Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Για τον John Lennon (1940-1980)

Κάποιος που παρακολουθεί τις αναρτήσεις μου εδώ ή στα κοινωνικά δίκτυα, (δικαίως ίσως) θα έχει συμπεράνει ότι ο Paul McCartney είναι ο αγαπημένος μου Beatle. Στην πραγματικότητα, ο Sir Paul είναι ο αγαπημένος μου ζωντανός Beatle. Αλλά το Σκαθάρι που αγάπησα από την πρώτη στιγμή ήταν, είναι και θα είναι ο John Lennon.

Αυτό σίγουρα έχει να κάνει, ως έναν βαθμό, με τον θάνατό του. Όταν, ως έφηβος, άρχισα να μαθαίνω για τους Beatles και την ιστορία τους, ήταν ιδιαίτερα σοκαριστική η διαπίστωση ότι κάποιος τόσο αγαπητός, κάποιος που δημιούργησε τόση ομορφιά, μπορούσε, έτσι απλά, να δολοφονηθεί έξω απ' το σπίτι του. Όμως δεν ήταν μόνο αυτό.

Στα χρόνια του ψαξίματος και της ανακάλυψης του εαυτού μου, ο Lennon υπήρξε μια μορφή-οδηγός. Ήταν εκείνος που διάβαζε, που μιλούσε με τόλμη, που δεν δίσταζε να γίνει δυσάρεστος προκειμένου να υποστηρίξει έναν σκοπό στον οποίο πίστευε. Κι αν δεν ισχύει ακριβώς η εικόνα που έπλασε για λόγου του η αγιογραφική διάθεση με την οποία αντιμετωπίστηκε αμέσως μετά τον θάνατό του, εγώ και πάλι τον βλέπω σαν την πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα της σύγχρονης λαϊκής μουσικής.

Ο John Lennon γεννήθηκε σαν σήμερα, πριν από 76 χρόνια. Κάποιοι ίσως βρουν απογοητευτικό το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς που θα ποστάρουν σήμερα τα τραγούδια του ή αφιερώματα στην ζωή και στην τέχνη του ανήκουν σε εκείνους που δεν βρίσκουν τίποτα λάθος με τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Εννοείται ότι δεν απαγορεύεται κάτι τέτοιο: να μην καταλαβαίνεις, δηλαδή, κάποιον ή να θέλεις να ξέρεις μόνο εκείνο το κομμάτι του που σε συμφέρει. Εγώ πάλι θέλω να ξέρω το όλον και μόνο αυτό.

Φυσικά δεν έχει πολύ νόημα να αναρωτιέται κανείς τι θα έκανε σήμερα ο Lennon, αν ζούσε. Ευτυχώς, όμως, γνωρίζουμε πολύ καλά τι έκανε όσο ζούσε. Όπως, π.χ., το ότι έκανε το κομμουνιστικό μανιφέστο τραγούδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες