Οι Rock N' Road είναι μία classic rock μπάντα από την Αθήνα.
Η πορεία τους ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2021, όταν ο Νίκος Μαραζιώτης (τύμπανα) γνώρισε τον Μάρκο Καραμπότη (φωνή), σε ένα road trip με μηχανές chopper. Αργότερα προστέθηκαν στη σύνθεση ο Πέτρος Σπιθουράκης (κιθάρα) και ο Μάρκος Δημόπουλος (μπάσο).
Η μέχρι στιγμής δισκογραφία τους περιλαμβάνει τα σινγκλ "Rolling" (2022), "Jimmy The Lizard" (2023), και "Mind Over Matter" (2023), με το τελευταίο να αποτελεί προπομπό του ντεμπούτο άλμπουμ τους, το οποίο θα κυκλοφορήσει εντός του 2024, και θα έχει τον τίτλο Midnight Tale.
Ως σημερινοί φιλοξενούμενοι της στήλης, οι Rock N' Road αποκαλύπτουν και σχολιάζουν παρακάτω τα άλμπουμ που καθόρισαν τον ήχο τους.
-----
1. Rising - Rainbow (1976)
Γιατί ήταν μια έκρηξη μετά τις αρχές της classic rock, η οποία κατάφερε να κρατήσει τα στοιχεία της κλασικ, παρ’ολα αυτά να τα συνδυάσει με νέες ιδέες και έθνικ στοιχεία, ενώ παράλληλα είχε ξεκάθαρα heavy metal ντραμς.
2. Led Zeppelin - Led Zeppelin (1969)
Τι να πούμε τώρα...
3. Led Zeppelin IV - Led Zeppelin (1971)
"Black Dog", "Rock And Roll", "The Battle Of Evermore", "Stairway To Heaven"... Εντάξει, καλό ήταν βρε παιδιά...
4. Heaven And Hell - Black Sabbath (1980)
Σε αυτό το άλμπουμ συναντάς την κόλαση και τον παράδεισο.
5. Paranoid - Black Sabbath (1970)
Θα αναφερθούμε σε αυτό το άλμπουμ γιατί πιστεύουμε πως σε ένα μικρό αλλά σημαντικό βαθμό έχει επηρεάσει με τον τρόπο του τον ήχο μας.
6. Machine Head - Deep Purple ()
"Highway Star", "Smoke On The Water", πήραμε φωτιά κι άντε να τη σβήσουμε!
7. Holy Diver - Dio (1972)
Άλμπουμ Ιερό, σαν τον Holy Diver. Δεν γίνεται να μην έχει επηρεαστεί κάποιος από αυτό! Προσευχηθείτε άπιστοι!
8. Led Zeppelin II - Led Zeppelin (1969)
Ναι, μπορούμε ξεκάθαρα να πούμε ότι οι Led Zeppelin είναι ξεκάθαρα βασική μας επιρροή.
9. The Last In Line - Dio (1984)
Αν και το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι λίγο πιο "σκληρό" από τον ήχο μας, σίγουρα οι στιχουργικές ανησυχίες του μας έχουν κινήσει το ενδιαφέρον.
10. Για να κλείσουμε αυτόν τον "δεκάλογο" των επιρροών μας, θα θέλαμε να αναφερθούμε στο ότι, ενώ δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη μπάντα ή άλμπουμ που να μας έχει δώσει τις παρακάτω επιρροές, αν μας ακούσετε με προσοχή θα παρατηρήσετε ότι σε κάποια κομμάτια φαίνεται εμφανώς ότι έχουμε επιρροές από τη νοτιοαμερικάνικη κουλτούρα των '60s και '70s.
Ο Γιάννης Ταυλάς είναι τραγουδοποιός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, πολυοργανίστας, εκπαιδευτικός και παραγωγός.
Γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα, και μεγάλωσε στον Πειραιά. Ξεκίνησε μουσικές σπουδές από μικρή ηλικία, και διαθέτει πτυχία αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας, και διπλώματα κλασικής κιθάρας και σύνθεσης. Έχει γράψει έργα συμφωνικής μουσικής, μουσικής δωματίου, έργα για κιθάρα και πιάνο, καθώς και κύκλους τραγουδιών. Έχει επίσης εργαστεί για το θέατρο, ως συνθέτης αλλά και ως περφόρμερ. Είναι ιδρυτικό μέλος της Alcedo Folk Band από το 2018, μαέστρος της Ανοιχτής Ορχήστρας από το 2021, και εργάζεται στη μουσική εκπαίδευση από το 2010.
Η προσωπική του δισκογραφία περιλαμβάνει μέχρι στιγμής τα άλμπουμ Τέσσερεις Τριλογίες (2021) και Τραγούδια Μίας Χρήσης (2023). Σε ηχογραφήσεις έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Κότσιρας, Λεωνίδας Μπαλάφας, Φοίβος Δεληβοριάς, Παντελής Κυραμαργιός κ.ά.
Με αυτά ως αφορμή, ο Γιάννης Ταυλάς φιλοξενείται στο σημερινό Gimme 10, και αποκαλύπτει τα αγαπημένα του ελληνικά άλμπουμ των '70s.
-----
Δυσκολεύομαι να απαντήσω σε τέτοιες ερωτήσεις γιατί ψυχαναγκάζομαι έντονα. Πώς είναι δυνατόν να πω μόνο 10(!) αγαπημένους δίσκους, από τόσους πολλούς που μου αρέσουν;! Οπότε αποφάσισα να βάλω κάποιους περιορισμούς στον εαυτό μου για να μην τρελαθώ. Σας παραθέτω τους 10 αγαπημένους μου ελληνικούς δίσκους που βγήκαν τη 10ετία του '70, που θεωρώ ότι είναι γενικά η Χρυσή εποχή του βινυλίου και του μουσικού άλμπουμ ως έργο τέχνης.
1. Ο Μεγάλος Ερωτικός - Μάνος Χατζιδάκις (1972)
Η ευαισθησία του συγκεκριμένου δίσκου όσον αφορά το σύνολο του στίχου, της μουσικής, της ενορχήστρωσης και των ερμηνειών είναι απαράμιλλης ομορφιάς.
2. Διόνυσε Καλοκαίρι Μας - Σταύρος Ξαρχάκος (1972)
Σε αυτόν τον δίσκο νιώθω ότι ο κύριος Ξαρχάκος βρίσκει ένα πιο προσωπικό ύφος, με μία μίξη λαϊκού, παραδοσιακού αλλά και ροκ ήχου. Με καταπληκτικές ερμηνείες του Νίκου Ξυλούρη.
3. Τα Τραγούδια Του Δρόμου - Μάνος Λοΐζος (1974)
Κάθε τραγούδι σε αυτόν τον δίσκο είναι μια ξεχωριστή ιστορία, που μοιάζει να τις έχει στοιχειοθετήσει ο κουλ θείος σου, για να σου μάθει πέντε πράγματα για τη ζωή.
Συγκλονιστικό έργο, από όλες τις απόψεις. Ο Λεοντής έφτιαξε ένα από τα πιο ολοκληρωμένα άλμπουμ της ελληνικής δισκογραφίας. Οι φωνές του Ρίτσου και του Ξυλούρη είναι πολιτιστική κληρονομιά. Το θεωρώ λαϊκό ορατόριο, που στέκεται δίπλα από το Άξιον Εστί της προηγούμενης δεκαετίας, των Μίκη Θεοδωράκη και Οδυσσέα Ελύτη.
6. Αχαρνής - Διονύσης Σαββόπουλος (1976)
Νομίζω ότι είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα έργα της ελληνικής δισκογραφίας. Ένα σύγχρονο μιούζικαλ, πάνω σε μια ελεύθερη απόδοση του έργου του Αριστοφάνη, με ανεξάντλητα ευρήματα του Διονύση Σαββόπουλου.
7. Είμαι Ένας Φτωχός Και Μόνος Καουμπόι - Λουκιανός Κηλαηδόνης (1978)
Ο Λουκιανός με αυτόν τον δίσκο εδραιώνει το ύφος του ως τραγουδοποιός. Αρκετά πρωτότυπος, και ευχάριστος όσο τίποτα άλλο, γίνεται μπαμπάς πολλών μετέπειτα τραγουδοποιών.
8. Φλου - Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα (1978)
Αν έπρεπε να δείξω σε κάποιον έναν και μόνο έναν ελληνικό δίσκο Ροκ αυτόν θα διάλεγα.
9. Η Εκδίκηση Της Γυφτιάς - Νίκος Ξυδάκης/Μανώλης Ρασούλης (1978)
Πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος είναι ο πρώτος που βγήκε σε αυτό το ύφος που λίγο πολύ αργότερα από τους κόλπους του βγήκαν οι Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας, Ορφέας Περίδης και άλλοι. Επίσης εδώ έχουμε πρώτη φορά την φωνή του Παπάζογλου σε πιο λαϊκά τραγουδίσματα. Σπουδαία φωνή.
10. Ο Σταυρός Του Νότου - Θάνος Μικρούτσικος/Νίκος Καββαδίας (1979)
Επίσης καινοτομία στην ελληνική δισκογραφία αυτή η δουλειά. Ο Μικρούτσικος γράφει τραγούδια χωρίς ρεφραίν, που μέσα από αυτά νιώθεις να περνάει όλος ο συναισθηματικός πλούτος των στίχων του Καββαδία.
Το Gimme 10 έχει, ως γνωστόν, μετακομίσει στο παρόν μπλογκ εδώ και μερικούς μήνες, και εξακολουθεί να δέχεται νέες συμμετοχές. Για 14 χρόνια, πάντως, φιλοξενούνταν από το Mix Grill. Σε εκείνες τις εποχές ανατρέχουμε εδώ, υπενθυμίζοντας την 46η πεντάδα δημοσιεύσεων, που έγιναν μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου του 2018.
Οι Shinigami είναι μια heavy metal μπάντα από την Αθήνα.
Ως ιδέα γεννήθηκαν το 2007, όταν ο Διονύσης (κιθάρα) και ο Έκτορας (μπάσο), λάτρεις του ροκ και του μέταλ, γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής τους θητείας. Αφού συμπλήρωσε το αρχικό της line-up, η μπάντα ηχογράφησε το demo άλμπουμ Past Mistakes (2009).
Ακολούθησε ένα μεγάλο διάστημα με πολλές πρόβες και ζωντανές εμφανίσεις, αλλά και με αρκετές αλλαγές μελών, κατά το οποίο το γκρουπ εδραίωσε τον ήχο του και προχώρησε στη σύνθεση δικού του υλικού. Ώσπου, το 2020, εν μέσω πανδημίας, και με τις προσθήκες των Λευτέρη (κιθάρα) και Κώστα (τύμπανα), ήρθε η στιγμή του επίσημου ντεμπούτο άλμπουμ τους, Back From The Dead.
Το 2023 βρήκε τους Shinigami με νέα σύνθεση, έπειτα από την προσχώρηση της Βασιλικής (φωνή), του Κώστα (πλήκτρα), και της Χριστίνας (μπάσο). Επανηχογραφώντας, με τη βοήθεια του Bob Katsionis, τέσσερα από τα κομμάτια του Back From The Dead, άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο της πορείας τους.
Με αφορμή τα παραπάνω, και ενώ το επόμενο άλμπουμ τους βρίσκεται ήδη στα σκαριά, οι Shinigami είναι οι φιλοξενούμενοι της εβδομάδας. Διαβάστε παρακάτω ποια άλμπουμ ξεχωρίζουν, και γιατί.
-----
1. Machine Head - Deep Purple (1972)
Εδώ οι κύριοι Blackmore, Lord, Gillan, Paice και Glover παραδίδουν βασικά μαθήματα heavy metal songwriting, και παράλληλα χτίζουν τα θεμέλια της αγαπημένης μας μουσικής.
2. Demons And Wizards - Uriah Heep (1972)
Με βάση ήχο παρόμοιο με αυτό των Deep Purple, και εμπλουτίζοντάς τον με πολυφωνίες και folk στοιχεία, οι Heep μάς ταξιδεύουν σε κόσμους περιπέτειας και φαντασίας. Παρεμπιπτόντως, ο Mick Box είναι πολύ αδικημένος από την ιστορία κιθαρίστας.
3. Argus - Wishbone Ash (1972)
Ρεσιτάλ μελωδίας και συναισθήματος στις κιθάρες. Ειλικρινά, κάθε μπάντα με 2 κιθαρίστες ΠΡΕΠΕΙ να ακούσει και να μελετήσει αυτόν τον δίσκο.
4. Rising - Rainbow (1976)
Εξελίσσοντας τον ήχο που καθιέρωσε στους Deep Purple, o Richie Blackmore, με τη βοήθεια του Ronnie James Dio, δημιουργεί το blueprint για το επικό/νεοκλασικό metal.
5. Heaven And Hell - Black Sabbath (1980)
Μην μας παρεξηγήσετε, αγαπάμε τον Ozzy. Όμως, όταν ο απόλυτος heavy metal riffmaker συναντά τον απόλυτο heavy metal frontman, τα λόγια είναι περιττά.
6. Breaker - Accept (1981)
Όλος ο ήχος της γερμανικής metal σκηνής, με τη χαρακτηριστική της ένταση και μελωδία, τα τελευταία 40+ χρόνια μέσα σε 40+ λεπτά. Δεν το λέμε εμείς, ρωτήστε τους Helloween!
7. Powerslave - Iron Maiden (1984)
Καλλιτεχνικό peak της απόλυτης '80s metal μπάντας, η οποία εδώ καθορίζει τον ήχο της δεκαετίας στην οποία μεγαλούργησε.
8. Master Of Puppets - Metallica (1986)
Ίσως ο αρτιότερος heavy metal δίσκος που ηχογραφήθηκε ποτέ. Συνδυάζει αρμονικά όλα τα στοιχεία που μας έκαναν να αγαπήσουμε τη μουσική αυτή. Εάν κάποιος μας ζήταγε να του εξηγήσουμε τι σημαίνει heavy metal, σίγουρα θα του προτείναμε να ακούσει αυτόν τον δίσκο.
9. Painkiller - Judas Priest (1990)
Ε Κ Ρ Η Κ Τ Ι Κ Ο Σ δίσκος, με τους 40άρηδες, τότε, Priest να ντροπιάζουν μπάντες με τα μισά τους χρόνια, με την ένταση, τη δύναμη και το πάθος τους.
10. Handful Of Rain - Savatage (1994)
Απίστευτα σημαντικός και συγκινητικός δίσκος, με τη μπάντα να παραδίδει μαθήματα στάσης ζωής: ότι, ακόμα και μέσα από τις χειρότερες συνθήκες, η ζωή πρέπει να συνεχίζεται και ο ήχος πρέπει να εξελίσσεται.
Ο Μπάμπης Βελισσάριος είναι ηθοποιός, τενόρος και μουσικός.
Γεννήθηκε το 1979, στην Αθήνα. Σπούδασε υποκριτική και μονωδία. Στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα εμφανίστηκε στο πλευρό του Θανάση Πολυκανδριώτη, του Μίμη Πλέσσα και της Βίκυς Μοσχολιού. Συμπλήρωσε 22 χρόνια μόνιμης συνεργασίας με την Εθνική Λυρική Σκηνή, κατά τα οποία συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως οι Franco Zeffirelli, Graham Vick, Hugo De Ana, Σπύρος Α. Ευαγγελάτος, Βασίλης Παπαβασιλείου, και αρχιμουσικούς όπως οι Λουκάς Καρυτινός, Ηλίας Βουδούρης και Μύρων Μιχαηλίδης. Έχει, επίσης, εμφανιστεί σε Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Αυστρία και Η.Π.Α.
Το 2017, ως σολίστ στο Καλλιμάρμαρο, είχε την τιμή να τον διευθύνει ο Μίκης Θεοδωράκης, του οποίου έργα ερμήνευσε ζωντανά τα επόμενα χρόνια, κάποτε συνοδευόμενος από τη
Συμφωνική Ορχήστρα που φέρει το όνομα του μεγάλου μας συνθέτη. Συνεργάστηκε επίσης με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, με αφετηρία του 2019, σε θεατρικές παραγωγές όπως Ο Φτωχούλης Του Θεού (του Νίκου Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρή), και Moby Dick (του Herman Melville, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα).
Σε δισκογραφικό επίπεδο, ο Μπάμπης Βελισσάριος έχει κυκλοφορήσει μια σειρά από σινγκλ, όπως "Να Περιμένεις" (2021, μουσική Κώστα Μάκρα, στίχοι Μάριου Μάκρα), "Υγρό Σώμα" (2022, μουσική Κώστα Μάκρα, στίχοι Δημήτρη Λέντζου), "Έλα Και Κύκλωσέ Με" (2023, μουσική και στίχοι Βασίλη Μασσαλά), Ξαγρυπνά" (2023, μουσική και στίχοι Βασίλη Μασσαλά) και "Μέρες Του Καλοκαιριού" (2023, επανεκτέλεση του τραγουδιού των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου). Έχει επίσης ερμηνεύσει το "Όταν Όλα Περάσουν" (στίχοι Μανόλη Αναγνωστάκη, μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου), από το άλμπουμ - soundtrack Λόγω Τιμής - 20 Χρόνια Μετά, αλλά και τον κύκλο τραγουδιών Του Έρωτα Η Παιδωμή (2020, μουσική Κώστα Μάκρα, στίχοι Διονύση Καψάλη), που αποτελεί ζωντανή ηχογράφηση τμήματος της συναυλίας "Μετασχηματισμοί ΙΙΙ - Οι έρωτες του ποιητή", που πραγματοποιήθηκε το 2017, στη Στέγη Γραμμάτων Και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.
Το πιο σπουδαίο έργο του Ελληνικού πνεύματος. Έχω ακόμα στα αυτιά μου τη φωνή της γιαγιάκας μου να περιγράφει την εξής ιστορία: εγώ παιδάκι, 4 ετών, να τραγουδώ "Ένα Το Χελιδόνι", διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά στη Γλύφα. Ξαφνικά χτυπά η πόρτα, η γιαγιά φοβήθηκε πως κάποιος θα έρθει να κάνει παράπονα γιατί ήταν μεσημέρι Αυγούστου και δεν σταματούσα στιγμή να το τραγουδώ! Ήταν κάποιος πολύ γνωστός μαέστρος, που όχι μόνο δεν έκανε παρατήρηση, αλλά επισήμανε στη γιαγιά μου να μην με αφήσει να πάω "χαμένος", και να συστήσει στους γονείς μου να με γράψουν άμεσα σε κάποιο ωδείο.
2. Reflections - ΜάνοςΧατζιδάκις & New York Rock & Roll Ensemble (1970)
Η δαιμόνια και πολυσχιδής μουσική προσωπικότητα του Μάνου Χατζιδάκι βρήκε με τον δίσκο Reflections ένα εντυπωσιακό φανέρωμα που ξάφνιασε τους μουσικόφιλους του καιρού του και εξακολουθεί να εντυπωσιάζει. Η συνεργασία αυτή απέφερε έναν σπάνιας ομορφιάς κύκλο τραγουδιών, με ροκ και ταυτόχρονα κλασικά (ενορχηστρωτικά κυρίως) μουσικά χαρακτηριστικά, βασισμένο σε στίχους μελών του συγκροτήματος και ερμηνευμένο φυσικά από τους ίδιους.
Απρίλιος 2000, νεοσύλλεκτος στο ΚΕΠΒ Θήβας, όλα μαύρα. Πάνω που είχα ξεκινήσει να ανθίζω μουσικά, επαγγελματικά, έρχεται η παύση διάρκειας δεκαοκτώ μηνών της στράτευσης. Ένας συνάδελφος μου έκανε δώρο αυτή τη συλλογή σε αντιγραμμένο CD (μετατροπή από mp3) και αυτό έμελλε να γίνει ο πιο αγαπημένος μου από όλους τους δίσκους. Να είναι καλά η "σειρούλα" μου, όπου κι αν βρίσκεται, τον ευχαριστώ πολύ.
Ουσιαστικά η πρώτη μου επαφή με το "θηρίο" Απόστολος Καλδάρας. Ένας δίσκος που κυκλοφόρησε πενήντα χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, κι άλλα πενήντα δύο χρόνια μετά παραμένει ό,τι πιο σημαντικό έχει γραφτεί πάνω στο λαϊκό τραγούδι για τη μαύρη αυτή μέρα του Ελληνισμού. Οι στίχοι του Πυθαγόρα είναι κυριολεκτικά, και χωρίς την παραμικρή υπερβολή, συγκλονιστικοί.
Σημειώνει ο Μάνος Χατζιδάκις: "H "Αθανασία" του Γκάτσου, όπως και κάθε αληθινό τραγούδι, ήταν και παραμένει ένα παιχνίδι. Η ιδέα του Θανάτου οδηγεί τον αληθινά ελεύθερο άνθρωπο στο να αντιληφθεί βαθιά μέσα του, πως η ύπαρξή του έχει ημερομηνία λήξεως. Ο Άνθρωπος οφείλει να συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή κι όχι ν' αγκιστρώνεται από τη ζωή σε σημείο που να μη θέλει να φύγει -πράγμα που όλες οι θρησκείες εκμεταλλεύονται υποσχόμενες μελλοντική κι ατέλειωτη ζωή. Κι όμως είναι τόσο απλό, γι' αυτό και δύσκολο".
Οκτώβριος 1998, νυχτερινό κέντρο "Χάραμα" της Καισαριανής. Τότε, ως νέος μπουζουξής, δίπλα στον δάσκαλο Θανάση Πολυκανδριώτη, στο σχήμα και ο Μίμης Πλέσσας. Σε μια από τις τελευταίες πρόβες πριν ανοίξουμε, αποφασίζεται να αλλάξουμε ένα από τα ορχηστρικά του πρώτου μέρους και στη θέση του να μπει "Η Μπαλάντα Του Ούρι". Ο Θανάσης με παροτρύνει να αγοράσω σε βινύλιο την Αθανασία (όπου παίζει ο ίδιος) και να μελετήσω όλα τα κομμάτια. Ένας από τους λόγους που θα είμαι ευγνώμων στον Θανάση για μια ζωή.
5. Ο Σταυρός Του Νότου - Θάνος Μικρούτσικος/Νίκος Καββαδιας (1979)
Τη χρονιά της γέννησής μου κυκλοφόρησε Ο Σταυρός Του Νότου. Ένας δίσκος που από μικρό παιδί είχα την τύχη να βάζει ο πατέρας μου να ακούμε στα ταξίδια μας με το αυτοκίνητο. Μην μπορώντας να αποκωδικοποιήσω όλα τα νοήματα των στίχων, θυμάμαι πόσο εντύπωση μου έκανε η χαρακτηριστική ερμηνεία του Γιάννη Κούτρα στις απίστευτα όμορφες μελωδίες του συνθέτη. Φέτος έχω τη μεγάλη τύχη να παρουσιάσω το έργο αυτό στην καλοκαιρινή μου περιοδεία, παρέα με μουσικούς που συνεργάστηκαν για πολλά χρόνια με τον Θάνο Μικρούτσικο.
6. Φοβάμαι - Βασίλης Παπακωνσταντίνου (1982)
Μαγική στιγμή για την ελληνική δισκογραφία η συνύπαρξη των Παπακωνσταντίνου, Ζηκογιάννη, Γανωσέλη, και μάλιστα σε τραγούδια των Λοΐζου - Ρασούλη, Γλέζου - Καρυωτάκη, στον "Κουρσάρο" του Λάκη Παπαδόπουλου, που η συγκεκριμένη τριάδα μουσικών "βγάζει μάτια", οι στίχοι του Γιάννη Ζουγανέλη, και βέβαια η τρομπέτα του φίλου, και μετέπειτα συνεργάτη μου, Γεράσιμου Ιωαννίδη.
Ακόμα ένας δίσκος που ξεπατίκωσα φορώντας ακουστικά πάνω από το πικάπ, με το μπουζούκι στα χέρια και τα στιχάκια γραμμένα στη γραφομηχανή του παππού. Αρκετά χρόνια αργότερα είχα τη μεγάλη τύχη να συνεργαστώ με τον Νίκο Δημητράτο, τον Κώστα Μαντζόπουλο και τον Θόδωρο Πολυκανδριώτη, όλοι τους συντελεστές του δίσκου. Παραμένει όνειρο μια συνεργασία μου με τον Σταύρο Ξαρχάκο.
8. Μέσω Νεφών - Νίκος Παπάζογλου (1986)
Η πρώτη μου επαφή με τον πιο αγαπημένο από όλους τους τραγουδιστές, τον Νίκο Παπάζογλου. Ήχοι ροκ μαζί και λαϊκοί, με κορυφαία ομάδα μουσικών δίπλα του (Καπηλίδης, Αραμπατζής, Σταρόβας, Λιόλιος), ο αγαπημένος όλων Παπάζης στη θέση του πιλότου στο ζωγραφιστό αεροπλανάκι, με την κόκκινη μπαντάνα στο χέρι, κι εγώ εκστασιασμένος να ακούω το βινύλιο (αγορασμένο την ίδια μέρα στο Μοναστηράκι μαζί με το Master Of Puppets των Metallica).
9. Τραγούδια Για Τους Μήνες - Δημήτρης Παπαδημητρίου/Ελευθερία Αρβανιτάκη (1996)
Η κορυφαία δισκογραφική στιγμή του αγαπημένου μου φίλου και συνεργάτη Δημήτρη Παπαδημητρίου. Το κλίμα και η ατμόσφαιρα στο τραγούδι "Όλα Τα Πήρε Το Καλοκαίρι" είναι βγαλμένο από ηχογράφηση του μεγάλου ερωτικού του Μάνου Χατζιδάκι. Νομίζω η πιο ώριμη στιγμή ερμηνευτικά για την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
10. Στου Αιώνα Την Παράγκα - Θάνος Μικρούτσικος/Δημήτρης Μητροπάνος (1996)
Με διαφορά ο πιο αγαπημένος δίσκος του Δημήτρη Μητροπάνου. Ο δίσκος που μου φανέρωσε το ερμηνευτικό και φωνητικό μεγαλείο του σπουδαίου λαϊκού τραγουδιστή. Πάντα μου άρεσε ο Μητροπάνος, αλλά χωρίς να καταλαβαίνω τον λόγο. Ο Μικρούτσικος έβαλε και πάλι το χέρι του.
.jpeg)