Obamarama!

Οι δημοσκοπήσεις δεν άφηναν πολλά περιθώρια τον τελευταίο καιρό: έδειχναν ότι ο Barack Obama θα είναι ο επόμενος Αμερικανός Πρόεδρος. Κι όμως, φοβόμουν μέχρι την τελευταία στιγμή ότι κάτι θα πάει στραβά, ότι τελικά κάτι τόσο απίθανο με βάση όσα ξέραμε μέχρι πρότινος, δεν ήταν δυνατό να συμβεί. Άλλωστε, μαθηματικά, υπήρχαν όλες οι πιθανότητες.

Κι όμως, οι Αμερικανοί πολίτες πράγματι αποφάσισαν να στείλουν έναν μαύρο στον Λευκό Οίκο! Η νίκη του ήταν σαρωτική, με περισσότερες από 7 εκατομμύρια ψήφους διαφορά και με τη συμμετοχή να ξεπερνά το 66%, ποσοστό που για να το ξανασυναντήσουμε πρέπει να κάνουμε ένα ταξιδάκι στον χρόνο, γύρω στα 100 χρόνια πίσω.

Η ομιλία του στο Chicago, με την οποία αποδεχόταν το χρίσμα, ήταν ιδιαίτερα συγκινητική. Ο Obama είναι αληθινός, δεν κρύβει τα συναισθήματά του. Σε μια βραδιά που του έφερνε τη δικαίωση, εκείνος έδειχνε κουρασμένος και λυπημένος. Μία ημέρα πριν, είχε χάσει την γιαγιά που τον είχε μεγαλώσει. Η ικανότητά του παρ' όλα αυτά να συνεπαίρνει τα πλήθη ήταν εκεί, ανέγγιχτη.Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε τους Αμερικανούς βλάκες και συντηρητικούς. Κι όμως, σε πολλά μας έχουν προσπεράσει προ πολλού. Τη στιγμή που αυτοί ψηφίζουν ως Πρόεδρό τους έναν ορφανό μαύρο με ρίζες στην Κένυα, ο οποίος ξεκίνησε από το μηδέν ως απόλυτο αουτσάιντερ, εμείς εδώ ασχολούμαστε ακόμα με γόνους παλαιών πολιτικών, οι οποίοι το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι αυτή τους η καταγωγή. Ο ίδιος αλλά και ο John McCain, ο μεγάλος αντίπαλός του, έδωσαν μαθήματα πολιτικής στάσης και λόγου. Όσοι είδαν την προσήλωση με την οποία παρακολουθούσε το πλήθος την ομιλία του, θα πρόσεξαν ότι δεν υπήρχε εκεί ίχνος φανατισμού ή υπεροπτικών πανηγυρισμών. Εδώ, αντίθετα, τέτοια φαινόμενα είναι ο κανόνας και μάλιστα πριν καν επιβεβαιωθεί το αποτέλεσμα (θυμάστε το 2000;). Για να δούμε, πόσα χρόνια θα χρειαστεί να περάσουν μέχρις ότου οι Έλληνες πολίτες δεν θα θεωρούν πια ανήκουστο το ενδεχόμενο να ψηφίσουν υποψήφιο για την πρωθυπουργία, ο οποίος θα κατάγεται π.χ. από Αλβανούς γονείς...

Οι κυνικοί θα πουν ότι δεν έγινε και τίποτα. Ότι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών θα παραμείνει η ίδια, ότι δεν θα αλλάξει τίποτα στον κόσμο. Δεν καταλαβαίνουν ότι η αλλαγή συνέβη ήδη. Δεν καταλαβαίνουν ότι κάθε φορά που ένα τείχος γκρεμίζεται, ο κόσμος μπορεί να κάνει μερικά ακόμα βήματα μπροστά. Ξέρω τι θα πουν οι κυνικοί και τι λένε ήδη. Ξέρω γιατί κι εγώ πολλές φορές είμαι ένας από αυτούς. Αλλά απόψε, έστω μόνο για απόψε, αφήστε με να ονειρευτώ...
Υ.Γ.: Για περισσότερες ξεκαρδιστικές φωτογραφίες, πατήστε εδώ.