Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Obamarama! 3

Οι άνθρωποι καλό είναι να εξελίσσονται, να αλλάζει η σκέψη τους - προς το βαθύτερο, κατά προτίμηση. Διαβάζοντας τώρα τι έγραφα το 2008 (με αφορμή την εκλογή του Barack Obama στο ύπατο αξίωμα της υφηλίου) και το 2012 (έπειτα από την επανεκλογή του), αναγνωρίζω μεν τον εαυτό μου και πράγματα που ακόμα και σήμερα νιώθω, βρίσκω, όμως, ότι δεν ήμουν αρκετά κυνικός αλλά μάλλον πολύ αφελής.

Διαβάζω διάφορα στα social media αυτές τις μέρες και κάποια με κάνουν να απορώ. Όπως το ότι, ας πούμε, μπορεί κανείς να ενθουσιάζεται με τον Obama (ειδικά τώρα, που ξέρουμε τι έκανε στα 8 χρόνια διακυβέρνησής του) και να θεωρεί συνάμα τον εαυτό προοδευτικό. Επί της προεδρίας του τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο στον κόσμο, ενώ στις Η.Π.Α., για κάθε θετικό ημίμετρο (Obamacare π.χ.) μπορείς να βρεις πολλά που παρέμειναν ίδια ή χειροτέρεψαν.

Από την άλλη, το να υποκύψει κανείς στο δόγμα "όλοι ίδιοι είναι", το βρίσκω εξίσου "κούφιο". Και σίγουρα θα το έβλεπαν έτσι κι εκείνοι της κομμουνιστικής Αριστεράς που το προμοτάρουν, αν δοκιμάζατε να τους πείτε "τα ίδια έκανε κι ο Στάλιν". Ναι, δεν μπορεί να είναι εντελώς ίδιος ο Obama με κάποιον όπως ο Donald Trump, του οποίου η προεκλογική εκστρατεία έσπειρε άνεμους - και να δούμε ποιος θα θερίσει τις θύελλες...

Εκ του αποτελέσματος, όμως, υπήρξε αρκετά ίδιος ο Obama με κάθε προηγούμενο πρόεδρο της μεταπολεμικής Αμερικής, αφού εξασφάλισε χωρίς χρονοτριβές την συνέχεια της εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας του, πάντα προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της και σε βάρος του κάθε εξαθλιωμένου λαού. Απλώς το έκανε με έναν πιο "κόσμιο" τρόπο. Ναι, σε αυτό ευτύχησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με την περίπτωσή του: να έχουν ένα εύγλωττο, συμπαθητικό, σέξι, μαύρο φερετζέ για να κρύβει όσα δεν είναι ευχάριστο να ξέρουμε.

Εύκολα ενδεχομένως προκύπτει ο αντίλογος ότι αυτά τα πράγματα καθορίζονται από συστήματα τα οποία δεν μπορεί να αλλάξει ένας μόνο άνθρωπος - επιχείρημα που πολλοί φέρνουν προς υπεράσπιση και του συνδαιτυμόνα σήμερα του Obama, Αλέξη Τσίπρα. Αλήθεια είναι αυτό, όμως από την στιγμή που γνωρίζεις ότι το πόστο σου έχει να κάνει με τον έλεγχο των ζωών εκατομμυρίων ανθρώπων, η αποδοχή του ή μη λέει πολλά για το ποιόν σου.

Προοδευτικό και πολιτικοποιημένο, λοιπόν, δεν σε κάνει η προτίμησή σου για έναν ευγενή και καλοστεκούμενο ηγέτη έναντι ενός φαφλατά (εδώ ένα καλό σχετικό κείμενο), αλλά κυρίως η συνειδητοποίηση των προβλημάτων, των ανισοτήτων και των αντιθέσεων που συνθέτουν τον κόσμο στον οποίο ζεις.

Αλλά για να φτάσεις εκεί, πρέπει πρώτα να τα βάλεις με τις δικές σου εσφαλμένες αντιλήψεις και ανεπάρκειες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες