Συνέντευξη με τους Locomondo

Επανέρχονται στη δισκογραφία οι Locomondo, μετά από μία μεγάλη, για τα δεδομένα τους, αποχή και παρουσιάζουν τον νέο δίσκο τους, Οδύσσεια, το Σάββατο 11 Μαΐου στο Gagarin 205. Με αυτή την αφορμή τους πήρα μια συνέντευξη για λογαριασμό του Avopolis, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

* Φωτογραφία: Θανάσης Μαϊκούσης

Ένας πολύ σύντομος διάλογος

Έξω από το εστιατόριο της Πολυτεχνειούπολης, πριν κάποια χρόνια, περιμένω έναν φίλο. Με πλησιάζει κλασικός - κλασικότατος - ξανθός νεαρός, με λευκό πουκάμισο, σκούρο παντελόνι, γραβάτα, γυαλισμένα παπούτσια.
- Do you believe in Jesus?
- Not very much...
Στο πρόσωπό του εμφανίζεται κάτι μεταξύ έκπληξης, αποδοκιμασίας και απογοήτευσης. Χωρίς να πει κουβέντα, γυρίζει και πάει από 'κει που είχε έρθει.

* Φωτογραφία από εδώ.

Συνέντευξη με την Κατερίνα Μακαβού

Με αφορμή την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της, με τίτλο Άλλη Μια Ώρα, είχα μια ενδιαφέρουσα, νομίζω, κουβέντα με την ερμηνεύτρια και τραγουδοποιό Κατερίνα Μακαβού, για λογαριασμό του Avopolis. Διαβάζετε όσα διημείφθησαν εδώ.

Υπογραμμίσεις ΙV: Δημήτρης Πετσετίδης

Τον Δημήτρη Πετσετίδη τον γνώρισα ως φροντιστή Μαθηματικών. Εκεί, στη Β΄ Λυκείου, οι δικοί μου έκριναν ότι έπρεπε να πάω φροντιστήριο αν ήθελα να πετύχω στις πανελλήνιες, αν ήθελα, δηλαδή, να κάνω κάτι στη ζωή μου... Απίστευτος χιουμορίστας, ο Πετσετίδης είχε τις δικές του μεθόδους και ήξερε να κεντρίζει το ενδιαφέρον των μαθητών του. Είναι σίγουρα από τους ανθρώπους που με έκαναν να αγαπήσω τα Μαθηματικά, έστω κι αν δεν έγινα ποτέ καλός σε αυτά - κανείς τους δεν ευθύνεται γι' αυτό, είναι μάλλον εγκεφαλικό μου θέμα. Κάπου στην πορεία ανακάλυψα ότι έγραφε διηγήματα και άρχισα σιγά σιγά να αγοράζω τα βιβλία του από το βιβλιοπωλείο του Σαμπατάκου - μιλάμε για τη Σπάρτη των μέσων της δεκαετίας του '90. Ανακάλυψα, έτσι, έναν από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Δεν είμαι σε θέση να κάνω αναλύσεις, ξέρω μόνο ότι απολαμβάνω πραγματικά τη γραφή του και τον τρόπο με τον οποίο πλέκει το βίωμα με τη φαντασία. Αναζητήστε τον εδώ: http://www.petsetidis.gr.

Λέει, ο άλλος, ο διανοούμενος, ότι όλοι εμείς, όσοι έχουμε μια κουλτούρα -δικά του τα λόγια-, πρέπει να ερχόμαστε σε επαφή, πρέπει να συζητάμε, να ανταλλάσσουμε απόψεις, αυτός μιλάει όλο για κουλτούρες και τα συναφή, τον ενοχλεί, λέει, η υποβάθμιση του πολιτιστικού μας επιπέδου και η χύδην υποκουλτούρα, όμως εγώ θα προτιμούσα να μιλάω με τη Δωροθέα, προτιμώ να θυμάμαι τα γλυκά πράσινα μάτια της έτοιμα να βουρκώσουν όταν ήθελα να την πείσω ότι ερχόμαστε από το τίποτε, άπειρους χρόνους δεν υπήρχαμε και επ' άπειρον θα εξαφανιστούμε, και ότι είμαστε τυχεροί που έστω για τόσο λίγο χάρηκαν τα μάτια μας τον Κόσμο, χάρηκαν οι ματιές μας το αγκάλιασμά τους.
----------------------------------------------------------------------------------
Τον θυμάμαι συχνά τον Χριστάρα, θυμάμαι και τον Βούλη και τον Ντελαλή και τον Κώστα κι ένα σωρό άλλους φίλους, κορίτσια, συμμαθητές, χαμένους για πάντα. Λένε ότι όταν θυμάσαι τους πεθαμένους είναι σαν να ξαναζούν, και δεν έχουν άδικο όσοι λένε κάτι τέτοια, μόνο έτσι ζουν οι πεθαμένοι.
----------------------------------------------------------------------------------
Έλεγα ότι καιρός υπάρχει, έχουμε καιρό, άσε γι' αργότερα, προς τι η σπουδή, κι αν χάσουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καμιά γκόμενα ή αν χάσουμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε μια καρέκλα, σπουδαία τα λάχανα. Φροντίζαμε τις τρεις διαστάσεις μας -φροντίδα να το πεις κι αυτό!-, και κάναμε κοιλίτσα αδιαφορώντας για την τέταρτη διάσταση, την ύπουλη, που μας διαβρώνει και μας κατατρώγει σιγά σιγά, αυτή που είναι το σαράκι της σάρκας. Κι ανεπαισθήτως δεν αντιληφθήκαμε πότε το κορμί-λαμπάδα, πότε το κορμί-κυπαρίσσι έγινε τέτοιο, να κατουράς και να μη βλέπεις το πουλί σου, ακούς για λαμπάδες και κυπαρίσσια κι ο νους σου αλλού πετάει, σε πιάνει σύγκρυο.
----------------------------------------------------------------------------------
Είμαστε τυχεροί που είδαμε το φως του Κόσμου ή άτυχοι που για εμάς διακόπηκε η αλυσίδα τής ανυπαρξίας για να έχουμε το φρικτό προαίσθημα της απώλειας, ώσπου να χαθούμε για πάντα;
----------------------------------------------------------------------------------
Ο Σταύρος έχασε νωρίς την παρτίδα, εμείς συνεχίζουμε να παίζουμε. Δεν μας μένει άλλο παρά να παίξουμε, να ψάξουμε, να επινοήσουμε, μέχρι την ημέρα που θα έρθει εκείνος που δεν θα την χάσει και θα δώσει τις κρυφές κινήσεις της βαριάντας και στους άλλους, σε όλους τους άλλους, και, τότε, θα γεμίσει το Σύμπαν σκακιστές που θα παίζουν την Αθάνατη παρτίδα.
----------------------------------------------------------------------------------
Λένε ότι το σκάκι μοιάζει με τη ζωή, τη ζωή, τελικά, με πολλά μπορούμε να την παρομοιάσουμε. Το σκάκι μοιάζει και με πόλεμο, αλλά και η ζωή τι άλλο από πόλεμος είναι;
----------------------------------------------------------------------------------
Έπρεπε να περάσουν χρόνια με αγώνες πάνω στη σκακιέρα, να έρθουν ήττες και ήττες για να καταλάβω ότι στο σκάκι σημασία έχει να μάθεις να χάνεις. Όπως και στη ζωή.
----------------------------------------------------------------------------------
Γύρω μας, στα διπλανά τραπέζια, γευματίζουν διάφοροι επώνυμοι, ηθοποιοί, πολιτικοί, δήθεν αδιάφοροι για τους απλούς ανθρώπους όπως εμάς που τους χαζεύουν, είναι όμως τόσο φανερά επιτηδευμένη η αδιαφορίας τους που τους προδίδει.
----------------------------------------------------------------------------------
Κάποτε ένας έτυχε να τον αντιληφθεί πρωί πρωί να βγαίνει από το νεκροταφείο και αργότερα, δοθείσης ευκαιρίας, τον ρώτησε πώς και δεν φοβάται τη νύχτα σε ένα τέτοιο μέρος, αλλά δέχτηκε μιαν αποστομωτική απάντηση: "Εγώ τους ζωντανούς φοβάμαι, όχι τους πεθαμένους", και δεν προχώρησε παρακάτω την κουβέντα.

Δημήτρης Πετσετίδης, Σε Ξένο Γήπεδο, εκδόσεις Πατάκη, 2003

Είδα ένα Πράγμα μέσα στο Αλάβαστρον

Ο Κωστής Χριστοδούλου είναι Το Πράγμα. Ίσως τον ξέρετε ως πληκτρά του Φοίβου Δεληβοριά, ίσως από τις συνεργασίες του με τον Γιάννη Κασσέτα, τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο και άλλους της τζαζ σκηνής. Εγώ τον ξέρω από τότε που ήταν ένα ζιζάνιο με κοντά παντελόνια. Παραμένει ζιζάνιο, στον μουσικό χώρο αποκλειστικά πλέον. Την Δευτέρα, 8 Απριλίου, τον είδα με την εξαιρετική μπάντα του (Μάνος Θεοδοσάκης στην τρομπέτα, Τάκης Πατερέλελης στο άλτο σαξόφωνο, Γιώργος Γεωργιάδης στο κοντραμπάσο, Σωτήρης Ντούβας στα τύμπανα) στο Cafe Αλάβαστρον και έμεινα πάλι κάγγελο, όπως κάθε φορά που τον βλέπω και τον ακούω να παίζει. Παρουσίασε δικές του συνθέσεις, από τον πρώτο ομώνυμο δίσκο του, αλλά και αδισκογράφητες, καθώς και κομμάτια των μουσικών ηρώων του. Ήταν όμορφη η βραδιά, με απίστευτη μουσικότητα και αντάμωμα με παλιούς φίλους. Ο Κωστής και η παρέα του είναι από τα καλύτερα... πράγματα που κυκλοφορούν εκεί έξω, οφείλετε να τον ψάξετε με την πρώτη ευκαιρία. Μια πρώτη επαφή, πάντως, μπορείτε να την έχετε στο www.topragma.com. Είναι σίγουρο ότι δεν θα χάσετε.

* Φωτογραφία: Κατερίνα Τσαντίλα

Gimme 10: Οι φιλοξενούμενοι XI

Άλλη μια πεντάδα καλλιτεχνών που είχα τη χαρά να φιλοξενήσω στη στήλη Gimme 10, την οποία επιμελούμαι στο Mix Grill. Ανάμεσά τους και ένας από τους μουσικούς ήρωές μου, ο Βαγγέλης Γερμανός.
Βασίλης Φλώρος
Dilemma
My Wet Calvin
Nalyssa Green
Βαγγέλης Γερμανός

A (R) Mour από τον Στυλιανό Τζιρίτα

Δελτίο τύπου

Στυλιανός Τζιρίτας - A (R) Mour

Η λαρισινή More Mars κυκλοφορεί τον δεύτερο προσωπικό δίσκο του Στυλιανού Τζιρίτα, αρκετά χρόνια μετά την Κτιριολογία από την Tobruk reks. Το A (R) Mour πέραν του πασιφανούς ευφυολογήματος στον τίτλο του όπου υπονοείται η διττή φύση του έρωτα, όντως ασχολείται με το φαινόμενο του έρωτα όπως αυτό αποτελεί κατακλυσμίαια συντεταγμένη της ζωής μας. Ο βίαιος αποχωρισμός στα μέσα μιας πολεμικής σύρραξης, η μετεξέλιξη της (αίσθησης της) ηδονής στον 20ο αιώνα, η μπερδεμένη ένεκα ανοίκειων προβολών και διαστρεβλωμένη εικόνα του τι είναι ο έρωτας και η αγάπη είναι μερικά από9 τα θέματα που βρίσκει κάποιος μέσα στο A (R) Mour. Ο Τζιρίτας συνεργάζεται με πολλούς μουσικούς και αφηγητές σε όλο το εύρος του δίσκου ακριβώς επειδή όπως πιστεύει είχε ενδιαφέρον να μην μεταδοθεί μόνο η δική του οπτική.

Ο Στυλιανός Τζιρίτας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967 και σπούδασε performance στη Γερμανία και την Ισπανία. Eίναι ένας από τους πιο πολυσχιδείς, διαβόητους και απρόβλεπτους καλλιτέχνες της ελληνικής underground σκηνής. Ενεργός ως μουσικός, συγγραφέας, αρθρογράφος, ραδιοφωνικός και μουσικός παραγωγός, έχει συμμετάσχει σε διάφορα project καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεμάτων και δυναμικών. Έχει εκδώσει διάφορα fanzines όπως τα Trash City, Κόρη Οφθαλμού, Σιδερένιο Ψωράλογο και έχει γράψει άρθρα για πολλά ελληνικά μουσικά περιοδικά. Ως μουσικός υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Feedbacking The Grass, Bayouda, Κοψωκέφαλοι και Trypanosoma ενώ στις ημέρες μας ένα από τα τελευταία του project είναι οι Stylianos Tziritas Unit και οι 5Namori. Τα τελευταία 2 χρόνια συνεργάζεται επίσης ως guest μουσικός (στο κλαρινέτο) με τους Κεφάλαιο 24.

Το A (R) Mour αποτελεί τη δεύτερη σόλο δουλειά του Στυλιανού Τζιρίτα, αντλώντας έμπνευση «γύρω από τον άξονα του έρωτα όπως αυτός έρχεται και κατακλύζει με τις εκφάνσεις του τη ζωή της ανθρώπινης ύπαρξης». Αυτή η γενεσιουργός δύναμη, ο έρωτας, εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο και ακατανόητη μετασχηματιστική διαδικασία. Μία καθημερινή αποκάλυψη για την ανθρώπινη ζωή που, όπως ο ίδιος αναφέρει, «ακόμα κι όταν έχει ληξιπρόθεσμη λογική – στα σίγουρα αποτελεί εργαστήριο σκέψης και εξαιρετικών συμπερασμάτων για την ανθρώπινη οστεολογία της σκέψης». Στο A (R) Mour περιλαμβάνονται πέντε μουσικές συνθέσεις για τις οποίες χρησιμοποιήθηκαν γεννήτριες ήχου, ηλεκτρονικά, μικρόφωνο επαφής κ.α. με τους μουσικούς να δημιουργούν μια μετά-βιομηχανική ατμόσφαιρα και τον λόγο να καθορίζει την ροή των σκέψεων και των συμπερασμάτων, κάνοντας αναφορές στην Γαλλική Επανάσταση και τις σουφραζέτες, τον Balthus και γενικότερα «στην ανθρώπινη οστεολογία της σκέψης».

Παρακολουθείστε το πρώτο video για τον δίσκο:
http://www.youtube.com/watch?v=s3tVutMo0lE

Για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.moremars.org
και
http://www.moremars.org/release-stylianos-tziritas-armour.html

Για το live στο After Dark + setlist

Όταν ξεκινούσαμε τις πρόβες και σχεδιάζαμε τις εμφανίσεις μας, λέγαμε ότι το After Dark θα ήταν το πρώτο μέρος όπου θα παίζαμε. Όμως, έτσι είναι τα σχέδια, αλλάζουν. Χάρηκα πολύ πάντως που είχαμε εκείνο το βράδυ προσκεκλημένο τον φίλο τραγουδοποιό Δημήτρη Λάμπο, ο οποίος παρουσίασε δύο σετ με τραγούδια από τους δύο δίσκους του συν μία διασκευή σε ένα τραγούδι του Leadbelly από τα '30s.

Εμείς παίξαμε τα δικά μας και τις διασκευές μας και γουστάραμε όπως πάντα. Το σημαντικότερο, πάντως, είναι ότι η 19η Μαρτίου, εκείνο το βράδυ Τρίτης, ήταν η στιγμή που ήρθαμε αντιμέτωποι με την... "πραγματική" πραγματικότητα. Προβληματισμός και αναθεωρήσεις, λοιπόν, για το πώς θα κινηθούμε στη συνέχεια και τι θα πρέπει να προσέχουμε.

Setlist:
Α΄ μέρος:
1. Μια Σκιά
2. Τι Κι Αν
3. Forgive Me
4. G-Song (Supergrass)
5. Αρχάγγελος
6. Τι Είναι Αυτό;

Β΄ μέρος:
7. Δεύτερη Ευκαιρία
8. Take Me Away
9. I Can't Escape Myself (The Sound)
10. Μετά Τη Βροχή
11. Πιτσιρίκος (Τραγούδι Για Ένα Καναρίνι)
12. Come Together (The Beatles)
13. Αερικό (Θανάσης Παπακωνσταντίνου)
14. Σημάδια Σου Στην Άμμο
15. Let It Be (The Beatles)

* Φωτογραφία: Κατερίνα Τσαντίλα