Ξανά στου Νίκου Πορτοκάλογλου

Ήμουν με τον τραγουδοποιό Δημήτρη Αρναούτη και κάποιον ακόμα, δεν τον θυμάμαι καλά. Τα λέγαμε μέχρι που έπεσε η ιδέα να πάμε μια βόλτα από το σπίτι του Νίκου Πορτοκάλογλου στο Χαλάνδρι. Δεν θυμάμαι πώς, βρεθήκαμε έξω από την διπλή πόρτα του υπόγειου στούντιο Πορτοκάλι. Απ' έξω υπήρχαν παντού ηλεκτρικά πληκτροφόρα όργανα, συνθεσάιζερ, αρμόνια και τέτοια. Ο Αρναούτης προσπάθησε να μπει στο στούντιο αλλά τον συγκράτησα. Εμφανίστηκαν δυο Φιλιππινέζες και μας ρώτησαν τι θέλαμε. Τους εξηγήσαμε και μας είπαν να περιμένουμε. "Κοίτα αυτό, δεν έχω ιδέα τι κάνει" μου είπε ο Αρναούτης, δείχνοντάς μου ένα όργανο που δεν είχε καθόλου πλήκτρα, μόνο κουμπιά, ψηφιακές οθόνες και λαμπάκια. Αρχίσαμε να πατάμε ό,τι να 'ναι, προσπαθώντας να το κάνουμε να δουλέψει. Παραδίπλα, ένας υποβασταζόμενος τυφλός άντρας δοκίμαζε ένα αρμόνιο. Κάποια στιγμή πέρασε από μπροστά μας ο Οδυσσέας Τσάκαλος. Κάποιος με χτύπησε στον ώμο. "Μιχάλη δε σηκώνεσαι; Είναι εφτά και τέταρτο."

*Φωτογραφία από http://channeln.blogspot.com/.