"Δε θέλω να κατέχω οτιδήποτε προτού εντοπίσω το μέρος όπου θα ανήκουμε εγώ και τα υπάρχοντά μου. Ακόμα δεν είμαι απόλυτα σίγουρη πού βρίσκεται. Ξέρω όμως, τουλάχιστον, πώς είναι". Χαμογέλασε και άφησε το γάτο να πηδήξει στο πάτωμα. "Μοιάζει με το Τίφαννυς".
-----
"Δεν μπορείς όμως να δίνεις συνέχεια την ψυχή σου στα αγρίμια: όσο περισσότερο αφιερώνεσαι σε αυτό, τόσο εκείνα συνέρχονται. Ώσπου να δυναμώσουν αρκετά και να το σκάσουν στο δάσος. Ή να πετάξουν σε ένα δέντρο. Ύστερα σε ένα ψηλότερο δέντρο. Μετά στον ουρανό. Αυτή θα είναι η κατάληξη κύριε Μπελ. Αν αφήσεις τον εαυτό σου να αγαπήσει ένα άγριο πλάσμα, θα καταντήσεις να κοιτάς τον ουρανό".
-----
"Καλή τύχη: και πίστεψέ με, λατρευτέ μου Ντοκ, είναι καλύτερα να κοιτάς ψηλά στον ουρανό, παρά να ζεις εκεί. Τόσο άδειο μέρος· τόσο ακαθόριστο. Μια χώρα που πέφτουν κεραυνοί και χάνονται τα πράγματα".Truman Capote, Πρόγευμα Στο Τίφαννυς, μετάφραση Δημήτρη Στεφανάκη, εκδόσεις Το Βήμα Βιβλιοθήκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου