Ένας άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, δεν χαρακτηρίζεται, φυσικά, μόνο από τις αμαρτίες του -που στην περίπτωση του Spector ήταν πολλές ακόμα-, αλλά και από τις καλές πράξεις του. Η μουσική δημιουργία ήταν η καλή του πράξη, μια πράξη που έγινε κατ' εξακολούθηση στη ζωή του και θα αρκούσε από μόνη της. Βέβαια, ο Spector δεν δημιούργησε απλώς, αλλά διέπρεψε, ως παραγωγός δίσκων πρωτίστως, αλλά και ως συνθέτης πολλές φορές.
Και μόνο το "Be My Baby" να έμενε από τη δράση του, κερδισμένοι θα ήμασταν. Αλλά ο Spector ανακατεύτηκε σε πολλά περισσότερα: έκανε πολλά μεγάλα τραγούδια με τις Ronettes, τους Righteous Brothers, τον Ike και την Tina Turner κ.ά., διέσωσε το Let It Be των Beatles, συμμετείχε στους καλύτερους σόλο δίσκους του John Lennon και του George Harrison, έκανε άλμπουμ με τον Leonard Cohen -για να αναφέρουμε μόνο κάποια σημεία της πορείας του. Ακόμα κι αυτή, βέβαια, υπόκειται σε κριτική: το περίφημο Ηχητικό Τείχος που λάνσαρε δεν έχει μόνο φίλους, αλλά και φανατικούς εχθρούς. Κι εδώ που τα λέμε, ο χρόνος δεν φέρθηκε καλά σε κάποιες από τις παραγωγές του...
Οι άνθρωποι είναι αντιφατικά όντα. Κάποιοι αυτές τις αντιφάσεις τις φτάνουν στα άκρα. Τα τραγούδια, από την άλλη, είναι ιδέες, συμπυκνώσεις ενέργειας και μόχθου. Έτερον εκάτερον. Σε μια ώριμη κοινωνία, τα πρόσωπα θα τιμούνταν ή θα καταδικάζονταν, αναλόγως με τη συμπεριφορά τους απέναντι στους άλλους, και ό,τι άξιζε από τη διανοητική τους παραγωγή θα συνέχιζε να χρησιμοποιείται, εφόσον θα εξακολουθούσε να είναι χρήσιμο. Δεν θα χρειαζόταν, δηλαδή, καν μια συζήτηση για "διαχωρισμό έργου και δημιουργού", ούτε "διόρθωση" ή εξαφάνιση έργων τέχνης.
Είμαστε μακριά ακόμα από κάτι τέτοιο. Όχι ως χώρα· ως πλανήτης.
2 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου