Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Ένα αντίο στον Leonard Cohen (1934-2016)

Το όνομά του σίγουρα θα το πρωτοσυνάντησα στις σελίδες του Ποπ+Ροκ, και αργότερα διαβάζοντας Mojo και Uncut. Και η πρώτη φορά που άκουσα συνειδητά τραγούδι του ήταν γύρω στα 2001-'02, όταν ο αδερφός μου έπαιζε συνέχεια, στο σπίτι που μοιραζόμασταν στο Αιγάλεω, εκείνο το άλμπουμ του Jeff Buckley που περιείχε την συγκλονιστική επανεκτέλεση του "Hallelujah" - του το είχε δανείσει ο ξαδερφός μας ο Αλέξανδρος.

Το πρώτο του άλμπουμ που αγόρασα, σε τιμή ευκαιρίας στο μεγάλο Metropolis, ήταν το Dear Heather. Στη συνέχεια τον ανακάλυπτα σιγά-σιγά, ενώ είχα και την ευτυχία να τον δω ζωντανά, στην απίστευτη συναυλία που είχε δώσει στη Μαλακάσα, το 2008.

Στο δικό μου μυαλό, ο Cohen ήταν ο τραγουδοποιός της επίπονης προσπάθειας, ένας εργάτης που αφιέρωνε χρόνια ολόκληρα στην τελειοποίηση του κάθε τραγουδιού του. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο Καναδός έμοιαζε να γίνεται πιο ικανός στην δισκογραφική αποτύπωση των δημιουργιών του, ενώ η φωνή του, όσο περιοριζόταν, τόσο πιο όμορφη και ταιριαστή ακουγόταν.

Όπως και ο David Bowie στις αρχές της χρονιάς, έτσι και ο Cohen μάς αποχαιρέτησε με καλλιτεχνικό τρόπο, κυκλοφορώντας πρόσφατα το σπουδαίο You Want It Darker (εδώ λίγα λόγια, δικά μου και συναδέλφων). Τώρα, όπως και τότε, θα βρεθούν κάποιοι να μας πουν ότι δεν τονίζουμε σωστά το όνομά του ή να μας ρωτήσουν γιατί θρηνούμε. Έτσι είναι ο θάνατος, έτσι είναι η ζωή.

Εκείνο τον πρώτο δίσκο του που αγόρασα, τον έχω συνδέσει με το ταξίδι στη Νέα Υόρκη αλλά και με τον στρατό. Κι είναι ένα τραγούδι από εκεί μέσα που θα βάλω να παίξει για να τον αποχαιρετήσω. Ένα τραγούδι του οποίου κάθε επόμενο παίξιμο μοιάζει σαν να είναι το πρώτο.

"You sent me here, you sent me there
breaking things I can't repair
making objects out of thoughts
making more by thinking not."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες