Ο Μάρκος Δεληβοριάς είναι φίλος μου, όμως ζήλευα τα τραγούδια του πριν γνωριστούμε από κοντά. Παρότι έχει πίσω του μια μεγάλη σειρά κυκλοφοριών και κοντά δεκαπέντε χρόνια μουσικής πορείας, ο Μάρκος δεν έχει σήμερα την αναγνώριση που θα περίμενε κανείς (και που θα του άξιζε). Αυτό οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο σε αστάθμητους παράγοντες αλλά και στην κατά καιρούς δική του αποχή από τους συναυλιακούς χώρους.
Χάρηκα, λοιπόν, πολύ που τον είδα να επιστρέφει στη σκηνή, το περασμένο Σάββατο στο Χυτήριο, παρέα με μια καινούργια και εξαιρετική μπάντα, η οποία αποτελείται από τον υπερ-μπασίστα Απόστολο Καλτσά, τον εξαιρετικό ντράμερ Θάνο Χατζηαναγνώστου, τον πολλά υποσχόμενο νέο τραγουδοποιό Δημήτρη Μπαλογιάννη και τη Χριστίνα-Αλίκη Δεληβοριά, μια νεαρή ερμηνεύτρια με υπέροχο, ζεστό ηχόχρωμα. Μάς παρουσίασαν επιλογές από την δισκογραφία του Δεληβοριά, διασκευές αλλά και τραγούδια από τα προσωπικά άλμπουμ των Καλτσά (
Μυθοτοπία) και Μπαλογιάννη (
8). Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά, η οποία ελπίζω να αποτελέσει απλώς την αρχή μιας ακόμα καλύτερης συνέχειας, που θα δικαιώσει επιτέλους το ταλέντο και τις προσπάθειες του Μάρκου Δεληβοριά.
Υ.Γ.: Ο Μάρκος, πάντα γενναιόδωρος, είχε την καλοσύνη να ανεβάσει κι εμένα στη σκηνή για ένα τραγούδι. Τον ευχαριστώ πολύ γι' αυτό.
Φωτογραφίες: Χρύστα Δημαρέλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου