel Halo
6. Modern Kosmology - Jane Weaver
7. Lust For Life - Lana Del Rey
8. American Dream - LCD Soundsystem
9. Relatives In Descent - Protomartyr
10. No Shape - Perfume Genius
11. The Order Of Time - Valerie June
12. Thrice Woven - Wolves In The Throne Room
13. Carry Fire - Robert Plant
14. A Shadow In Time - William Basinski
15. The Assassination Of Julius Caesar - Ulver
16. The Far Field - Future Islands
17. Unfold - The Necks
18. Raft - Mike Cooper
19. 50 Songs Memoir - The Magnetic Fields
20. In Spades - The Afghan Whigs
21. Peasant - Richard Dawson
22. Mogoya - Oumou Sangaré
23. Planetarium - Sufjan Stevens/Nico Muhly/Bryce Dessner/James McAlister
24. Far From Over - Vijay Iyer Sextet
25. Melodrama - Lorde
26. Mental Illness - Aimee Mann
27. Hiss Spun - Chelsea Wolfe
28. Sleep Well Beast - The National
29. DAMN. - Kendrick Lamar
30. Everything Now - Arcade Fire

Καλή χρονιά!

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες