Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2021

Ένα αντίο στον Αντώνη Καλογιάννη (1935-2021)

 
Ο Αντώνης Καλογιάννης έμοιαζε, θα 'λεγες, πάντα μεγάλος. Ίσως έφταιγε που βγήκε στο τραγούδι μετά τα 30 του, ίσως φταίγανε και τα γένια, αλλά περισσότερο ήταν τα ζόρια που πέρασε από παιδί.

Υπήρχανε μάλλον δύο Καλογιάννηδες -αυτό τουλάχιστον θα συμπεράνεις αν κοιτάξεις πώς τον αποχαιρέτησε ο κόσμος στα κοινωνικά δίκτυα. Ο ένας ήταν ο πολιτικός, που στάθηκε επιβλητικός απέναντι από τον Μίκη Θεοδωράκη, καταμεσής του σταδίου Καραϊσκάκη, κηρύσσοντας τη Μεταπολίτευση. Ο άλλος, ο ερωτικός, ήρθε αργότερα, για να πει τραγούδια γεμάτα ονόματα κοριτσιών.

Η μάνα μου, τη μέρα που ο Καλογιάννης πέθανε, μού διηγούνταν ότι ήταν κι εκείνη στο στάδιο, σε μια από τις δύο εκείνες βραδιές του 1974. Εγώ έχω μια πολύ πιο φτωχή ανάμνηση της παρουσίας του: τον χειμώνα του 2007-'08, βρέθηκα με μια μεγάλη παρέα φίλων και συγγενών στην Καισαριανή, στο Περιβόλι Τ' Ουρανού πρέπει να ήτανε. Ο Καλογιάννης με την ορχήστρα του να τραγουδά, εμείς να τρωγοπίνουμε. Μου άφησε μια αίσθηση παρακμής, που δεν έμοιαζε να έχει να κάνει με την ηλικία του, αλλά με κάτι βαθύτερο.

Έκανε σπουδαία πράγματα και με τις δύο "ταυτότητές" του ο Καλογιάννης, Αλλά σε εμένα ρίζωσε περισσότερο με την αγωνιστική, κι ας εκτέθηκα περισσότερο, μεγαλώνοντας στα '80s, στην πιο γλυκερή. Πάντα, ας πούμε, θέλω να επιστρέφω στο "Σφαγείο". Εκεί κατέφυγα και στις επετείους του Πολυτεχνείου, στη Σαντορίνη, μαθαίνοντάς το στα παιδιά για να το τραγουδήσουν. Στο "τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ" χαχάνιζαν, ώσπου τους εξηγούσα τι σήμαιναν οι στίχοι. Κι έπειτα, πώς το έλεγαν!

* Φωτογραφία από εδώ

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2021

Gimme 10: Οι φιλοξενούμενοι XXXIV

Εδώ η 34η πεντάδα καλλιτεχνών που φιλοξενήθηκαν στη στήλη Gimme 10, την οποία επιμελούμαι στο φιλόξενο Mix Grill.

Ανάμεσά τους και ο Γιώργος Μαυρομανωλάκης, ένας παλιός μου φίλος και συμφοιτητής, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή...





Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες