Φωτογραφία: Ορφέας Λιζάρδος
Ο Δημήτρης Αγγελάκης είναι βιμπραφωνίστας, συνθέτης, και εκπαιδευτικός.
Η ενασχόλησή του με τη μουσική ξεκίνησε από νωρίς, όντας γιος του τρομπετίστα και ενορχηστρωτή Γιάννη Αγγελάκη. Σπούδασε στην Ελλάδα και στις Η.Π.Α., όπου έλαβε και την υψηλού κύρους υποτροφία Fullbright. Συνεργάστηκε, σε συναυλίες και σε δίσκους, με μουσικούς, ορχήστρες και σύνολα από την Ευρώπη και την Αμερική (Yorgos Fakanas Group, Delaware Steel, Γιώργος Κοντραφούρης, Harvey Price κ.ά.). Ως εκπαιδευτικός, έχει συνεργαστεί με ιδρύματα και εκπαιδευτήρια, σε Ελλάδα, Ισπανία, Ουκρανία, Η.Π.Α. και Κίνα.
Το 2022 ήρθε η στιγμή για την πρώτη του προσωπική δισκογραφική κατάθεση. Το άλμπουμ Long Way Home κυκλοφόρησε ανεξάρτητα, και περιέχει οχτώ δικές του συνθέσεις.
Ως σημερινός μας φιλοξενούμενος, κάνοντάς μας ποδαρικό για τη σεζόν 2024-2025, ο Δημήτρης Αγγελάκης καταγράφει παρακάτω κάποια στοιχεία που αφορούν το προαναφερθέν ντεμπούτο άλμπουμ του, ενώ στο κλείσιμο μάς αποκαλύπτει και την κατεύθυνση που θα έχει ο επόμενος δίσκος του. Ο λόγος στον ίδιο:
-----
1. Εδώ και αρκετά χρόνια είχε γεννηθεί μέσα μου η ανάγκη να ηχογραφήσω μουσική, επηρεασμένος από το περιβάλλον μου. Ήθελα να εκφράσω μουσικά όσα συνέβαιναν γύρω μου, τόσο στην Ελλάδα όσο και στα ταξίδια μου στην Κίνα, την Ευρώπη και τη Φιλαδέλφεια.
2. Όσον αφορά τις ενορχηστρώσεις και τη ροή των κομματιών, επηρεάστηκα κυρίως από τους βιμπραφωνίστες Joe Locke και Χρήστο Ραφαηλίδη.
3. Άλμπουμ που με επηρέασαν βαθιά, κυρίως λόγω του ότι συνδυάζουν διάφορες μουσικές εικόνες, είναι το Elastic (2002) του σαξοφωνίστα Joshua Redman, το Manhattan Vibes (2002) με τη συμμετοχή του Randy Brecker από τον Χρήστο Ραφαηλίδη, το Joe Locke & Geoffrey Keezer Group Live In Seattle (2006), το Album Of The Year (1981) των Art Blakey And The Jazzmessengers, καθώς και πολλά άλλα.
4. Η straight ahead διάθεση του δίσκου (όπου υπάρχει) είναι κυρίως εμπνευσμένη από την παραμονή μου στη Φιλαδέλφεια, όπου πραγματικά έμαθα να εκφράζομαι μέσα από τη γλώσσα του bebop και τη γενικότερη τζαζ αισθητική, σπουδάζοντας με τον βιμπραφωνίστα Tony Miceli, τον πιανίστα Don Glanden, τον τρομπετίστα John Swana και άλλους.
5. Ο δίσκος γράφτηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και, ευτυχώς, η σύντροφός μου με παρακίνησε να τον ολοκληρώσω, λέγοντάς μου: "Γράψε για όσα υπάρχουν γύρω σου". Τη ρώτησα: "Δηλαδή για τον πλανόδιο πωλητή πατάτας;", και εκείνη απάντησε: "Ναι". Και αυτό έκανα.
6. Είμαι περήφανος για τους μουσικούς που συμμετείχαν στον δίσκο, οι οποίοι τον έκαναν να ακούγεται πολύ καλύτερος απ' ό,τι περίμενα. Αυτοί είναι ο Γιώργος Κοντραφούρης στο Fender Rhodes και στο πιάνο, ο Κίμωνας Καρούτζος στο μπάσο, και ο Ιάσωνας Γουάστωρ στα ντραμς.
7. Ο λόγος που επέλεξα κυρίως το Fender Rhodes είναι ότι κατά τη διάρκεια της καραντίνας έπαιζα στο υπόγειό μου με έναν πρώην μαθητή μου και νυν συνάδελφο, συνδυάζοντας το βιμπράφωνο με τον ήχο του Fender Rhodes. Ο συνδυασμός αυτός με κέρδισε. Ευχαριστώ, Λέανδρε.
8. Γιατί βιμπράφωνο; Από μικρός μού άρεσε να χτυπάω κατσαρόλες, ενώ παράλληλα άκουγα τις κασέτες του πατέρα μου, ο οποίος είναι μουσικός της τζαζ, σόουλ και φανκ. Έτσι, το βιμπράφωνο μπήκε νωρίς στη ζωή μου και έμεινε, αν και χρειάστηκαν χρόνια για να ολοκληρώσω την πρώτη μου
προσωπική δουλειά.
9. Ο δίσκος είναι αφιερωμένος σε όσους και όσες προσπαθούν να διατηρούν τη δημιουργικότητά τους ζωντανή, είτε σε ευνοϊκές συνθήκες είτε όχι. Εγώ έγραψα κομμάτια για τον πωλητή πατάτας, τα καλαμάκια στον Κεραμεικό και το ταξίδι του Οδυσσέα, καθώς εκείνες ήταν οι εμπειρίες μου εκείνη την περίοδο, μεταξύ άλλων. Αν και ήταν δύσκολο να τα συνδυάσω σε ένα άλμπουμ λόγω των διαφορετικών ιστοριών τους, αποφάσισα να το κάνω. Αποκορύφωμα της έμπνευσής μου αποτέλεσε η εμπειρία στην Κίνα, όπου πραγματικά ένιωσα το σημείο της Ιθάκης, όπως το περιγράφει ο Καβάφης:
"Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα 'βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν."
10. Ο επόμενος δίσκος θα είναι η συνέχεια του Long Way Home, αλλά αυτή τη φορά η έμπνευση προέρχεται από τα εσωτερικά μου βιώματα: συναισθήματα, τραύματα και ό,τι άλλο κουβαλάω στην ψυχή μου.
