Σεπτέμβρης

Όσο πήγαινα σχολείο, ο ερχομός του Σεπτέμβρη μου προκαλούσε άγχος. Παρότι για τους δασκάλους, τους καθηγητές, τους συμμαθητές ήμουν ο καλός μαθητής ("σπαστήρι" όπως λέγαμε τότε), εγώ δεν το άντεχα το σχολείο και απλά κατάφερνα να προσποιούμαι τον διαβασμένο - κάτι που, παραδόξως, καταφέρνω ακόμα.

Τα πράγματα άλλαξαν γύρω στο 1997, όταν έφυγα για σπουδές στα Χανιά. Είχα ήδη ανακαλύψει ότι γουστάρω τις εξετάσεις οπότε δε με χάλαγαν οι εξεταστικές (στις οποίες δίνω από τότε ανελλιπώς το παρών) αλλά συνάμα με είλκε και η επιστροφή στις παρέες και στη δημιουργικότητα, που εκείνα τα χρόνια την είχα στο τσεπάκι. Έτσι, οι Σεπτέμβρηδες συνδέθηκαν με ανανέωση της όρεξης, με μεγαλόπνοα σχέδια, με επανεκκινήσεις γενικώς - κι ας διαπίστωνα κάθε επόμενο Αύγουστο ότι τελικά ελάχιστα είχα κάνει απ' όσα υποσχόμουν στον εαυτό μου.

Να, λοιπόν, ένας ακόμα Σεπτέμβρης, να και τα σχέδια, να και οι υποσχέσεις. Ιδού η Ρόδος, που λένε...