Gimme 10: Οι επιλογές των Sonic Addictive

Οι Sonic Addictive είναι μία μπάντα από τη νότια Γαλλία, που κινείται στον cinematic ροκ/μέταλ χώρο. Η σύνθεσή της περιλαμβάνει την Julie Mathieu-Miniconi (φωνή), τον Sylvain Muscarnera (πλήκτρα), τον Florian Moll (κιθάρα) και τον Fabien Ruiz (κιθάρα).

Η μπάντα ξεκίνησε την πορεία της το 2020, εν μέσω πανδημίας, ως μετεξέλιξη του ντουέτου Symphonic Island, που αποτελούνταν από τους Muscarnera και Mathieu-Miniconi. Η δισκογραφία τους περιλαμβάνει τα σινγκλ "Mirror Of The Unreal" και "What I've Done?" (του 2021 αμφότερα), καθώς και το μίνι άλμπουμ Welcome To Neon City, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Απρίλιο.

Ως σημερινοί μας προσκεκλημένοι, οι Sonic Addictive αποκαλύπτουν και σχολιάζουν τους δίσκους που τους ενέπνευσαν. 

-----

Julie Mathieu-Miniconi:

1. Hybrid Theory - Linkin Park (2000)

Πήγαινα Γυμνάσιο την πρώτη φορά που φίλοι μού σύστησαν τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ, και από τότε δεν σταμάτησα ποτέ να ακολουθώ τη μπάντα.

2. Le Chemin - Kyo (2003)

Μια γαλλική ροκ μπάντα που θέλω να ανακαλύψετε και της οποίας είμαι μεγάλη φαν. Υπέροχη μουσική με πάντα παρόν ένα άγγιγμα μελαγχολίας, πολύ καλογραμμένοι στίχοι, ποίηση που με εμπνέει πολύ. Αυτό το άλμπουμ είναι 20 ετών, οπότε είμαι πολύ χαρούμενη που μπορώ να το συστήσω στους Έλληνες ακροατές.

3. Fallen - Evanescence (2003)

Ένα άλμπουμ που με συνοδεύει πάντα και το οποίο είναι ένα από τα πρώτα ροκ/μέταλ πράγματα που άκουσα.

4. The Silent Force - Within Temptation (2004)

Ανακάλυψα αυτήν τη μπάντα το 2005, με το "Stand My Ground", και ακούγοντας το άλμπουμ θέλησα να φτιάξω την πρώτη μου μέταλ μπάντα. Σήμερα οι Within Temptation εμπνέουν μουσικά τους Sonic Addictive.

5. Mini World - Indila (2014)

Μια Γαλλίδα καλλιτέχνις που λατρεύω. Η φωνή, οι στίχοι... Σπάνια έχω ακούσει τραγούδια με τόσο καλογραμμένους στίχους, με όλον τον πλούτο που προσφέρει η γαλλική γλώσσα. Αυτή η τραγουδίστρια με εμπνέει πολύ, πρέπει να ομολογήσω.

6. Humanity - Chapter V - Thomas Bergersen (2023)

Είναι ο δίσκος της τρέχουσας περιόδου για μένα, παίζει σε λούπα παντού: στο σπίτι, στο αυτοκίνητο. Μου αρέσει αληθινά η καλλιτεχνική δουλειά του συνθέτη αυτού. Δεν χρειάζεται να πω πόσο μεγάλη πηγή έμπνευσης αποτελεί για τη συνθετική διαδικασία. Με τον Sylvain είμαστε φαν του, και οι ενορχηστρώσεις του αποτελούν μέρος της συνθετικής μας βάσης, σε ό,τι κάνουμε -είτε για τους Sonic Addictive, είτε για το ντουέτο μας, Symphonic Island, είτε για άλλες ενορχηστρώσεις.

Florian Moll:

7. Legendary Tales - Rhapsody (1997)

Ο δίσκος ετούτο αναμιγνύει άψογα μπαρόκ στοιχεία με power μέταλ της παλιάς σχολής, ενσωματώνοντας συμφωνικά περάσματα και βιρτουόζικα σόλο που ποτέ δεν θα πάψουν να με καταπλήσσουν.

8. Get Out Of My Yard - Paul Gilbert (2006)

Μία από τις κύριες επιρροές μου, εξαιτίας του άψογου στιλ του Paul Gilbert και του ήχου των κιθάρων. Αναμιγνύει τεχνικά heavy πράγματα με χαμηλή παραμόρφωση σε κάποια τραγούδια. Όλο το άλμπουμ είναι ένα σόου μουσικότητας και γκρουβ.

Sylvain Muscarnera:

9. Made In Heaven - Queen (1995)

Έχοντας φτιαχτεί κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, ετούτο το άλμπουμ αποπνέει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα και συναισθηματική δύναμη.

10. Dark Passion Play - Nightwish (2007)

Ο δίσκος ετούτος αντιπροσωπεύει για μένα το καλύτερο πάντρεμα του μέταλ με συμφωνική ορχήστρα που πέτυχαν οι Nightwish.

Οι Sonic Addictive στο Facebook

Gimme 10: Η Lou Is για τα αγαπημένα της άλμπουμ

Η Lou Is, κατά κόσμον Λουίζα Σοφιανοπούλου, είναι ερμηνεύτρια, τραγουδοποιός και πιανίστα.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Προέρχεται από καλλιτεχνική οικογένεια και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική και το θέατρο. Έκανε πλούσιες καλλιτεχνικές σπουδές, σε Αθήνα και Λονδίνο, αλλά φοίτησε και στη Φιλοσοφική Σχολή. Έχει συνεργαστεί, στη σκηνή και στο στούντιο, με καλλιτέχνες όπως η Μαρία Φαραντούρη, η Δήμητρα Γαλάνη, η Ελένη Βιτάλη, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Μανώλης Φάμελλος, και έχει συμμετάσχει σε παιδικές παραστάσεις. Είναι μέλος της ομάδας "Heroes - A Tribute To David Bowie", και έχει παρουσιάσει, μαζί με τη Nalyssa Green και τη Sugahspank!, τη σειρά συναυλιών "A Tribute To Leonard Cohen". Διδάσκει σύγχρονο τραγούδι και ορθοφωνία στο Ωδείο Τέχνης Γ. Φακανά.

Η προσωπική της δισκογραφική διαδρομή ξεκίνησε στην εκπνοή του 2015, με την κυκλοφορία του EP Dragons. Το 2021 κυκλοφόρησε το σινγκλ "In The Rain", ενώ το 2022 ακολούθησαν τα "Για Σένα", "Do I Do" (ένα από τα υποψήφια τραγούδια για την εκπροσώπηση της Ελλάδας στη Eurovision), "Ένα Καλοκαίρι" (μαζί με τον Dim Zach), "About You", και "A Little Respect" (μαζί με τον ThroDef). Τον περασμένο Μάρτιο η καλλιτέχνις δημοσιοποίησε το μίνι άλμπουμ Fall In Your Sky, ενώ η πιο πρόσφατη κυκλοφορία της είναι το "Έλα Μια Νύχτα", μια διασκευή της παλιάς επιτυχίας της Αλέξιας.

Την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου, η Lou Is θα εμφανιστεί ζωντανά στο BackdooR Athens (Σαρρή 39, Αθήνα), παρέα με τη Mary Sunshine, σε μια βραδιά με guilty pleasures από την ελληνική και διεθνή ποπ και ντίσκο σκηνή. Ως σημερινή φιλοξενούμενη της στήλης, αποκαλύπτει και σχολιάζει τα αγαπημένα της άλμπουμ.

-----

1. The Best Of Joan C. Baez - Joan Baez (1977)

Ήμουν 11 χρονών και κάθε βράδυ κοιμόμουν ακούγοντας αυτό το άλμπουμ. Η φωνή της σαν γάργαρο νερό, οι ιστορίες της, οι μελωδίες της, με έκαναν να ονειρεύομαι, να χαλαρώνω και να φτιάχνω δικές μου ιστορίες.

2. The Future - Leonard Cohen (1992)

Οι γονείς μου λάτρευαν τον Leonard Cohen, με αποτέλεσμα να είναι από το πια βασικά ακούσματα της παιδικής μου ηλικίας. Συνόδευε ταξίδια, βράδια στο σπίτι, και πολλές άλλες οικογενειακές στιγμές.

"Waiting for the miracle" ακόμα...

3. Falling Into You - Celine Dion (1996)

Πόσο αγαπώ αυτήν τη γυναίκα δεν περιγράφεται. Ακούγοντας το άλμπουμ αυτό πάθαινα απανωτά σοκ με τη φωνή της. Τραγουδούσα συνεχώς μαζί της, προσπαθώντας να τη μιμηθώ. Με έχει επηρεάσει βαθιά και συγκινούμαι σαν κοριτσάκι κάθε φορά που τη βλέπω.

4. Tapestry - Carole King (1971)

Μου την έμαθε η δασκάλα μου, η Κάρεν Σόλομον, και την ευγνωμονώ και γι’ αυτό, μεταξύ άλλων. Μεγάλη καλλιτέχνιδα, με εκπληκτικά τραγούδια, που αποτέλεσαν σχολείο για μένα ως ερμηνεύτρια.

5. Το Χαμόγελο της Τζοκόντας - Μάνος Χατζιδάκις (1965)

Δεν υπάρχουν λόγια αντάξιά του. Είναι η ομορφιά της μουσικής, η ομορφιά του κόσμου όλου. Την ημέρα που πέθανε ο Μάνος Χατζιδάκις, γυρίζοντας σπίτι από το σχολείο, άκουσα να παίζει ο δίσκος από μακριά. Μπήκα στο σπίτι και βρήκα τον πατέρα μου να κλαίει ακούγοντάς τον στη διαπασών.

6. Grace - Jeff Buckley (1994)

Υπέροχα σπαρακτικός, λυρικός, δυναμικός Jeff Buckley. Ακούω το άλμπουμ στο repeat και θλίβομαι που αυτός ο απίστευτος μουσικός δεν πρόλαβε να μας δώσει κι άλλα.

7. High As Hope - Florence And The Machine (2018)

Η Florence είναι η μεγάλη αγάπη της ενήλικης μουσικής μου ζωής. Νοιώθω πως όσα δεν καταφέρνω να γράψω τα γράφει αυτή και μετά με καλεί να τα τραγουδήσουμε και να τα ξορκίσουμε παρέα. Ειδικά το High As Hope το έχω ακούσει ολόκληρο εκατοντάδες φορές και κάθε του λέξη με ανατριχιάζει.

8. In Rainbows - Radiohead (2007)

Θα μπορούσα να διαλέξω σχεδόν οποιοδήποτε άλμπουμ των Radiohead, αλλά με αυτό κόλλησα νομίζω λίγο περισσότερο. Κυκλοφόρησε την περίοδο που ζούσα στο Λονδίνο και συνόδευε με μια πειραματική, πολύπλοκη και περίτεχνη μουσικά και ενορχηστρωτικά μελαγχολία την καθημερινότητά μου, όντας ταυτόχρονα πανέμορφο και μαγευτικό.

9. The Joshua Tree - U2 (1987)

Λατρεύω τους U2. Όταν τους ακούω, όταν βλέπω συναυλίες τους, και σίγουρα όταν βρέθηκα κι εγώ σε μία, μου ανοίγουν την όρεξη για ζωή, δημιουργία και μουσική. Στο άλμπουμ αυτό περιέχονται τα 3 πιο αγαπημένα μου κομμάτια τους: "With Or Without You", "Where The Streets Have No Name" και "Still Haven’t Found What I’m Looking For".

10. Homogenic - Bjork (1997)

Τι καλλιτέχνιδα, τι φωνή, τι δημιουργικότητα! Η ανακάλυψη της εφηβείας που συντάραξε τα δεδομένα της μουσικής μου πραγματικότητας. To "Jóga" παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών.

Η Lou Is στο Facebook

Καινούργιοι Δίσκοι Στο Grill V: Vlospa, Echo Tides, Πέτρος Κλαμπάνης

Vlospa: Mektoub 2

Echo Tides: Ανδρομέδα FM

Πέτρος Κλαμπάνης: Τώρα Collective

Gimme 10: Ο Παντελής Κυραμαργιός επιλέγει πολιτικά άλμπουμ

Φωτογραφία: Γιάννης Μαργετουσάκης

Ο Παντελής Κυραμαργιός είναι τραγουδοποιός και ιστοριοποιός, με καταγωγή από τη Σύμη.

Γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα, και ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με τη μουσική. Σπούδασε οδοντιατρική στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, και την ασκεί ως επάγγελμα. Μια διάκριση σε διαγωνισμό ποίησης, στα φοιτητικά του χρόνια, τον οδήγησε να ασχοληθεί περισσότερο με τον λόγο.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ιδιαίτερα επιτυχημένου συγκροτήματος Μέλισσες, έως την αποχώρησή του, το 2017. Την ίδια χρονιά σχημάτισε την καλλιτεχνική κολεκτίβα Πλέγμα, και μαζί της κυκλοφόρησε τα άλμπουμ Ως Την Άκρη Της Κλωστής (2016) και Αρετή (2018). Το 2019 κυκλοφόρησε τον δίσκο Το Νησί Της Φαντασίας, με παιδικά τραγούδια, σε μουσική δική του και στίχους της Σταυρούλας Παγώνα. Το 2020 βγήκε στο φως το άλμπουμ του Άνω Θρώσκω, και το 2021 ήρθε η σειρά του κύκλου τραγουδιών Άφιλτρα Τραγούδια. Την επόμενη χρονιά αποκάλυψε το νέο του γκρουπ, τους No Pasaran, με τους οποίους κυκλοφόρησε τον δίσκο Προσωρινά Αιώνιοι.

Ο Παντελής Κυραμαργιός έχει επίσης εκδώσει το βιβλίο Το Παραμύθι Της Λήθης (Έναστρον, 2014), αρθρογραφεί σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες, γράφει τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες και κάποτε συνεργάζεται ως ερμηνευτής.

Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του καλλιτέχνη είναι το τραγούδι "Σαν Να Μην Είχαμε Πριν Αγαπήσει", του οποίου υπογράφει τους στίχους, τη μουσική και την ερμηνεία. Ταυτόχρονα ετοιμάζεται, μαζί με τους No Pasaran, για μια ζωντανή εμφάνιση με τίτλο "Κόκκινα Τραγούδια", στο Μουσικό Κουτί (Κωνσταντινουπόλεως 70, Αθήνα), την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2023. Σε αυτήν θα παρουσιάσει τραγούδια της επανάστασης και του έρωτα.

Με τις παραπάνω αφορμές, φιλοξενούμε σήμερα τον Παντελή Κυραμαργιό, για να μας παρουσιάσει τα 10 αγαπημένα του πολιτικά άλμπουμ.

-----

1. Τα Αντάρτικα - Μαρία Δημητριάδη/Αφροδίτη Μάνου/Θάνος Μικρούτσικος (1981)

Κάθε φορά το ίδιο δέος, η ίδια συγκίνηση.

2. Μαουτχάουζεν - Μίκης Θεοδωράκης (1966)

Αυτή η λίστα θα μπορούσε να έχει 10 δίσκους του Θεοδωράκη. Για να μη φανώ μονοδιάστατος, επιλέγω αυτό για τους στίχους του Καμπανέλλη.

3. Καπνισμένο Τσουκάλι - Χρήστος Λεοντής/Γιάννης Ρίτσος (1975)

Είμαστε τυχεροί που μιλάμε τη γλώσσα στην οποία έγραψε ο Ρίτσος.

4. Τραγούδια Του Δρόμου - Μάνος Λοΐζος (1974)

Χαραγμένα στην καρδιά από τις σχολικές γιορτές. Ύστερα έγινε νέα χάραξη στις φοιτητικές πορείες. Ακόμα σε εξέλιξη...

5. Operation: Mindcrime - Queensrÿche (1988)

Η heavy metal στα καλύτερά της με έναν σκληρό, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά, θεματικό δίσκο.

6. Sometime In New York - John Lennon (1972)

Άλμπουμ με μικρή αποδοχή για τα δεδομένα του Lennon. Αποικιοκρατία και κάθε μορφή ρατσισμού στο στόχαστρό του.

7. Fight To Survive - White Lion (1985)

Μέσα στην αβάσταχτη στιχουργική ελαφρότητα της poser σκηνής του '80, ξεχώριζα πάντα τους White Lion, για τα αντιπολεμικά τραγούδια και την υποστήριξή τους στις μειονότητες της Αμερικής και στο κίνημα το μαύρων.

8. Give 'Em Enough Rope - The Clash (1978)

Βαθιά πολιτικό και κοινωνικό άλμπουμ, για την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, την άνοδο της ακροδεξιάς και πολλά άλλα στη Μεγάλη Βρετανία του '78.

9. The Times Are A-Changin' - Bob Dylan (1964)

Με διαφορά ο καλύτερος και πιο πολιτικοποιημένος Bob Dylan. Ύστερα θέλησε να αυτοαναιρεθεί, αλλά το άλμπουμ αυτό είναι πάντα εδώ...

10. War - U2 (1983)

To "Sunday, Bloody Sunday" είναι από τα τραγούδια που με ώθησαν να διαβάσω Ιστορία.

Ο Παντελής Κυρμαργιός στο Facebook

Gimme 10: Οι επιλογές του Asylum Promises

Asylum Promises είναι το σόλο project του Μάνου Καρακατσάνη, ενός πολυπρόσωπου μουσικού και συνθέτη. Είτε με τους Mani Deum είτε με τους The Man & His Failures, ο Καρακατσάνης έχει στο βιογραφικό του πλήθος κυκλοφοριών και ζωντανών εμφανίσεων.

Ως Asylum Promises πειραματίζεται με imdustrial, lo-fi και ambient στοιχεία, και έχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμ Piraeus / Athens / Nihil (2021), Winter Solstice Plague EP (2021), Winter Solstice Plague II (2022), Infestation: Demos & Outtakes Vol. 1 (2022), Live At Shockrates 26.1 Studio (2023), και τα σινγκλ "Trauma" (με την Esterina, 2022), "Navarinou" (με την Sci-Fi River, 2022), "Καμμένο Πανί / Δρόμος" (2023), "Γλυκειά Παραίτηση" (με τον Iam Nothe, 2023). Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του είναι το "His Toy", μια συνεργασία με τον Somnia Vera, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο.

Ο Μάνος Καρακατσάνης, την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου, στη Death Disco (Λεπενιώτου 22, Αθήνα), θα κάνει τη δεύτερη (μόλις) ζωντανή του εμφάνιση ως Asylum Promises, συμμετέχοντας στο event της Black Caramel Records, της νέα δισκογραφικής εταιρείας του Αντώνη Κωνσταντάρα. Στην πρώτη αυτή Black Caramel Night συμμετέχουν επίσης οι The Page Of Cups, Tony Bluebird και VoxPopuli.

Με αφορμή τα παραπάνω, ο Μάνος Καρακατσάνης επιλέγει και σχολιάζει παρακάτω κάποια από τα άλμπουμ που διαμόρφωσαν τη φυσιογνωμία του Asylum Promises. Όπως λέει ο ίδιος, "αυτή η 10αδα έχει πολλές ελλείψεις από άλμπουμ που με έχουν επηρεάσει ως Asylum Promises, απλά παραμένει μια ενδεικτική γεύση του γιατί αγαπώ και θέλω να κάνω ηλεκτρονική μουσική."

-----

1. Pulse Demon - Merzbow (1996)

Ο πιο εύστοχος χαρακτηρισμός που έχω ακούσει για τον Merzbow και το Pulse Demon είναι πως "βοηθάει να καθαρίσει το μυαλό και τα αυτιά, ούτως ώστε να ακούσεις την κανονική μουσική μετά διαφορετικά". Και συμφωνώ. Αγαπώ το noise, αγαπώ το drone, σίγουρα αυτό εδώ το άλμπουμ είναι ένας ογκόλιθος του είδους.

2. Too Dark Park - Skinny Puppy (1990)

Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να διαλέξω έναν δίσκο των Skinny Puppy για να βάλω σε μια δεκάδα, και όσες φορές με ρωτήσεις, μάλλον θα πάρεις διαφορετική απάντηση για τον "αγαπημένο μου δίσκο" τους, αφού λατρεύω καθολικά όλες τις δουλειές τους. Αυτά που συμβαίνουν στο "Too Dark Park" σε χρήση συνθεσάιζερ, ατμόσφαιρα και στίχους, είναι από άλλον πλανήτη.

3. Ånden Som Gjorde Opprør - Mortiis (1994)

Άλλος ένας καλλιτέχνης που εκφράστηκε αποκλειστικά με synths και άλλαξε όλο το παιχνίδι της μουσικής ιστορίας με το να φτιάξει δικό του είδος, το dungeon synth. Αγαπώ πολύ τις δουλειές του, ειδικά της πρώτης περιόδου. Η ατμόσφαιρα στο Ånden Som Gjorde Opprør είναι πραγματικά μοναδική, ambient πραγματικά υψηλού επιπέδου, επικό mood, ό,τι και να πω είναι λίγο.

4. Depressive Silence - Depressive Silence (1996)

Το ντουέτο των Γερμανών Depressive Silence, παρά τα λίγα χρόνια ύπαρξης του, κατάφερε να αφήσει πραγματικά ένα δυνατό στίγμα στην underground ambient/dungeon μουσική. Απλά ακούστε αυτόν τον δίσκο.

5. Butterfly - Haus Arafna (2003)

Άλλο ένα σχήμα του οποίου δεν μπορώ να ξεχωρίσω αγαπημένες δουλειές... Αλλά σίγουρα το Butterly με έκανε να καταλάβω πως ένα ντουέτο μπορεί να κάνει χρήση ήχων και θορύβων σε επίπεδο ρυθμικό και πως με τη λογική και τους κανόνες του sound design μπορείς να φτιάξεις τραγούδια και μουσική.

6. Caustic Grip - Front Line Assembly (1990)

Μεγάλο σχολείο για μένα οι FLA σε ό,τι αφορά τα beats, τη χρήση των drum machines και τα layers στην ηλεκτρονική μουσική. Το Caustic Grip είναι ένα επιθετικό αριστούργημα.

7. Tyranny >For You< - Front 242 (1991) 

Τώρα τι να πούμε εδώ; Σίγουρα ένα άλμπουμ που με έκανε να θέλω να ασχοληθώ με την ηλεκτρονική μουσική.

8. 99% - Meat Beat Manifesto (1990)

Breakbeats, dub μπασογραμμές, ακραίο sampling. Δεν έχω λόγια που να περιγράφουν πόσο αγαπώ τη δουλειά των Meat Beat Manifesto, και το 99% σαν δίσκο. Είναι νομίζω η πιο καλή πλευρά των χορευτικών early '90s.

9. Bunkertor 7 - :Wumpscut: (1995)

Σίγουρα θαυματουργός στον ήχο του ο Rudolf "Rudy" Ratzinger, οτιδήποτε έχει υπογράψει ως :Wumpscut: είναι το λιγότερο εξαιρετικό. Στο Bunkertor 7 θεωρώ πως πάει το χορευτικό industrial μερικά βήματα παρακάτω. Kαι τι να πει κανείς για το μοναδικό "Thorns", πραγματικά ένα πανέμορφο κομμάτι.

10. Horse Rotorvator - Coil (1986)

Νομίζω πως πια οι Coil δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις σε οποιονδήποτε έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με τον σκοτεινό, ηλεκτρονικό ήχο. Το Horse Rotorvator είναι από τα πρώτα τους άλμπουμ που απέκτησα στην εφηβεία, και σίγουρα από αυτά που με στοιχειώνουν μέχρι σήμερα.

Ο Asylum Promises στο Bandcamp