30 χρόνια The Wall

Στα δικά μου αφτιά, το The Wall ακούγεται ως ο καλύτερος δίσκος των Pink Floyd. Καλά και άγια τα The Dark Side Of The Moon, Wish You Were Here, Animals, μαγευτικό (αν και τελείως διαφορετικό) το ντεμπούτο τους, The Piper At The Gates Of Dawn, συμπαθητικό το The Final Cut που ουσιαστικά ήταν σόλο άλμπουμ του Roger Waters... Μπροστά στη φιλοδοξία και το εύρος του διπλού αυτού μνημείου, που συμπληρώνει φέτος 30 χρόνια ζωής, όλα τα υπόλοιπα ωχρειούν (ελπίζω όλα αυτά που γράφω να πυροδοτήσουν μια θερμή συζήτηση αγαπητοί αναγνώστες - ξέρετε εσείς...).

Με αφορμή αυτή την επέτειο, το περιοδικό Mojo έκανε ένα μεγάλο αφιέρωμα στον δίσκο, σε 2 μάλιστα τεύχη. Στο πρώτο υπάρχει μια μεγάλη συνέντευξη του Waters και μια αναδρομή στην μεγαλεπήβολη παραγωγή των ζωντανών εμφανίσεων των Floyd εκείνης της εποχής, ενώ στο δεύτερο, ο Alan Parker μιλάει για τη δημιουργία της ομώνυμης ταινίας με πρωταγωνιστή τον Bob Geldof. Επίσης, μαζί με το περιοδικό, δόθηκαν και 2 CD με ολόκληρο το άλμπουμ διασκευασμένο από νέα ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής. Το νέο είναι ότι ο Waters ετοιμάζεται να ανεβάσει το έργο στο Broadway! "I promise you: We won't fuck it" μάς διαβεβαιώνει ο γιος του Eric Fletcher. Εγώ πάλι γιατί φοβάμαι...;