Καλη Χρονιά, Χρόνια Πολλά!

* Φωτογραφία από http://onemonkeyshow.files.wordpress.com/2008/12/happy_new_year.jpg

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: Τα αποτελέσματα

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το δημοψήφισμα των μπλογκς που διοργάνωσε για άλλη μια χρονιά ο gone4sure με τη βοήθεια του Ikrory21. Εγώ συμμετείχα μόνο στην ψηφοφορία για τα άλμπουμ της δεκαετίας, καθώς από την δισκογραφική παραγωγή του 2009 άκουσα μόνο ελληνικά άλμπουμ και δεν είχα σαφή εικόνα. Παρακάτω παραθέτω την 20άδα των νικητών - περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ. Όπως θα διαπιστώσετε, μόλις τρεις (In Rainbows, Illinois, The Age Of The Understatement) από τις επιλογές μου κατάφεραν να μπουν, ενώ άλλη μία (Βραχνός Προφήτης) βρίσκεται στην 33η θέση. Χρόνια πολλά σε όλους!

1. Arcade Fire - Funeral

2. Strokes - Is This It

3. Radiohead - Kid A

4. Interpol - Turn On The Bright Lights

5. Sigur Ros - Agaetis Byrjun

6. Franz Ferdinand - Franz Ferdinand

7. Antony & The Johnsons - I Am A Bird Now

8. LCD Soundsystem - Sound Of Silver

9. Burial - Untrue

10. Godspeed You Black Emperor - Lift Your Skinny Fists

11. Radiohead - In Rainbows

12. Portishead - Third

13. Flaming Lips - Yoshimi Battles The Pink Robots

14. Primal Scream - XTRMNTR

15. White Stripes - Elephant

16. Κόρε. Ύδρο - Φτηνή Ποπ Για Την Ελίτ

17. Sufjan Stevens - Illinois

18. Daft Punk - Discovery

19. P.J. Harvey - Stories From The City, Stories From The Sea

20. The Last Shadow Puppets - The Age Of Understatement

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #1

Sufjan Stevens

Illinois

Ποιοι Strokes και ποιοι... Heartattacks βρε παλουκάρια - με όλο το σεβασμό δηλαδή... Δύσκολεύομαι να βρω άλλο άλμπουμ που να μοιάζει τόσο υπέρμετρα φιλόδοξο στα χαρτιά (ένα concept για την ομώνυμη πολιτεία που αγγίζει την ιστορία, την τοπογραφία και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε) αλλά να αποδεικνύεται ακόμα πιο μαγικό, πλούσιο και νέτα σκέτα επιβλητικό όταν σκάει από τα ηχεία. Μπορεί στο εξώφυλλο να μη φιγουράρει πια ο Superman (ελέω DC Comics), μπορεί τελικά η όλη ιστορία με το project των 50 πολιτειών να ήταν μια φάρσα, τίποτα όμως δεν είναι ικανό να χαλάσει την εικόνα αυτού του δίσκου. Τίτλοι-σιδηρόδρομοι, χιούμορ αλλά και απίστευτη οξυδέρκεια στον στίχο, εξωγήινες μελωδίες και λουσάτες, πλην lo-fi, ενορχηστρώσεις και ένα ακόμα άλμπουμ με outtakes που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς αυτός ο Αμερικανός, άνθρωπος-ορχήστρα και χριστιανός καταφέρνει να δημιουργεί και να οργανώνει τέτοιο όγκο υλικού. Φακ!
Υ.Γ.: Ελλείψει άλλου, καταλληλότερου υλικού, το Illinois εκτέλεσε χρέη soundtrack για το ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη το 2006 αλλά και για αρκετές νύχτες της στρατιωτικής μου θητείας. Enough said...

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #2

Radiohead

In Rainbows

Ο θόρυβος γύρω από τον πρωτάκουστο τρόπο κυκλοφορίας του, επισκίασε σαφώς το πόσο καλός δίσκος είναι. Εδώ έχουμε το απόσταγμα όλης της πορείας της σημαντικότερης μπάντας των τελευταίων 15 χρόνων. Όλες οι κατευθύνσεις, οι λοξοδρομήσεις και οι απότομες στροφές που επιχείρησαν με τα OK Computer (αδιαμφισβήτητα η καλύτερη στιγμή τους), Kid A, Amnesiac και Hail To The Thief, βρίσκουν τη θέση τους εδώ, κατασταλλαγμένες και καλογυαλισμένες. Δεν υπάρχουν πολλά για να πω παρά μόνο ότι με το που πρωτάκουσα το εναρκτήριο 15 Step, ήξερα ότι αυτό τον δίσκο θα τον λατρέψω....

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #3

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Αγρύπνια

Εδώ η μουσική χάνει την πατρίδα της και ταξιδεύει ελεύθερη. Ένα τσούρμο σπουδαίων μουσικών γράφουν ζωντανά στο στούντιο, φτιάχνοντας... space rock. Δεν υπάρχει τίποτα για πέταμα σε αυτό το άλμπουμ, καμιά στιγμή που να σε πέρνει να μην την προσέξεις. Το ομώνυμο θα έπρεπε ήδη να έχει ενταχθεί στον κανόνα με τα τροπάρια της Μεγάλης Παρασκευής. Ο καλύτερος ελληνικός δίσκος της δεκαετίας (και βάλε) είναι ένα ζωντανό ον, με δική του λογική και δικό του ζωτικό χώρο. Ποιος ξέρει αν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου θα κατορθώσει να το ξαναπιάσει απ' τα κέρατα...

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #4

Paul McCartney

Chaos And Creation In The Backyard

Ντριν, ντριν...
- Εμπρός;
- Έλα George, παλιόφιλε! Paul εδώ. Πώς πάει η κώφωση;
- Έλα ρε Paul! Άστα φίλε, δεν άκουγα που δεν άκουγα από το ένα αφτί, τώρα τα πράγματα χειροτερεύουν και στο άλλο...
- Μμμμ, κρίμα. <(μουρμουρίζοντας) Ελπίζω να μην καταλήξω κι εγώ έτσι.> Να σου πω. Έχεις να μου προτείνεις κάποιον για την παραγωγή του επόμενου δίσκου μου;
- Ναι, βέβαια! Στη θέση σου θα τηλεφωνούσα στον Nigel Godrich. Είναι λαμπρός νέος!
- Ναι ε; Έχεις το τηλέφωνό του;
Κάπως έτσι ο Paul McCartney κατέληξε να συνεργαστεί με τον άνθρωπο που ευθύνεται για την παραγωγή μερικών σπουδαίων άλμπουμ (Ok Computer και οτιδήποτε άλλο από τους Radiohead από το 1994 και μετά, The Man Who και The Invisible Band των Travis, δίσκοι των Air και του Beck και πολλά άλλα). Κάτι που ίσως το πρώην Σκαθάρι μετάνιωσε πολλάκις κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, καθώς το τζόβενο ήταν ιδιαίτερα κριτικό απέναντί του και μάλιστα του απαγόρευσε - ρε, στον Macca ρε; - να ηχογραφήσει τραγούδια που το ίδιο δεν ενέκρινε (!). Το αποτέλεσμα όμως δικαιώνει την προσπάθεια. Τα κομμάτια αναπνέουν αλλιώς εδώ, με τον γερόλυκο να παίζει τα περισσότερα όργανα, καταθέτοντας τοιουτοτρόπως ένα άλμπουμ απολύτως προσωπικό αλλά και με την καλύτερη δυνατή στάθμη ποιότητας. Κερδίζει στα σημεία τα Electric Arguments και Memory Almost Full στη μονομαχία για την καλύτερη στιγμή του McCartney στη δεκαετία που εκπνέει. Αν και με τέτοιους καλλιτέχνες, ακόμα και στα 67 τους, υπάρχουν πολλές πιθανότητες το μέλλον να είναι ακόμα καλύτερο...

Νέος Macca

Ιδού το βιντεοκλίπ του τραγουδιού (I Want To) Come Home που έγραψε ο Paul McCartney για την ταινία Everybody's Fine του Jack Kirby με πρωταγωνιστή τον Robert DeNiro.

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #5

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Βραχνός Προφήτης

Καλοκαίρι 2000. Στο δρόμο για Σαλαμίνα, μέσα στην Ascona. Ο Κώστας Θωμαΐδης προλογίζει ένα τραγούδι που ερμηνεύει ο Γιάννης Αγγελάκας, τραγουδώντας για πρώτη φορά, λέει, μια μελωδία, αντί για το σύνηθες "παραμιλητό" του. Ξεκινάει: "Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός...". Καλό φαίνεται. Κάπου προς το τέλος η έκπληξη: καλά, είναι δυνατόν να το έχει φτιάξει Έλληνας αυτό; Στην επόμενη επίσκεψη στην Αθήνα, βουρ στο Metropolis, αγοράζεις τον δίσκο προς 5300 δρχ. Στην αρχή σού αρέσει μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι, σιγά σιγά μπαίνεις στο κλίμα. Τελικά, μπορεί η παράδοση της χώρας σου να παντρευτεί με τη μουσική που αγαπάς. Και πού να φανταζόσουνα ότι θα υπήρχε και ακόμα καλύτερη συνέχεια...

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #6

The Last Shadow Puppets

The Age Of The Understatement

Alex Turner, Miles Kane, James Ford και London Metropolitan Orchestra. Ηχογραφήσεις μεταξύ γαλλικής επαρχίας και Λονδίνου. 12 τραγούδια. 1 δίσκος να τον πιεις στο ποτήρι - όπως και το κορίτσι του υπέροχου εξωφύλλου. Εδώ όλα έχουν να κάνουν με την άγνοια κινδύνου και με την παλιομοδίτικη αλλά επιβλητική παραγωγή. Βρέθηκε στην κορυφή της περυσινής ανασκόπησης - δύσκολο να το καταφέρει ξανά...

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #7

Φοίβος Δεληβοριάς

Ο Καθρέφτης

Μετά το μεγάλο σχολείο (λέμε τώρα...) του στρατού, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα αγαπημένους μου Έλληνες καλλιτέχνες, καταθέτει την καλύτερη μέχρι σήμερα δουλειά του. Η οποία περιέχει ένα από τα τραγούδια της δεκαετίας (το ομώνυμο) αλλά και άλλα σπουδαία δείγματα της μοναδικής ικανότητάς του να φτιάχνει τραγούδια για τα πιο απίθανα πρόσωπα (βλέπε Σημίτης), πράγματα (βλέπε σύγχρονες τεχνολογίες) και καταστάσεις (βλέπε πάλι στρατός). Και στο Δεν Ξέρω Τι Είναι καταφέρνει να περιγράψει αριστουργηματικά το "μυστήριο" της δημιουργίας...

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #8

Blur

Think Tank

Μία από τις πολύ αγαπημένες μου μπάντες στο τελευταίο της, μέχρι σήμερα, πόνημα. Ο Coxon είναι πλέον απών και ο Albarn φέρνει στα sessions τις επιρροές του από τα διάφορα πρότζεκτ του: σαμπλς, ηλεκτρονικοί ήχοι, αφρικανική μουσική. Το αποτέλεσμα, όπως πάντα, σπουδαίο. Προτιμώ τα πιο "ορθόδοξα" άσματα όπως το Out Of Time και το Sweet Song αλλά και το Battery In Your Leg είναι καρδιοθραυστικό. Αν υποψιαστώ ότι δεν θα κυκλοφορήσουν άλλο δίσκο στο μέλλον, θα πεθάνω!

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #9

Elvis Costello & Allen Toussaint

The River In Reverse

Τους ένωσε η τραγωδία της καταστροφής της Νέας Ορλεάνης από τον τυφώνα Katrina. Εδώ σκαρώνουν έναν δίσκο διαμαρτυρίας, με παλιά κομμάτια του Toussaint αλλά και καινούργια που έγραψαν μαζί. Συμπράτουν οι Imposters και οι Crescent Horns, σε μια άψογη από όλες τις απόψεις παραγωγή. Μαγικό το Ascension Day, με τα δάχτυλα του θρυλικού Allen να χορεύουν πάνω στα πλήκτρα του πιάνου. Τους απόλαυσα ζωντανά στο Ηρώδειο, αγκαλιά με τη Σάντυ, λίγες ώρες αφού της έκανα πρόταση γάμου - ευτυχώς είχε πει "ναι"...

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #10

Bob Dylan

Modern Times

Δεν ήταν καθόλου άσχημη η δεκαετία που φεύγει για τον κύριο Zimmerman, παρά το ότι ο ίδιος προσπάθησε να αμαυρώσει αυτή την καλή εικόνα, αποπειρώμενος να ερμηνεύσει χριστουγεννιάτικα τραγούδια στο πρόσφατο άλμπουμ του - ας είναι, αφού τα λεφτά πάνε σε καλό σκοπό... Εδώ κάνει σπουδαία δουλειά, δανειζόμενος ελεύθερα από παλιά στάνταρ και αναλαμβάνοντας ο ίδιος την παραγωγή (με το ψευδώνυμο Jack Frost). Και παίζει μόλις 3 όργανα, φίλε Chris!

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #11

Ed Harcourt

Here Be Monsters

Δεν είναι η υπέροχη φωνή του, δεν είναι το πόσα όργανα παίζει, δεν είναι οι σκοτεινοί στίχοι του ούτε οι πλούσιες μελωδίες του. Είναι όλα αυτά μαζί αλλά και ο τρόπος που συνδυάζονται για να οδηγήσουν σε ένα άθροισμα που τα ξεπερνάει. Απ' ό,τι διαβάζω, η συνέχεια δεν ήταν ακριβώς αντάξια αυτού του ντεμπούτου. Αλλά ποιος νοιάζεται;

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #12

My Morning Jacket

Z

Το αναζήτησα - όπως και το 99% της μουσικής που ακούω - μετά από τις πολύ καλές κριτικές που διάβασα στα διάφορα μουσικά έντυπα. Και - όπως και με το 98% της μουσικής που αγόρασα με αυτό τον τρόπο - δεν το μετάνιωσα. Η παρέα του Jim James φτιάχνει εδώ κάτι πολύ γαμάτο. Απλά.

Nowhere Boy

29 χρόνια χωρίς τον John Lennon... Ίσως δεν μένουν και πολλά να ειπωθούν, ίσως πάλι να μην έχει ειπωθεί τίποτα ακόμα... Σύντομα θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία Nowhere Boy του Sam Taylor-Wood με θέμα την παιδική και εφηβική ηλικία του Σκαθαριού, βασισμένη στο βιβλίο της αδελφής του, Julia Baird, που έχει τίτλο Imagine This: Growing Up With My Brother John Lennon. Από πέρυσι έχω υποσχεθεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στον αγαπημένο μου αυτόν καλλιτέχνη. Ίσως του χρόνου, στην 30ετία...

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #13

Λένα Πλάτωνος

Ημερολόγια

Όσοι την ήξεραν από πριν, περίμεναν κάτι πιο μοντέρνο. Εγώ την ανακάλυψα εδώ και πιθανότατα αυτός θα είναι για πάντα ο αγαπημένος μου από τους δίσκους της - τους έχω πια ακούσει σχεδόν όλους. Σημαντικότατη η συμβολή του Στέργιου Τσιρλιάγκου στο όλο αποτέλεσμα και θριαμβευτική η επιστροφή της Λένας στα μουσικά μας πράγματα.

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #14

Wilco

Sky Blue Sky

Οι περισσότεροι θεωρούν τα προηγούμενα άλμπουμ τους καλύτερα - και πιθανότατα έχουν δίκιο. Εγώ όμως τους ανακάλυψα εδώ και γουστάρω πολύ τα "στρογγυλά" τραγούδια τους όπως το ομώνυμο. Και τρελαίνομαι για τους κιθαρισμούς του Nels Cline που δίνουν στη μπάντα αυτό το κάτι παραπάνω...

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #15

Fleet Foxes

Fleet Foxes

Έχω ιδιαίτερη αδυναμία σε μπάντες σαν κι αυτήν, που βάζουν μπροστά τις εξαίσιες φωνητικές αρμονίες τους αλλά και τις πλούσιες μελωδίες τους. Εξαιρετικό και το εξώφυλλο του ντεμπούτου τους και το μόνο που εύχομαι είναι να μην διαψεύσουν τις ελπίδες που ενέπνευσαν εδώ.

* Μπορείτε πάντα να παρακολουθείτε την ροή της ψηφοφορίας εδώ.

** Ένας μοναχικός μπλόγκερ και φίλος παρουσιάζει τη δική του, μοναδική πρόταση εδώ. Μην χάσετε την ευκαιρία να τον επισκεφθείτε.

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #16

Paul Weller

22 Dreams

Ο Modfather είναι μία από τις ανακαλύψεις μου της δεκαετίας αυτής. Ίσως κάποια άλλα άλμπουμ του να τα άκουσα περισσότερο, αλλά εδώ είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με έναν επικό δίσκο. Και βέβαια, την εμφάνισή του στους Βράχους θα τη θυμάμαι για χρόνια.

Συνέντευξη με τον Μανώλη Φάμελλο

Αναρτήθηκε στον Ορφέα η συνέντευξη που έκανα με τον Μανώλη Φάμελλο, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου, εξαιρετικού δίσκου του, Η Στιγμή Που Κρατάει Για Πάντα, αλλά και των εμφανίσεών του στον Σταυρό Του Νότου, στο πλάι του Νίκου Πορτοκάλογλου και του Νίκου Ζιώγαλα. Μπορείτε να την διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ και μετά να σχολιάσετε ελεύθερα σε τούτη την ανάρτηση.

* Η φωτογραφία είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του Μανώλη Φάμελλου, http://www.famellos.gr/.

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #17

Crowded House

Time On Earth

Ξέρω, ξέρω... Κοπιάρουν ξεδιάντροπα τους Beatles, μπλα, μπλα, μπλα... Εγώ πάλι χάρηκα που επανασυνδέθηκαν, όχι μόνο για να τα "πάρουν" από τις ζωντανές εμφανίσεις (που το έκαναν) αλλά και για να φτιάξουν αυτό εδώ το άλμπουμ που άκουσα πολύ τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό μου είναι αρκετό για να τους βάλω εδώ...

Η καλύτερη διαφήμιση του κόσμου

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #18

George Harrison

Brainwashed

Ένα μήνυμα από τον τάφο. Τα τελευταία τραγούδια του George Harrison χαίρουν άκρας υγείας παρότι ο δημιουργός τους τρωγόταν από τον καρκίνο όταν τα έφτιαχνε. Τα συμπεριέλαβα ως φόρο τιμής στο "ήσυχο" Σκαθάρι. Παραλίγο να το ξέχναγα αυτό το άλμπουμ αλλά μου το θύμησε αυτός εδώ ο κύριος. Τον ευχαριστώ.

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #19

Bruce Springsteen

We Shall Overcome: The Seeger Sessions

Σε αυτή τη δεκαετία ήταν που ανακάλυψα το Αφεντικό και αγόρασα όλα σχεδόν τα άλμπουμ της καριέρας του. Κανένα όμως δεν άκουσα τόσο όσο τούτο εδώ. Ηχογραφήθηκε ζωντανά μέσα σε 2 μέρες και κατά κάποιο τρόπο μοιάζει να περιέχει κάποια από την ουσία της Αμερικής που αγαπώ.

Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #20

Coldplay

A Rush Of Blood To The Head

Η "δικτατορία των εναλλακτικών" έχει κάνει πολλούς να νιώθουν ένοχοι ή ύποπτοι όταν επιλέγουν δίσκους σαν αυτόν. Όχι εγώ κύριοι! Άλλωστε εδώ υπάρχουν τραγούδια σαν το "Clocks" και το "In My Place". Φακ γιου λοιπόν!

Λίστες, λίστες, λίστες...

Η δεκαετία που διανύουμε άρχισε το 2001 και θα τελειώσει το 2010 - έτσι ξέρω εγώ δηλαδή. Αλλά τι μπορείς να κάνεις όταν όλοι ετοιμάζουν τις λίστες τους με τα καλύτερα από φέτος; Μπορείς να μείνεις έξω απ' το παιχνίδι όταν το γουστάρεις τόσο πολύ; Σίγουρα όχι. Έτσι λοιπόν, από αύριο και κάθε μέρα μέχρι τις 20/12, θα αναρτώ εδώ ένα-ένα τα καλύτερα κατά τη γνώμη μου άλμπουμ της δεκαετίας 2000-2009, ξεκινώντας από το 20ό και φτάνοντας μέχρι το 1ο. Την ψηφοφορία οργανώνουν για άλλη μια χρονιά ο All Gone και ο Ikrory, με τη συμμετοχή 84 μπλόγκερς. Εδώ μπορείτε να βλέπετε συγκεντρωμένα όλα τα ποστ. Καλές ψήφους σε όλους! Let the fun begin!

30 χρόνια The Wall

Στα δικά μου αφτιά, το The Wall ακούγεται ως ο καλύτερος δίσκος των Pink Floyd. Καλά και άγια τα The Dark Side Of The Moon, Wish You Were Here, Animals, μαγευτικό (αν και τελείως διαφορετικό) το ντεμπούτο τους, The Piper At The Gates Of Dawn, συμπαθητικό το The Final Cut που ουσιαστικά ήταν σόλο άλμπουμ του Roger Waters... Μπροστά στη φιλοδοξία και το εύρος του διπλού αυτού μνημείου, που συμπληρώνει φέτος 30 χρόνια ζωής, όλα τα υπόλοιπα ωχρειούν (ελπίζω όλα αυτά που γράφω να πυροδοτήσουν μια θερμή συζήτηση αγαπητοί αναγνώστες - ξέρετε εσείς...).

Με αφορμή αυτή την επέτειο, το περιοδικό Mojo έκανε ένα μεγάλο αφιέρωμα στον δίσκο, σε 2 μάλιστα τεύχη. Στο πρώτο υπάρχει μια μεγάλη συνέντευξη του Waters και μια αναδρομή στην μεγαλεπήβολη παραγωγή των ζωντανών εμφανίσεων των Floyd εκείνης της εποχής, ενώ στο δεύτερο, ο Alan Parker μιλάει για τη δημιουργία της ομώνυμης ταινίας με πρωταγωνιστή τον Bob Geldof. Επίσης, μαζί με το περιοδικό, δόθηκαν και 2 CD με ολόκληρο το άλμπουμ διασκευασμένο από νέα ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής. Το νέο είναι ότι ο Waters ετοιμάζεται να ανεβάσει το έργο στο Broadway! "I promise you: We won't fuck it" μάς διαβεβαιώνει ο γιος του Eric Fletcher. Εγώ πάλι γιατί φοβάμαι...;

Ο Ορφέας παρουσιάζει τον Κώστα Σμοκοβίτη

Αύριο το βράδυ, στις 21:30, στον Ιανό, ο Κώστας Σμοκοβίτης επιστρέφει στις ζωντανές εμφανίσεις. Να είστε εκεί!

100

Αυτή είναι η 100ή ανάρτηση αυτού του μπλογκ. 100 αναρτήσεις σε κάτι παραπάνω από 2 χρόνια. Όπως καταλαβαίνετε, υπήρξα ιδιαίτερα τεμπέλης ως μπλόγκερ. Πριν λίγες μέρες αναγκάστηκα να ενεργοποιήσω και τον έλεγχο των σχολίων, χάρη σε έναν αθυρόστομο "φίλο". Θέλω να ευχαριστήσω όσους διαβάζουν, όσους διαβάζουν και αφήνουν σχόλια και, τέλος, όσους αφήνουν σχόλια χωρίς να διαβάζουν. Ευχαριστώ επίσης και όσους έχουν απλά γραφτεί followers, με την ελπίδα ότι θα τους το ανταποδώσω - πάντα το κάνω. Να είστε καλά που με βοηθάτε να αυταπατώμαι ότι 73 άνθρωποι ενδιαφέρονται για τα ασήμαντα ποστ μου! Θα συνεχίσω ακάθεκτος, πιθανότατα για πάντα - πού τη βρήκα την αισιοδοξία, βραδιάτικα...

Και μιας και ξημερώνει η 17η Νοέμβρη, θέλω να πω απλά ότι αυτή είναι η μόνη επέτειος πια που σημαίνει κάτι για μένα. Τι; Ίσως το πούμε του χρόνου τέτοια μέρα, αν βέβαια εξακολουθεί να ισχύει...

* Φωτογραφία από http://ale3andro.files.wordpress.com/2008/01/cake100.jpg

Η Γεωργία Βεληβασάκη σήμερα στα Πευκάκια

ΣΑΒΒΑΤΟ 14/11/ 09 – club “EGALITE” Γ. Αβέρωφ 36, Πευκάκια (ώρα 22:00)

LIVE! με τη Γεωργία Βεληβασάκη, γεμάτο μελωδίες, ρυθμούς και ηχοχρώματα, μουσικές της Μεσογείου από την Κρήτη ως την Πορτογαλία, τραγούδια της Dulce Pontes, των Pink Martini, των Gotan Project, του Χατζιδάκι, του Λοΐζου, του Nick Cave, του Luiz Bonfa, του Σωκράτη Μάλαμα, της Λένας Πλάτωνος, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Πανούση, του Χατζιδάκι, αλλά και καινούρια τραγούδια από το νέο της cd «Gaia-Action St» όπου η ιδιαίτερη φωνή της και η στιχουργική της ματιά συνδιαλέγονται με τη μουσικότητα και την έμπνευση του Κώστα Αθυρίδη.

Μαζί της ο Άρης «Ζάρι» Ζαρακάς, τραγουδοποιός και μέλος του εναλλακτικού συγκροτήματος ΡΟΔΕΣ

καθώς και οι Gaia +:

Έλσα Παπέλη - τσέλο
Λευτέρης Ανδριώτης – κρητική λύρα
Γιώργος Κωστόπουλος - κοντραμπάσο
Ανδρέας Ανδρικόπουλος - τύμπανα

Συνέντευξη με τους Leaving Tomorrow

Οι Leaving Tomorrow είναι ένα κλασικό rock τρίο που αποτελείται από τους Αλέξανδρο Ντούτση (φωνή, κιθάρα), Κωστή Ραΐση (μπάσο) και Γιώργο Καλαϊτζόγλου (τύμπανα). Στις αρχές της χρονιάς κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο το όνομά τους, το οποίο μου άρεσε ιδιαίτερα. Έτσι, κάναμε πρόσφατα μια συνέντευξη με τον ηγέτη του γκρουπ, τον Αλέξη, για λογαριασμό του Avopolis Greek, την οποία μπορείτε να διαβάσετε από σήμερα πατώντας εδώ. Επίσης, εδώ μπορείτε να βρείτε την κριτική μου για τον δίσκο τους. Αν είστε φίλοι του ροκ ήχου, αναζητήστε το!

Συνέντευξη με την Κατερίνα Κυρμιζή και τον Νίκο Γρηγοριάδη

"Η Παραμυθένια" της είναι στη λίστα με τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια ever. Το ντεμπούτο της, Κοντσέρτο Για Σοκολάτα Και Τριαντάφυλλα (1996), είναι ένα από τα καλύτερα ελληνικά ποπ άλμπουμ ever. Το νέο της πόνημα, Είναι Εδώ!, είναι απολαυστικότατο. Ορίστε τρεις λόγοι για τους οποίους επιθυμούσα διακαώς να πάρω συνέντευξη από την Κατερίνα Κυρμιζή, αλλά και από τον μόνιμο συνεργάτη και σύντροφό της, Νίκο Γρηγοριάδη. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ όσα είχαν να μου πουν για λογαριασμό του Ορφέα, ενώ εδώ υπάρχει και η γνώμη μου για τον νέο τους δίσκο.
Επίσης, μπορείτε να διαβάσετε στο Gimme 10 την λίστα με τα 10 αγαπημένα γυναικεία τραγούδια της Κατερίνας, η οποία κοσμεί σήμερα το εξώφυλλο του Mix Grill.

Πόσα χρόνια...

...είχα να φάω ρος μπιφ με χοντρό μακαρόνι;

Ο Γιάννης Κουρσιούμης στην Αυλαία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Γιάννης Κουρσιούμης στην Αυλαία
Πέμπτη 29/10/2009

Ο Γιάννης Κουρσιούμης είναι ένας νέος τραγουδοποιός από τη Θεσσαλονίκη. Στα πλαίσια της πανελλήνιας παρουσίασης του πρώτου προσωπικού του δίσκου με γενικό τίτλο «Ήρθες Αργά», ξεκινάει με αφετηρία την Αθήνα για να μοιραστεί με τους φίλους του τις δικές του συνθέσεις, αλλά και διασκευές άλλων σύγχρονων Ελλήνων τραγουδοποιών.

Γιάννης Κουρσιούμης: κιθάρα, τραγούδι
Οδυσσέας Μαυρομάτης: ακουστική, ηλ. κιθάρα, τραγούδι
Δέσποινα Σκέντου: βιολί, τραγούδι
Τραϊανός Αλμπανούδης: ηλεκτρικό κοντραμπάσο
Θεόφιλος Παυλίδης: τύμπανα, κρουστά
Ηχοληψία ο Λεωνίδας Μπεϊλής

Τιμή εισιτηρίου: 12 €
Στις 10μμ


Μουσική σκηνή Αυλαία,
Αγίου Όρους 15, Βοτανικός
2103474074
info@avlea.gr
http://www.avlea.gr/

Συνέντευξη με τον Νίκο Ζουρνή

Διαβάστε εδώ μία μίνι συνέντευξη που έκανα με τον νέο τραγουδοποιό Νίκο Ζουρνή, ο οποίος πρόσφατα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίλο Χιλιόμετρα.

69

Σήμερα είναι η 69η επέτειος από τη γέννηση του John Lennon. Μπορεί ο ίδιος να παραμένει νεκρός, τα τραγούδια του όμως είναι πάντα εδώ να μας τον θυμίζουν. Μπορείτε να διαβάσετε ένα μίνι αφιέρωμα στην πολιτική πλευρά του πατώντας εδώ και παρακάτω μπορείτε να τον απολαύσετε σε μια εκτέλεση του "Yer Blues" παρέα με τρεις σπουδαίους μουσικούς.

* Φωτογραφία από http://www.rollingstone.com/artists/johnlennon/photos/collection/photo/1

Βουλευτικές Εκλογές 2009

Καιρό τώρα ήθελα να κάνω μια ανάρτηση για τις Εκλογές αλλά η τεμπελιά μου τα έφερε έτσι ώστε να γίνει κατόπιν εορτής. Δεν πειράζει όμως, πάνω κάτω αυτά που είχα στο μυαλό μου από πριν θα γράψω...

Ξεκινώ από τους χαμένους: εδώ και 2-3 χρόνια τώρα, σε συζητήσεις με συγγενείς, φίλους και γνωστούς, έλεγα ότι η απερχόμενη κυβέρνηση είναι η χειρότερη που θυμάμαι (η πλάκα είναι ότι πολλοί, ακούγοντας αυτή την άποψη, με κατέτασσαν αυτομάτως στο ΠΑΣΟΚ! Ευτυχώς, δεν ανήκα ποτέ σε κάποιο κόμμα). Ο Κώστας Καραμανλής μπορεί να οδήγησε τη ΝΔ σε δύο εκλογικές νίκες αλλά είναι και αυτός που την έφερε κάτω από το ιστορικό χαμηλό της και μάλλον αυτό είναι που θα θυμόμαστε από αυτόν, μαζί με τις πυρκαγιές του 2007 και τον Δεκέμβρη του 2008.


Το ΚΚΕ, ως εκ θαύματος, παραμένει... ΚΚΕ: με μια μόνιμη μανία καταδιώξεως και μια Λιάνα Κανέλλη εμφανώς "τσαντισμένη" στα χθεσινοβραδυνά τηλεοπτικά πάνελ. Αν δεν παρουσιάσουν σύντομα κάτι καινούργιο, δεν τους βλέπω πολύ καλά...

Ο ΣΥΡΙΖΑ τα έκανε... μούτι προεκλογικά και μάλλον πρέπει να είναι ευχαριστημένος με τα ποσοστά του. Μένει να δούμε πώς θα συνεχίσουν και πώς θα τα βρουν μεταξύ τους...

Ο ΛΑΟΣ είναι το μόνο κόμμα, μαζί με το ΚΚΕ, που δεν πέρασε καν από το μυαλό μου να το ψηφίσω. Ούδεν σχόλιον...

Όσο για τους Οικολόγους-Πράσινους, μού είναι συμπαθείς αλλά και λίγο "θολοί". Δεν ξέρω αν θα καταφέρουν να μη γίνουν "διάττοντες αστέρες"...

Στους νικητές τώρα: όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (με τη γνωστή, όχι και τόσο δημοκρατική διαδικασία) τον έβλεπα με σχετική συμπάθεια. Η όλη πορεία του όμως - και ειδικά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τον αντίπαλό του, Ευάγγελο Βενιζέλο, στην διεκδίκηση της αρχηγίας του κόμματος το 2007 - άλλαξαν κατά πολύ τη γνώμη μου. Θεωρώ ότι η νίκη του δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση τόσο μεγάλη αν δεν είχε απέναντί του αυτό το σκορποχώρι και μέχρι στιγμής δεν με έχει πείσει για το ότι μπορεί να κάνει όσα υπόσχεται. Το σίγουρο είναι ότι οι Έλληνες τού έδωσαν μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία και η ευκαιρία που έχει στα χέρια του, αυτός και οι επιτελείς του, είναι ιστορική. Μένει να δούμε αν θα την εκμεταλλευτεί...

* Στη φωτογραφία ένα ενδιαφέρον δείγμα "αδέσμευτης" δημοσιογραφίας, από τα πολλά που έχουμε στη χώρα μας

Hello City Field, Goodbye Shea Stadium

Στις 23 Νοεμβρίου (17 για τις Η.Π.Α.) θα κυκλοφορήσουν οι ηχογραφήσεις από τις 3 συναυλίες που έδωσε ο Paul McCartney στο City Field (πρώην Shea Stadium) του Queens της Νέας Υόρκης. Το άλμπουμ, με τίτλο Good Evening New York City, θα περιέχει 2 CD και 1 DVD ενώ θα υπάρξει και μια ειδική έκδοση με ένα επιπλέον DVD που θα περιέχει την εμφάνιση του Macca στο σόου του David Letterman. Περισσότερα εδώ.

Ο συγκεκριμένος χώρος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την πορεία των Beatles καθώς εκεί έγραψαν ιστορία το 1965 με την πρώτη συναυλία που έγινε ποτέ σε γήπεδο με τόσο μεγάλο ακροατήριο. Ο McCartney, παρέα με τον Billy Joel, ήταν ο τελευταίος που έπαιξε στο Shea Stadium, το 2008, πριν αυτό κατεδαφιστεί, αλλά και ο πρώτος που έπαιξε στο νέο στάδιο.

* Φωτογραφίες: http://www.contactmusic.com/photos.nsf/main/paul_mccartney_13_wenn2509567 και https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj8F0G4LBCMlapvd-SjcetEddIGYY7ngbnD86EsBoKd2sv5823tA1r_0Rs5kZxDjEsuGQhmX4dnxFw9gljwskeHmgWwe9dZGce3SJRrzrfTdIozsifOVMaZeN3-a_GHBuayDoT399cOKvO/s400/beatles_at_shea_stadium_1965.jpg.

It's the 1960s again III...

...και οι Beatles βάζουν υποψηφιότητα για την κορυφή των πωλήσεων της δεκαετίας 2000-2009.

10 χρόνια

It's the 1960s again II...

...και επιτέλους οι Beatles είναι μεγαλύτεροι από τον Χριστό.

Η Μάρω Μαρκέλλου και ο Πάνος Μουζουράκης στο Οξυγόνο

Έλαβα χτες το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον δελτίο τύπου από την Μάρω Μαρκέλλου:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΟΥΦ

Η Μάρω Μαρκέλλου και ο Πάνος Μουζουράκης ενώνουν τις δυνάμεις τους προκαλώντας τον ενθουσιασμό και των δυο προαναφερθέντων τουλάχιστον, και σας παρουσιάζουν το «ΟΥΦ», ένα Live που όχι μόνο θα εκπέμπει θετική ενέργεια, καλή μουσική και γοητευτικές επί σκηνής παρουσίες (τουλάχιστον δυο) αλλά θα καταπιάνεται και με σοβαρά θέματα, χωρίς όμως σε οποιοδήποτε σημείο να αναγκαστείτε να σκεφτείτε, προβληματιστείτε και ξεβολευτείτε, γιατί δεν θα το σχολιάσουμε.

Το «ουφ» είναι μια λέξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν έκφραση αισθήματος ανακούφισης αλλά και σαν εκδήλωση καταπίεσης. Και έτσι νιώθουμε εμείς "ελεύθεροι καταπιεσμένοι".

Από 2 Οκτώβρη και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο ΟΞΥΓΟΝΟ
Βούρβαχη & Κορυζή 4, Νέος Κόσμος (μεταξύ Συγγρού & Καλλιρόης)
τηλ. 210 92 40 740

Δημήτρης Αρναούτης: Ραντεβού απόψε στο Μπαράκι Του Βασίλη

Απόψε το βράδυ, στις 22:00, ο νέος τραγουδοποιός Δημήτρης Αρναούτης θα βρίσκεται στο Μπαράκι Του Βασίλη όπου θα παρουσιάσει το περυσινό ντεμπούτο του, Το Πρώτο Μου Album, αλλά και πολλές διασκευές αγαπημένων του τραγουδιών. Μαζί του θα έχει τον Βασίλη Σαλταγιάννη (ο οποίος μας συστήθηκε πρόσφατα με το άλμπουμ Lathos Pathos) στην ακουστική κιθάρα και την Έφη Καραγιάννη στη φωνή. Είσοδος: 15 ευρώ.

Επ' ευκαιρία, μπορείτε να διαβάσετε και τις επιλογές του Δημήτρη για τη στήλη του Mix Grill, Gimme 10.

It's the 1960s again...

...κι εσείς μπορείτε να διαβάσετε ποιος ήταν ο 5ος Beatle και ποιες είναι οι καλύτερες συνεργασίες των Lennon-McCartney.

Άγια Νύχτα

Τι κι αν διέρρευσαν από χτες παντού; Τι κι αν έχω ήδη ακούσει κάμποσα από αυτά; Δεν παύει η αυριανή μέρα να είναι η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας των remasters των Beatles. Πράγμα που σημαίνει ότι η αποψινή νύχτα πρέπει να περάσει με νηστεία και προσευχή. Αγρύπνια...

Oasis R.I.P.: Οι Αντιδράσεις

* Από το http://www.wordmagazine.co.uk/

Τέλος για τους Oasis;

Η επιστροφή μου από τις διακοπές συνέπεσε με μία δυσάρεστη (αν και για κάποιους θα είναι ευχάριστη, είμαι σίγουρος) είδηση: μετά από έναν ακόμα καβγά με τον αδερφό του, πριν από προγραμματισμένη συναυλία τους σε Παριζιάνικο φεστιβάλ, ο Noel Gallagher αποχώρησε από τους Oasis. Την αποχώρησή του ανακοίνωσε ο ίδιος με μια λιτή ανακοίνωση στην επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος. Σύμφωνα με την Amy McDonald, που έπαιζε επίσης στο Γαλλικό φεστιβάλ, ο Liam έσπασε την κιθάρα του αδερφού του και ο σαματάς ήταν μεγάλος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Noel αποχωρεί από το γκρουπ. Το ίδιο είχε συμβεί και το 2000 (κατά σύμπτωση ήταν και πάλι στη Γαλλία), με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της τότε περιοδείας τους να πραγματοποιηθεί χωρίς αυτόν. Ήταν τότε που εμφανίστηκαν και στο δικό μας Rockwave, χωρίς να αφήσουν ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα μοιάζουν πιο σοβαρά.

Οι Oasis ποτέ δεν κατάφεραν να επαναλάβουν τη μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία που γνώρισαν με τα δύο πρώτα άλμπουμ τους, Definitely Maybe και (What's The Story) Morning Glory?, που τους έχρισαν ηγέτες της britpop, αλλά με το περυσινό τους Dig Out Your Soul (#20 στη λίστα μου με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς) έδειχναν να ανακάμπτουν. Ο χρόνος θα δείξει αν η εξέλιξη αυτή θα παραμείνει ως έχει...

Εύχομαι καλό χειμώνα σε όλους!

* Η φωτογραφία είναι από τη σελίδα των Oasis στο MySpace: www.myspace.com/oasis

Πηγές: http://www.rollingstone.com/, http://www.qthemusic.co.uk/

Ο νέος Μετρονόμος και μια κόντρα

Το νέο τεύχος του Μετρονόμου που κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό, περιέχει ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στη Λένα Πλάτωνος που περιλαμβάνει μία χορταστική συνέντευξή της με τον Αντώνη Περιβολάκη και σχετικά κείμενα της Στέλλας Βλαχογιάννη και του Σταύρου Καρτσωνάκη. Επίσης, υπάρχει η αναδημοσίευση ενός δικού μου ρεπορτάζ για την παρουσίαση του βιβλίου του Πάνου Χρυσοστόμου, Είμαι... Blogger Και Είμαι Καλά! (μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο εδώ).

Εκτός όμως από όλα αυτά, στο συγκεκριμένο τεύχος υπάρχει και το δεύτερο επεισόδιο της κόντρας μου με τον μουσικό δημιουργό και δημοσιογράφο Αλέξη Βάκη. Η κόντρα ξεκίνησε από εμένα, όταν άφησα ένα αιχμηρό σχόλιο σε ένα άρθρο του στο μπλογκ Μουσικά Προάστια και συνεχίστηκε με ανταλλαγή σχολίων εκατέρωθεν. Από χθες το βράδυ "κυκλοφορεί" και το τρίτο επεισόδιο που δημοσιεύεται στον Ορφέα και μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ.

Θα με ενδιέφερε πολύ να ακούσω τις γνώμες όσων κάνουν τον κόπο να το διαβάσουν, καθώς νομίζω ότι τα θέματα που θίγονται και από τις δύο πλευρές είναι καίρια. Θα περιμένω λοιπόν τα σχόλιά σας!

Η Φάτσα...

...είναι από εκείνα τα σκυλιά που μόνο στα σκουπίδια μπορείς να τα βρεις.