Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αγρύπνια
Εδώ η μουσική χάνει την πατρίδα της και ταξιδεύει ελεύθερη. Ένα τσούρμο σπουδαίων μουσικών γράφουν ζωντανά στο στούντιο, φτιάχνοντας... space rock. Δεν υπάρχει τίποτα για πέταμα σε αυτό το άλμπουμ, καμιά στιγμή που να σε πέρνει να μην την προσέξεις. Το ομώνυμο θα έπρεπε ήδη να έχει ενταχθεί στον κανόνα με τα τροπάρια της Μεγάλης Παρασκευής. Ο καλύτερος ελληνικός δίσκος της δεκαετίας (και βάλε) είναι ένα ζωντανό ον, με δική του λογική και δικό του ζωτικό χώρο. Ποιος ξέρει αν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου θα κατορθώσει να το ξαναπιάσει απ' τα κέρατα...
3 σχόλια:
Καλησπερα.Πραγματι δεκαετιας(και βαλε),η δε εκπληξη μου τοτε μεγαλη γιατι προχωρησε κυριως στο μουσικο μερος(εν μερει οφειλεται σε ενα μεγαλο βαθμο και απο τη μουσικοπαρεα που μαζευτηκε )πιο περα απο τους προηγουμενους δισκους.Ενταξει ο Βραχνος Προφητης θεωρω οτι ηταν το προμυνημα για αυτο,το δισκο.
Θα το κατορθωσει?
Καλες γιορτες σου ευχομαι.
Α, ρε Mike, με βάζεις κ κατεβάζω παρ' όλη την εμπειρία εκείνης της συναυλίας... Άσε που νόμιζα ότι αυτό θα ήταν στο 1 κ τώρα αρχίζω να τρομάζω...
@ Pan D'Amour:
Πολύ σωστά τα γράφεις! Προσωπικά θεωρώ πολύ δύσκολο να φτιάξει ξανά ο Θανάσης ανάλογο οριακό δίσκο αλλά ποτέ δεν ξέρεις... Καλές γιορτές!
@ Χρήστος:
Χαχαχα! Χαίρομαι που το κατεβάζεις και που θα το ακούσεις Chris, αν και δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να σου αρέσει... Όσο για το #1, νομίζω θα είναι έκπληξη... Αλλά για να σε καθησυχάσω, δεν θα είναι ελληνικό... :)
Δημοσίευση σχολίου