Γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες, όπου φοίτησε στο τοπικό Μουσικό Σχολείο. Ακολούθησε μουσικές σπουδές, αποκτώντας πτυχίο Ανώτερων Θεωρητικών και Σύνθεσης. Είναι επίσης κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού τίτλου, από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός μουσικής στην Ειδική Αγωγή. Έχει βραβευθεί, σε διαγωνισμούς εντός και εκτός συνόρων, για το συνθετικό και παιδαγωγικό του έργο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας αφήγησης παραμυθιών "Παραμυθολαλίτσες", και Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Παραμυθιού "Παραμυθία".
Η δισκογραφική πορεία του Λευτέρη Πασσιά ξεκίνησε με το άλμπουμ Μικρές Στιγμές (Όγδοο, 2023), στο οποίο περιλαμβάνονται 12 δικά του τραγούδια, με ερμηνευτικές συμμετοχές από τον Μίλτο Πασχαλίδη, την Έλσα Μουρατίδου, τη Νατάσα Τσακιρίδου, τη Ναταλία Λαμπαδάκη και τον Χρήστο Πασσιά. Ακολούθησε η κυκλοφορία του σινγκλ "Φύλακας Στις Αλυκές Του Κόσμου" (2024), ενώ φέτος το φθινόπωρο ήρθε η σειρά της δεύτερης προσωπικής του δουλειάς: το άλμπουμ Γεια Σου Παρέα προτείνει 10 ακόμη τραγούδια του ίδιου, με εκλεκτούς συμμετέχοντες τους/τις Γιάννη Χαρούλη, Κατερίνα Κάργιου, Γιάννη Διονυσίου και Σαββέρια Μαργιολά.
Με αφορμή αυτή την κυκλοφορία, φιλοξενούμε με χαρά τον Λευτέρη Πασσιά, προκειμένου να μας αποκαλύψει τα πιο αγαπημένα του άλμπουμ. Ο λόγος στον ίδιο:
-----
10 άλμπουμ! 10 μόνο; Στην αρχή φάνηκε εύκολο, αλλά μετά ήρθαν οι μνήμες και με πήρανε και ταξίδεψα στις στιγμές που αυτά τα άλμπουμ με έκαναν να ονειρευτώ, να ταξιδέψω, να εμπνευστώ, να ερωτευτώ, τελειωμό δεν έχουν τα βιώματα! Πολλά από αυτά αφορούν την εφηβική και πάνω ηλικία μου, γι’ αυτό θέλω να πω αυτά τα δυο λόγια για το τί σημαίνει για μένα να ακούς ένα ολόκληρο άλμπουμ. Στα εφηβικά μου χρόνια δεν υπήρχαν πλατφόρμες streaming μουσικής. Όταν αγόραζες έναν δίσκο ήταν αυτό. Είχες πρόσβαση σε αυτά τα λίγα κομμάτια που είχε. Και η διαδικασία δεν ήταν να πατάς ένα κουμπί, όπου και αν είσαι, και να ακούς. Ήταν ιεροτελεστία. Αν είχες δίσκο βινυλίου έπρεπε να μπει στο πικάπ, να αρχίσεις με τη βελόνα και να ακούσεις το μισό υλικό από τη μία πλευρά και μετά να αλλάξεις. Με την κασέτα, που κατά προσέγγιση πήγαινες στο επόμενο ή το προηγούμενο τραγούδι. Όλα αυτά σε έκαναν ακροατή ολόκληρης δουλειάς, αντιμετώπιζες σαν σύνολο αυτό που έχει να σου πει ο κάθε καλλιτέχνης, άνοιγες τα βιβλιαράκια με τους στίχους, διάβαζες πληροφορίες που ήταν λίγες και καλές. Για να βρεις παρτιτούρα από το αγαπημένο σου τραγούδι, άλλη εκτέλεση, έπρεπε να κάνεις έρευνα κανονική! Άσε δε που οι δίσκοι ήταν ακριβοί για τα τότε δεδομένα. Πράγμα που έκανε την αγορά του επόμενου δίσκου υπόθεση σημαντική, που σε οδηγούσε σε σκέψη και σχεδιασμό. Ενίοτε και σε συνεννόηση με φίλους, ώστε να πάρετε άλλα πράγματα και μετά να τα μοιραστείτε ανά μέρες ή να τα γράψετε σε κασέτες! Μιλάμε για κοινωνικοποίηση μέσω της αναζήτησης! Πράγμα που διατηρήθηκε και μετά, με τα CD, για αρκετά χρόνια! Μέσα σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώθηκα σαν ακροατής. Και έτσι λοιπόν θα παρουσιάσω 10 από τα αγαπημένα μου άλμπουμ! Πάμε να τα βάλουμε σε σειρά λοιπόν!
1. Ο Μεγάλος Ερωτικός - Μάνος Χατζιδάκις (1972, ειδική έκδοση με το Λεωφορείον Ο Πόθος) Προσέγγιση του έρωτα με μία μίξη κλασικής και λαϊκής φόρμας! Ποίηση από την Σαπφώ μέχρι τον Ελύτη, και η παράδοση πάντα εκεί, με μια προσωπική αφομοίωση του δημιουργού! Και η φωνή της Φλέρης να σκίζει τα όνειρα με τα σπαρακτικά της γκλισάντα! Πυροτέχνημα στο μυαλό του νέου μουσικού που διαμορφώνεται... (εννοείται και Το Χαμόγελο Της Τζοκόντας, τα κινηματογραφικά του και τόσα άλλα).
2. Φορτηγό - Διονύσης Σαββόπουλος (1966)
Λιτός. Ασπρόμαυρος. Με τόσο πολύχρωμους στίχους! Μία κιθάρα και μια βραχνή, οριακά σωστή φωνή, να αποτυπώνει με τόσο έντονο τρόπο εικόνες και ιδέες! Η έρμη η Ζωζώ που ήρθε με φορτηγό, η ανοιξιάτικη Συννεφούλα, δυο δυο τα κορίτσια που περνάνε, και ο εργάτης που ονειροπολεί με τον ήλιο, κόντρα στο αφεντικό! Υπέροχο!
3. Άξιον Εστί - Μίκης Θεοδωράκης/Οδύσσειας Ελύτης (1964)
Τι να πει κανείς; Και τι να αφήσει; Ο λόγος, η μουσική, ο Κατράκης, ο Μπιθικώτσης. Πεπραγμένες αρμονίες και λαϊκά τραγούδια, αφηγηματικά μέρη και χορωδιακά ποτάμια. Ένας σαρωτικός Μίκης που σε γεμίζει Ελλάδα! Στην ίδια κατηγορία βάζω και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μαρκόπουλου και του Σολωμού!
4. Στου Αιώνα Την Παράγκα - Θάνος Μικρούτσικος/Δημήτρης Μητροπάνος (1996)
Ο θρυλικός δίσκος με τη "Ρόζα". Δημοτικό ήμουν, και την χορεύαμε στην αλάνα πριν παίξουμε κρυφτό και κάναμε διαγωνισμό χορού τα παιδιά. Δεν καταλαβαίναμε τι λένε τα κομπιούτερς και δεν είχαμε καν υπολογιστές! Και δεν είχε μόνο τη "Ρόζα", ε! "Μια Παλιά Φωτογραφία", "Ο Τυμβωρύχος", "Τα Πλοία Των Ερώτων", όλα ένα κι ένα! Κι ένας Μητροπάνος από άλλο γαλαξία. Κάθε φράση να χαράσσει φως μέσα μας! Απίθανος, ονειρικός! Αλλά, ρε παιδιά, και Θάνος Μικρούτσικος, Νίκος Καββαδίας, Ο Σταύρος Του Νότου. Θάλασσες. Καράβια. Ο Βασίλης και τα χάλκινα να σε ξεσηκώνουν, να συγκινείσαι για μέρη και καταστάσεις που δεν είδες ποτέ! Και όλο αυτό με καπετάνιο έναν θεόμουρλο τύπο (με την πολύ καλή έννοια) που παίζει πιάνο και καπνίζει πίπα και ταυτόχρονα χορεύει στο φτερό του καρχαρία! Επανάσταση!
5. Ο Ήλιος Του Γενάρη - Μανώλης Λιδάκης (1998)
Τι άλμπουμ! Όλα ένα κι ένα! Ο Περίδης του έγραψε τραγουδάρες! Ο Σπάθας, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, μα πάνω από όλα η αισθαντική του φωνή! Η δύναμη, η ευαισθησία και η μελαγχολία, ταυτόχρονα να σε διαβάζουν και να σε τρυπάνε! Υπέροχος Μανώλης!
6. Ανεμοδείκτης - Αλκίνοος Ιωαννίδης (1999)
Τώρα τι να πεις για αυτόν τον δίσκο; Για αυτή τη μπάντα! Εξωπραγματικοί μουσικοί, ροκιά σε όλο της το μεγαλείο, μέσα από την ελληνικότητα του Αλκίνοου! Και 'κείνη η ψηλή του φωνή να δένει με τον ηλεκτρισμό του σύμπαντος του δίσκου! Επικό!
7. Live At The BBC/Yellow Submarine - The Beatles (1994/1969)
Η πρώτη φορά που τους άκουσα. Δανεικά βινύλια που αντάλλαξα με το Bolero του Ραβέλ και την Ενάτη του Μπετόβεν! Άλλος κόσμος μόλις η βελόνα άγγιξε τον δίσκο! Χόρευε το είναι μου! Τι αρμονίες! Τι χαρά! Τι μελαγχολία! Πόσο υπέροχα φωνητικά! "All the lonely people, where do they all belong?" Αλλά θα τα καταφέρω "with a little help from my friends". Και όλοι μαζί θα ταξιδέψουμε σε χωράφια από φράουλες! Έκρηξη!
8. Wish You Were Here - Pink Floyd (1975)
Τους αγαπούσα πάντα. Τους λάτρεψα τη μέρα που ανέβαλλε η κόρη μου την βόλτα μας στην παιδική χαρά για να ακούσουμε το "Shine On You Crazy Diamond"! Η παρέα μου στα ταξίδια. Το χρωματιστό ταξίδι του εγκεφάλου μου σε νέους κόσμους! Η Ψυχεδέλεια είναι εδώ! Με παίρνει από το χέρι και φτιάχνουμε τα όνειρά μας ακόμη πιο όμορφα, γεμάτα ουσία!
9. 40 χρόνια Μάρκος Βαμβακάρης - Μάρκος Βαμβακάρης (1980)
Μία κιθάρα που παίζει τρία το πολύ ακόρντα σε κάθε τραγούδι. Ένα μπουζούκι που παίζει μαθητικά και με πάθος. Και μια βαθιά, βραχνή φωνή. Δεν μπαίνει ούτε ανάσα παραπάνω. Και ας φαίνεται άδειο. Κι όποιος έβαλε, την πάτησε σε μεγάλο βαθμό. Σκοτεινιά. Τοπία θολά από τον καπνό και τις ουσίες.
10. Παραμύθια/Λαβύρινθος/Κύκλος/Ο Φύλακας Κι Ο Βασιλιάς - Σωκράτης Μάλαμας (1991/1996/1993/2000)
Βάζω όλους αυτούς τους δίσκους μαζί εξαιτίας της ιστορίας απόκτησής τους. Νοσοκομείο. Κάπου το 2003. Και τα δυο μου πόδια σε ακινησία για μήνες. Και στο δίπλα κρεβάτι ένα παλικάρι με κατεστραμμένο το χέρι του. Εγώ σχεδόν 20, αυτός κάπου στα 30. Κουβέντες, αναλύσεις, όνειρα. Και συζήτηση για τη μουσική. Μου λέει "ακούω Μάλαμα. Εσύ σαν μουσικός θα έχεις να μου πεις πολλά για αυτόν". Του λέω "δεν τον ξέρω". "Πλάκα κάνεις! Δεν είναι δυνατόν! Κάτσε!" Και βγάζει από την τσάντα του μια αρμαθιά CD, και αρχίζει να μιλάει για αυτά και να μου λέει για τα τραγούδια, τον στίχο, τα πάντα! Βάζαμε να ακούμε στο discman που είχα μαζί μου, με τα πράσινα ηχεία, που κάπου κάπου μπούκωναν. Την άλλη μέρα το πρωί έπαιρνε εξιτήριο και είχε χαρά. Το ξενυχτήσαμε. Φεύγοντας μού ευχήθηκε περαστικά και με μια κίνηση έβαλε στο κρεβάτι μου αυτή την αρμαθιά δίσκων. "Να έχεις να ακούς", μου λέει. "Εγώ τα αγοράζω ξανά, μη σε νοιάζει. Αξίζει ο Σωκράτης. Είναι παρηγοριά". Έφυγε και έκλαψα από συγκίνηση για την δοτικότητά του. Έβαλα και άρχισα να ακούω. Στιβαρός. Θυμωμένος ήχος. Αμφίδρομος. Γεμάτος μελαγχολία, εσωτερίκευση και ανάγκη μοναξιάς, και από την άλλη ξαφνικά λαϊκός και παρεΐστικος, να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο! Μία σχέση μουσικής που θα κρατούσε χρόνια γεννήθηκε εκείνη τη στιγμή...
11. Εδώ θα βάλω όλα όσα δεν χώρεσαν στην δεκάδα. Όχι γιατί δεν αξίζουν, αλλά γιατί, ρε φίλε, είναι άδικο. Δέκα δεν φτάνουν! Νταλάρας, Διφωνίες από το περιοδικό Δίφωνο, Χάρρυ Κλυνν, Έθνος Ανάδελφον και "Λαϊστέρα", Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Πες Μου Ένα Ψέμα Ν’ Αποκοιμηθώ με τα φανταστικά τραγούδια του Νικόλα Άσιμου, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Πύλη Της Άμμου και Μεϊντάνι, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Της Αγάπης Γερακάρης και Βραχνός Προφήτης, Χρόνης Αηδονίδης, Τραγούδια Της Θράκης Και Της Μακεδονίας, Δόμνα Σαμίου, κυριολεκτικά τα πάντα!
Να είστε καλά! Με καταστρέψατε εγκεφαλικά και μου κάνατε ένα υπέροχο ταξίδι στα βιώματά μου! Ξανάγινα 16, με ακουστικά δίπλα στο πικάπ, με κλειστά τα μάτια και με όνειρα πρωτογεννημένα! Βάζω να ακούσω λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου