Gimme 10: Οι επιλογές των Blax

Οι Blax είναι μια πενταμελής hard goth rock μπάντα από την Ιταλία.

Σχηματίστηκαν το 2020, και η σημερινή τους σύνθεση περιλαμβάνει τον ερμηνευτή και τραγουδοποιό Blax (κατά κόσμον Giampaolo Polidoro), τον κιθαρίστα Hektor (Marco Fanella), την μπασίστρια Katla (Giulia Balestrieri), τον κιθαρίστα Hexen (Emil Dellantonio) και τον ντράμερ Anon (Luca Urbinati).

Οι Blax έχουν ηχογραφήσει μέχρι στιγμής ένα άλμπουμ, το Meravilia, το οποίο κυκλοφόρησε το 2022, και περιλαμβάνει 10 τραγούδια που έγραψαν οι Polidoro και Fanella.

Ως σημερινοί μας φιλοξενούμενοι, οι BLAX αποκαλύπτουν και σχολιάζουν παρακάτω τα 10 αγαπημένα τους άλμπουμ.

-----

1. Keeper Of The Seven Keys: Part II - Helloween (1988)

Ερωτεύτηκα αυτές τις μελωδίες από την πρώτη στιγμή που τις άκουσα, κατά τύχη, καθώς ο δίσκος βρισκόταν ανάμεσα στα CD του αδερφού μου.

2. Appetite For Destruction - Guns N' Roses (1987)

Η επαναστατικότητα και ο θυμός αυτής της μουσικής με ενδυναμώνουν καθώς την ακούω.

3. Heavy Demons - Death SS (1991)

Αγάπη για γοτθικές μελωδίες και θεατρικές εικόνες χαρακτήρων.

4. Dead Heart In A Dead World - Nevermore (2000)

Ερωτεύτηκα την επιθετική και βρώμικη -αλλά ταυτόχρονα πεντακάθαρη- φωνή του. Για μένα κάθε τραγούδι αυτού του άλμπουμ είναι τέχνη.

5. Symbolic - Death (1995)

Για μένα αντιπροσωπεύει την τεχνική αρτιότητα αναμεμειγμένη με το μελωδικό death metal, που κόλλησε στο μυαλό μου.

6. 2112 - Rush (1976)

Η ακρόασή του είναι απόλαυση, με κάνει να χαλαρώνω.

7. Antichrist Superstar - Marylin Manson (1996)

Ένα καινοτόμο άλμπουμ, όπου αναμιγνύονται όλα τα μουσικά είδη που μου αρέσουν.

8. Operation Mindcrime - Queensrÿche (1988)

Η φωνή του Geoff Tate για μένα αντιπροσωπεύει την τεχνική και μαζί την καθαρότητα.

9. Nevermind - Nirvana (1991)

Κάτι καινοτόμο που έφερε τα πάνω κάτω στην εποχή του heavy metal -ήταν τόσο επιθετικό.

10. Painkiller - Judas Priest (1990)

Αν με ρωτήσεις τι είναι για μένα το heavy metal, θα σκεφτώ αυτό το άλμπουμ. Αυτό είναι το έμβλημα του heavy metal.

Οι BLAX στο Facebook

Gimme 10: Ο Γρηγόρης Πολύζος για τα αγαπημένα του άλμπουμ

Ο Γρηγόρης Πολύζος είναι συνθέτης, ενορχηστρωτής και εκπαιδευτικός.

Γεννήθηκε το 1986 στο Μαρούσι Αττικής, και ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές από την ηλικία των 7 ετών. Είναι πτυχιούχος ειδικού αρμονίας, ηλεκτρικού οργάνου, αντίστιξης, φούγκας, και πιάνου, και κάτοχος διπλώματος και μεταπτυχιακού στη σύνθεση. Από το 2004 διδάσκει πιάνο και θεωρητικά.

Ως συνθέτης, ο Πολύζος έχει γράψει σειρά έργων λόγιας μουσικής (για πιάνο, για εκκλησιαστικό όργανο, για μικρά σύνολα, για ορχήστρες κλπ.). Η μέχρι στιγμής δισκογραφία του περιλαμβάνει τρία άλμπουμ με τραγούδια (Σε Τόπους Που Δεν Ξέρω/2012, Αποστάσεις/2016, Πολύχρωμες Ζακέτες/2019), αλλά και μία ορχηστρική εργασία, η οποία κυκλοφόρησε στις αρχές του Νοέμβρη και φέρει τον τίτλο Dreamories. Η τελευταία περιλαμβάνει 7 κομμάτια, στα οποία ο Πολύζος υπογράφει τη σύνθεση, τις ενορχηστρώσεις και την παραγωγή.

Με αυτή την κυκλοφορία ως αφορμή, αλλά και με τη live εμφάνισή του, παρέα με τον ερμηνευτή και στιχουργό Θοδωρή Τσάτσο, και με καλεσμένο τον τραγουδοποιό Παντελή Κυραμαργιό, την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου, στο Μουσικό Κουτί (Κωνσταντινουπόλεως 70, Αθήνα), να πλησιάζει, ο Γρηγόρης Πολύζος αποκαλύπτει και σχολιάζει παρακάτω τα 10 αγαπημένα του άλμπουμ.

-----

1. The Wall - Pink Floyd (1979)

Για τη σύλληψη, την τόλμη, την (υπερ)παραγωγή, τα νοήματα, τις μουσικάρες, τις στιχάρες.

2. Abbey Road - The Beatles (1969)

Δεν ξέρω γιατί τον συγκεκριμένο δίσκο τους. Αλλά αν έπρεπε να ακούω ξανά και ξανά μόνο έναν από τους 13 δίσκους τους, αυτόν θα διάλεγα.

3. Ο Σταυρός Του Νότου - Θάνος Μικρούτσικος/Νίκος Καββαδίας (1979)

Συνθέτης με τον οποίο νιώθω μια βαθιά και ουσιαστική συγγένεια, έχοντας "λιώσει" όλους του τους δίσκους, επιλέγω αυτόν γιατί για εκείνον αποτέλεσε σημείο καμπής στην καριέρα του.

4. Βραχνός Προφήτης - Θανάσης Παπακωνσταντίνου (2000)

Για το σοκ που μου προκάλεσε μόλις -εντελώς ανυποψίαστος για το τι θα ακούσω-  πάτησα το play οδηγώντας. Χρειάστηκε να κάνω δεξιά και να σταματήσω λίγα λεπτά για να συνέλθω.

5. Το Βρώμικο Ψωμί - Διονύσης Σαββόπουλος (1972)

Οι 4 πρώτοι δίσκοι του Νιόνιου είναι αριστουργήματα. Επέλεξα αυτόν γιατί τον ακούω συχνότερα.

6. The Ligeti Project - György Ligeti (2008)

Μια βουτιά χωρίς αναπνευστήρα στον πανέμορφο, παλαβό, καινοτόμο κόσμο του Ούγγρου συνθέτη. Μπορεί κανείς να νομίζει ότι έχει ακούσει πολλά, αλλά αν δεν έχει ακούσει Ligeti δεν έχει ακούσει τίποτα. Οι έννοιες της μελωδίας, της αρμονίας, της αντίστιξης, της πυκνότητας, όπως τις ξέραμε, άλλαξαν για πάντα.

7. Amélie - Yann Tiersen (2001)

Για την απλότητα, την εφευρετικότητα και την ανεπιτήδευτη ομορφιά.

8. Το Χαμόγελο Της Τζοκόντας - Μάνος Χατζιδάκις (1965)

Αυτός ο άνθρωπος! Πάντρεψε τη λόγια (έντεχνη), τη λαϊκή, την Ελληνική και τη Δυτική μουσική, σε έναν και μόνο δίσκο.

9. The Hours - Philip Glass (2002)

Δεν θα μπορούσε να λείπει ο πατέρας του μινιμαλισμού από τη λίστα μου.

10. The Phantom Of The Opera - Andrew Lloyd Webber (1987)

Ιδιοφυής συνθέτης, ορκισμένος μελωδός, νομίζω στο συγκεκριμένο musical έχει ανεβάσει τόσο ψηλά τον πήχη που, με αθλητικούς όρους, θα έλεγα ότι έχει κάνει το παγκόσμιο ρεκόρ στη μουσική του είδους αυτού.

Ο Γρηγόρης Πολύζος στο Facebook