Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019

Για τον Φοίβο Δεληβοριά, που τραγούδησε στη Σπάρτη

Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν τριάντα χρόνια από την πρώτη εμφάνισή του στα μουσικά μας πράγματα (Η Παρέλαση κυκλοφόρησε στα τέλη του 1989) πριν ο Φοίβος Δεληβοριάς πραγματοποιήσει την πρώτη του συναυλιακή εμφάνιση στη Σπάρτη. Η αλήθεια είναι ότι πριν μερικά χρόνια είχε ανακοινωθεί μια βραδιά στην καφετέρια Εναλλάξ, αλλά μάλλον το σχέδιο δεν περπάτησε. Κι έτσι η πρώτη γεύση της λακωνικής φιλοξενίας για εκείνον έλαχε να έρθει στον υπέροχο χώρο του Μουσείου Ελιάς Και Ελληνικού Λαδιού, που ανήκει στο Δίκτυο Μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Πειραιώς.

Η αργοπορία αυτή δεν είναι ακριβώς αναπάντεχη, βέβαια. Πέραν του ότι ο Δεληβοριάς είναι ένας μάλλον αθηνοκεντρικός τραγουδοποιός -οι ιστορίες των τραγουδιών του στην πρωτεύουσα κυρίως διαδραματίζονται, και η μεγάλη μάζα των ακροατών του εκεί εντοπίζεται-, η Σπάρτη και η Λακωνία ευρύτερα δεν είναι τόποι που ανέχονται εύκολα την (κεκαλυμμένη έστω) επίθεση στα χρηστά ήθη και τις παραδόσεις που συχνά κρύβει η ματιά του. Η παρατήρηση των προσώπων κάποιων μεσόκοπων κυρίων και κυριών, κατά την εκτέλεση της "Υβρεοπομπής", θα έπειθε τον καθένα για το αληθές της παρατήρησης αυτής.

Πάντως, βοηθούσης και της ελεύθερης εισόδου, κόσμος μαζεύτηκε αρκετός ενώπιόν του το βράδυ της 25ης Αυγούστου: οι 150 θέσεις καθήμενων γέμισαν και υπήρξαν πολύ περισσότεροι όρθιοι -έστω κι αν η προσέλευση θα έμοιαζε ισχνή για οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα νομού. Κι ο Δεληβοριάς το χάρηκε, δίνοντας μια πολύ ορεξάτη περφόρμανς. Είχε και καιρό να παίξει μπροστά σε κοινό, όπως μας δήλωσε...

Πάνω στη σκηνή ο Δεληβοριάς είναι αληθινά ευφυής -ένας από τους ελάχιστους τέτοιας κλάσης περφόρμερ που διαθέτει -που διέθετε ποτέ- το ελληνικό τραγούδι. Όσες φορές κι αν έχεις ακούσει τις ιστορίες του, το χαμόγελο είναι αδύνατον να φύγει απ' το πρόσωπό σου καθώς τον παρακολουθείς. Όπως είναι αδύνατον να μη νιώσεις τη συγκίνηση και την ανατριχίλα που κουβαλούν τραγούδια όπως το "Ερημιά Στην Καλλιθέα" και το "Δεν Ξέρω Τι Είναι". Αλλά δεν μπορείς και να μην παραδεχτείς την πληρότητα των δύο μουσικών που τον συνόδευσαν εκείνο το βράδυ: του πληκτρά (και Σπαρτιάτη) Κωστή Χριστοδούλου και του ντράμερ Σωτήρη Ντούβα. Δεν υπάρχει διάθεση ή κλίμα που να μην μπορούν οι δυο τους να αποτυπώσουν με ακρίβεια και απαράμιλλη μουσικότητα.

Για κάτι παραπάνω από δύο ώρες ο Φοίβος Δεληβοριάς αιχμαλώτισε το ακροατήριό του -τα αφτιά, τα βλέμματα, τη φαντασία του. Με τα πολλά αγαπημένα τραγούδια του από το παρελθόν, με κάποια από εκείνα που ετοιμάζει προς έκδοση (τέλη 2019/αρχές 2020 θα τα βγάλει, είπε, αλλά συνήθως πέφτει έξω σε αυτά...), με το χιούμορ και τη διαπεραστική ματιά του στα πράγματα.

Συνάντησα, με χαρά, πολλούς φίλους και παλιούς γνωστούς στο κοινό μετά το τέλος της συναυλίας. Αλλά κι ο Φοίβος Δεληβοριάς ένας παλιόφιλος είναι τελικά. Ο οποίος, ως διά μαγείας, είναι πάντα φρέσκος, σαν καινούριος, κάθε που τον συναντάς. Και πάντα έτοιμος, όσος καιρός κι αν έχει περάσει από την προηγούμενη φορά, να μοιραστεί μαζί σου τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά, με έναν τρόπο εντελώς φυσικό και απροσποίητο.

Πώς να μην θες κάθε φορά να έρθει γρήγορα η επόμενη συνάντηση;

Setlist:
1. Θα 'θελα Να 'μουνα Εκεί
2. Ένας Σκύλος Στο Κολωνάκι
3. Ο Μπάσταρδος Γιος
4. Η Μπόσα Νόβα Του Ησαΐα
5. Χάλια
6. Η Γυναίκα Του Πατώκου
7. Je Suis Bossu
8. Ένα Γουρούνι Λιγότερο
9. Μόνο Ψέματα
10. Bolero
11. Χωρίς
12. Φώτης (Ένα Τραγούδι Για Τον Πατέρα Μου)
13. Το Ελεφαντάκι
14. Όταν Σου Χορεύω
15. Το Βαλσάκι Της Δάφνης ή Super Ferry
16. Δεν Ξέρω Τι Είναι
17. Και Του Χρόνου
18. Η Υβρεοπομπή
19. Ο Καθρέφτης
20. Αυτή Που Περνάει
21. Θέλω Να Σε Ξεπεράσω
22. Εκείνη
23. Ερημιά Στην Καλλιθέα
24. Η Κική Κάθε Βράδυ
Encore
25. Το Καλοκαίρι Θα 'ρθει

* Φωτογραφίες: Κυριακή Ήμελλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Οι... "300" ηρωικοί αναγνώστες