Ένα αντίο για τον Michael Jackson (1958-2009)

Ο θάνατος του Michael Jackson, αν και δεν υπήρξα ποτέ φανατικός θαυμαστής του, με ξάφνιασε και με στενοχώρησε ιδιαίτερα. Γράφτηκαν ήδη πολλά (μεταξύ αυτών και ένα σύντομο κείμενό μου για τον Ορφέα) και θα γραφτούν ακόμα περισσότερα για τη ζωή και τον θάνατό του. Εγώ, αποχαιρετώντας τον, θέλω να τον ευχαριστήσω για το "Smoth Criminal" και το "Billy Jean", για τα τραγούδια της συνεργασίας του με τον Paul McCartney (ειδικά για το "Say Say Say"), για το Moonwalker, για το "Black Or White", για τις απίστευτες χορευτικές φιγούρες του, για όλα όσα πρόσφερε στους φίλους της μουσικής. Michael θα μας λείψεις...

* Φωτογραφία από http://www.allmichaeljackson.com/gallery/Thrilleraera/pages/thrillerera101.html

Συνέντευξη με τον Διονύση Τσακνή

Αναρτήθηκε στον Ορφέα (http://www.e-orfeas.gr/) η συνέντευξη που πήρα από τον Διονύση Τσακνή. Τον συνάντησα στο θέατρο Πορεία και μιλήσαμε για μόλις 20 λεπτά, καθώς τον περίμεναν για πρόβα. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μου με απίστευτη ακρίβεια, λες και ήξερε από πριν τις ερωτήσεις και είχε ετοιμάσει τις απαντήσεις. Μιλήσαμε για τον καινούργιο του δίσκο, Οι Φίλοι Μου Είμαι Εγώ, αλλά και για την μέχρι τώρα πορεία του. Η εμφάνισή του πριν από πολλά χρόνια, μαζί με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, στο Σαϊνοπούλειο Αμφιθέατρο της Σπάρτης είναι μία από τις συναυλίες που θα θυμάμαι πάντα, ενώ τραγούδια του έπαιζα κατά καιρούς με τα διάφορα μουσικά συγκροτήματα στα οποία συμμετείχα. Διαβάζετε την κουβέντα μας πατώντας εδώ και σχολιάζετε ελεύθερα!

Στα 31...

...καίγεσαι;

Ξανά στου Νίκου Πορτοκάλογλου

Ήμουν με τον τραγουδοποιό Δημήτρη Αρναούτη και κάποιον ακόμα, δεν τον θυμάμαι καλά. Τα λέγαμε μέχρι που έπεσε η ιδέα να πάμε μια βόλτα από το σπίτι του Νίκου Πορτοκάλογλου στο Χαλάνδρι. Δεν θυμάμαι πώς, βρεθήκαμε έξω από την διπλή πόρτα του υπόγειου στούντιο Πορτοκάλι. Απ' έξω υπήρχαν παντού ηλεκτρικά πληκτροφόρα όργανα, συνθεσάιζερ, αρμόνια και τέτοια. Ο Αρναούτης προσπάθησε να μπει στο στούντιο αλλά τον συγκράτησα. Εμφανίστηκαν δυο Φιλιππινέζες και μας ρώτησαν τι θέλαμε. Τους εξηγήσαμε και μας είπαν να περιμένουμε. "Κοίτα αυτό, δεν έχω ιδέα τι κάνει" μου είπε ο Αρναούτης, δείχνοντάς μου ένα όργανο που δεν είχε καθόλου πλήκτρα, μόνο κουμπιά, ψηφιακές οθόνες και λαμπάκια. Αρχίσαμε να πατάμε ό,τι να 'ναι, προσπαθώντας να το κάνουμε να δουλέψει. Παραδίπλα, ένας υποβασταζόμενος τυφλός άντρας δοκίμαζε ένα αρμόνιο. Κάποια στιγμή πέρασε από μπροστά μας ο Οδυσσέας Τσάκαλος. Κάποιος με χτύπησε στον ώμο. "Μιχάλη δε σηκώνεσαι; Είναι εφτά και τέταρτο."

*Φωτογραφία από http://channeln.blogspot.com/.

Συνέντευξη με τον Νίκο Πορτοκάλογλου

Το να συναντάς τους μουσικούς ήρωές σου δεν αποδεικνύεται πάντα θετική εμπειρία καθώς υπάρχει ο κίνδυνος της απομυθοποίησης. Ευτυχώς, η συνάντησή μου με τον Νίκο Πορτοκάλογλου δεν εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία, αν και υπήρχαν οι συνθήκες που θα ευνοούσαν το αντίθετο.

Βρεθήκαμε την Τετάρτη 13 Μαΐου και περάσαμε μαζί 2 ώρες στο στούντιο Πορτοκάλι, κουβεντιάζοντας για τον νέο δίσκο του, Στροφή, για τη μουσική επικαιρότητα αλλά και για πολλά άλλα θέματα. Πρόκειται για έναν από τους πιο νηφάλιους σχολιαστές που γνωρίζω καθώς δεν ενδιαφέρεται καθόλου να αναπαράγει τα κλισέ που ακούμε συνεχώς από κάθε κατεύθυνση. Ήταν ιδιαίτερα φιλόξενος και φιλικός και είχε όρεξη για κουβέντα. Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη κάνοντας κλικ εδώ. Όπως πάντα, κάθε σχόλιο είναι ευπρόσδεκτο.

*Στη φωτογραφία είναι εμφανής νομίζω η δυσπιστία μου για όσα συνέβαιναν...