Αν κάποιος πρότεινε πριν μερικά χρόνια στο Δίφωνο να κάνει εξώφυλλο τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, θα αντιμετώπιζε σίγουρα τη χλεύη όλων ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα χαρακτηριζόταν αδαής. Κι όμως, οι καιροί αλλάζουν και να που, την Παρασκευή που μας πέρασε, το κάποτε προπύργιο του λεγόμενου "έντεχνου" τραγουδιού βγήκε στο δρόμο με τον εν λόγω καλλιτέχνη για πρόσοψη.Δεν ανήκω - τουλάχιστον όχι πια - σε αυτούς που βλέπουν τα μουσικά πράγματα με ιδεολογικές αγγυλώσεις και για να πω την αλήθεια, αφού είδα τους Onirama στο εξώφυλλο του αγαπημένου περιοδικού, δεν εξεπλάγην ιδιαίτερα. Κατανοώ άλλωστε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι κι ότι μια τέτοια κίνηση θα φέρει - ίσως - περισσότερες πωλήσεις. Προβληματίστηκα όμως με το όλο κόνσεπτ - αφού τον βάζεις στο εξώφυλλο, γιατί μετά προσπαθείς να τον στριμώξεις με υποτιμητικές και "δύσκολες" ερωτήσεις; Και γιατί δεν κάνεις ανάλογες ερωτήσεις στην Αλεξίου και στον Νταλάρα, π.χ.;
Οι κολλημένοι "μουσικόφιλοι" όλων των "στρατοπέδων" είναι σίγουρο ότι θα αντιδράσουν και φαντάζομαι ότι οι συζητήσεις στα διάφορα φόρουμ θα έχουν ήδη ανάψει. Ο Χατζηγιάννης άλλωστε αποτελεί κόκκινο πανί για πολλούς μετά από εκείνο το "η αντιπροσωπεία του έντεχνου έχει κλείσει" που εκστόμισε σε κάποια συνέντευξή του. Αν θυμάστε, είχε λάβει απάντηση, εν είδη ανοιχτής επιστολής, από τον Πάνο Κατσιμίχα, ο οποίος επιχειρούσε να τον βάλει στη θέση του. Και αν κάποιος γουστάρει συμβολισμούς, θα βρει έναν στο γεγονός ότι στο εξώφυλλο του αμέσως προηγούμενου τεύχους του περιοδικού βρίσκονταν οι Αδερφοί Κατσιμίχα. Άρα λοιπόν, ο Χατζηγιάννης ουσιαστικά τους διαδέχεται σε αυτή τη θέση αφού πρώτα τους πέταξε πριν από χρόνια, αυτούς και όλους τους άλλους "έντεχνους", από την κορυφή των πωλήσεων. Κι ενώ ο Χάρης προσπαθεί να προκαλέσει εντυπώσεις "θάβωντας" συναδέλφους του στην Athens Voice, ο Χατζηγιάννης απαντά απόλυτα ψύχραιμα και σοβαρά στις προκλητικές ερωτήσεις της Μαριάνθης Πελεβάνη. Για δείτε τον πώς ποζάρει κραδαίνοντας την κιθάρα του, με το ήρεμο βλέμμα του νικητή. Σχεδόν μπορείς να τον ακούσεις να ψιθυρίζει: "Who's your daddy now baby? Who's your daddy?"
21 σχόλια:
Όπως καταλαβαίνεις Mike βρήκα το post αυτό απολαυστικότατο! Διαβάζοντας προσεκτικά πάντως, έχω την εντύπωση ότι αυτό το "Who's your daddy now?" το λέει ο Μιχάλης Τσαντίλας...
Να πω ότι με εκνεύρισε φοβερά η "συνέντευξη" του Κατσιμίχα και όχι τόσο αυτή του ΟΤΕγιάννη; Να πω ότι θεωρώ κι εγώ τους Κατσιμιχαίους δεινόσαυρους της ελληνικής μουσικής σκηνής; Να πω ότι βαρέθηκα να τους ακούω; Να πω ότι υπάρχει ακόμα και λήμμα που περιγράφει το είδος της μουσικής που παίζουν με όχι τόσο κολακευτικό τρόπο (δες εδώ http://www.slang.gr/lemma/show/katsimixeso_3047);
Θα τα πω και θα αναρωτηθώ επίσης πόση μνησικακία, αλαζονεία, ή όπως θες πες το, κρύβει αυτός ο Χάρης μέσα του.
Αξιοθρήνητοι αυτοί οι έντεχνοι. Τώρα που σταμάτησε να πουλάει η πτωμαΐνη, έβαλαν το χέρι στο βάζο με το γλυκό. Τουλάχιστον, ας το έκαναν ακομπλεξάριστα. Για Χάρη Κατσιμίχα δεν έχω λόγια, χυδαίος και λυπηρός. Ευτυχώς που δεν πήρα εισιτήριο για το reunion-μνημόσυνο.
Παρακολουθώ την "έντεχνη" ελληνική σκηνή σαν παρατηρήτρια και μπορώ να πω ότι για κάποιον σαν κι εμένα που δεν ασχολείται με τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες έχω μία παρατήρηση. Τα σκυλάδικα παίζουν τα κομμάτια των "έντεχνων", οι έντεχνοι δεν παίζουν τα κομμάτια των "σκυλάδων"... αλλά όλοι γυρίζουν σε πίστες με γαρύφαλλα τελικά.
http://littlenightmusic.blogspot.com/2010/03/man-is-dead-music-has-failed.html
Δε θυμάμαι αν διαβάζεις το blog τους αλλά το εν συνδέσμω post είναι σχετικό με το εν λόγω τεύχος του διφώνου.
Μιχάλη
πώς μπορω να βρω τη συν/ξη των Κατσιμιχίων την επίμαχη πριν πάρω θέση δημόσια σ αυτα που λές και σ αυτα που γράφονται. Καλώς καώς δεν παρακολουθω΄το έντυπο πυτη δημοσίευσε γιαιδεολογικούςλόγους.
Μπορεις να με βοηθήσεις;
@ Χρήστος:
Φίλε Chris, ξέρω ότι ψοφάς για κάτι τέτοια και βέβαια το συγκεκριμένο ποστ θα μπορούσε να είναι και δικό σου. :) Βεβαίως και διαβάζω το μπλογκ των Night On Earth αλλά αυτό το ποστ δεν το έχω δει ακόμα. Επειδή βρίσκομαι Αμοργό και έχω περιορισμένη πρόσβαση στο διαδίκτυο, θα το διαβάσω κάποια άλλη στιγμή και θα επανέλθω.
@ en voz baja:
Βεβαίως να τα πεις αγαπητέ! Ειδικά τα περί του λήμματος "κατσιμιχέσω" είναι απολαυστικότατα και μου άνοιξαν τα μάτια! Πολύ γέλιο! :)
@ Third Stone From The Sun:
Φίλε Κώστα, εγώ δεν το σκέφτηκα καν να αγοράσω εισητήριο... Τους είχα δεν στην - και καλά - αποχαιρετηστήρια περιοδεία τους, το 2001 στα Χανιά, και ήταν πραγματικά μια απογοήτευση. Δε μου αρέσει βέβαια ο μηδενισμός και πρέπει να πω ότι θεωρώ τα Ζεστά Ποτά πολύ σημαντικό δίσκο.
@ Μαριανα:
Γεια σου Μαριανα! Αλήθεια λες. Εσύ τι μουσική προτιμάς;
@ ΣΤΕΛΛΑ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ:
Κυρία Βλαχογιάννη, είναι χαρά και τιμή μου να σας φιλοξενώ εδώ. Μπορείτε να βρείτε την επίμαχη συνέντευξη στη διεύθυνση: http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/294/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9 (ήταν λάθος μου που αναφέρθηκα στη LiFO, πρόκειται για την Athens Voice). Θα περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τις απόψεις σας και θα με ενδιέφερε επίσης να μάθω ποιοι είναι οι ιδεολογικοί λόγοι για τους οποίους δεν διαβάζετε τέτοια έντυπα - έτσι για τη συζήτηση.
Προς το παρον απαντώ οτι νόμιζα πως μιλούσατε για τη Lifo κι εκει μπηκαν τα ιδεολογικά. Θα διαβασω τησυνεντευξη και ισως πω και τη δικήμου γνήμη
Όλα μου αρέσουν αρκεί να με ενδιαφέρουν σε κάποιο σημείο. Είτε η μελωδία, είτε ο καλλιτέχνης, είτε η σύνθεση, είτε το concept.
Καλό σου Πάσχα!
@ ΣΤΕΛΛΑ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ:
Όπως θέλετε κυρία Βλαχογιάννη! Χρόνια πολλά!
@ Μαριανα:
Ωραία Μαριανα! Κι εγώ κάπως έτσι βλέπω τα πράγματα. Χρόνια πολλά!
Δεν ακούω την μουσική του Χατζηγιάννη, αλλά αυτόν τον άνθρωπο τον εκτιμώ. Μου φαίνεται δουλευταράς -κάτι που γίνεται όλο και πιο σπάνιο στον χώρο του τραγουδιού σήμερα. Κι επίσης έχει άποψη για την δουλειά του. Αυτό το παιδί ήρθε από την Κύπρο 18 με συγκεκριμένη ιδέα για το τι ήθελε να κάνει και πώς. Και παρότι το κλίμα την εποχή του πρωτοξεκινούσε ήταν εντελώς εχθρικό για τις απόψεις του (όσοι θυμούνται την συνέντευξη που είχε δώσει στο τότε "Συν και Πλην" και στον Ανδρέα Ροδίτη, καταλαβαίνουν τι εννοώ), επέμεινε και επέβαλε την αισθητική του. Πόσοι το κατάφεραν αυτό στη χώρα μας;
Και οι έντεχνοι δεν τον πάνε; Δεν το ήξερα, Μιχάλη. Νόμιζα ότι συνωστίζονται έξω από το γραφείο του για να τους δώσει κανένα τραγουδάκι.
(Διάβασα την συνέντευξη του Κατσιμίχα. Τι να πει κανείς; Ευτυχώς ο χρόνος σκεπάζει με την λήθη που τους αξίζει ορισμένους ανθρώπους...)
@ fvasileiou:
Φίλε Φώτη, ούτε εγώ ακούω τη μουσική του Χατζηγιάννη γιατί με αφήνει παντελώς αδιάφορο. Θα συμφωνήσω στα υπόλοιπα που γράφεις με εξαίρεση τα περί Κατσιμίχα και λήθης - μπορεί να μην ξέρει τι λέει αλλά κάποια τραγούδια του καλό θα ήταν να μην τα ξεχάσουμε.
Φίλε Μιχάλη η τοποθέτηση σου είναι καίρια και θεώρησα απαραίτητη την παράθεση της σε ένα σχετικό άρθρο που ετοιμάσαμε με αφορμή τα 20 χρόνια του "Nevermind" των Nirvana.
Αναζητώντας τους "Nirvana της Ελλάδας" πέσαμε πάνω του...
http://www.soundmag.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3211:nirvanagreece&catid=117&Itemid=100494
@ SOUNDMAG:
Σε ευχαριστώ και από εδώ Λευτέρη! Πολύ ωραίο το "αιρετικό" άρθρο σου!
Δημοσίευση σχολίου