Διάλογος με την κόρη μου XX

Σήμερα το πρωί πήγαμε μαζί βόλτα τη Φάτσα στο βουνό, όπου συναντήσαμε κι έναν γνωστό μου κύριο, με τον δικό του σκύλο. Της έδωσε μια καραμέλα. Καθώς απομακρυνόμασταν:
- Ωραία ε;
- Ναι.
- Πήρες και την καραμελίτσα σου...
- Ναι. Είναι αυτό που σου έλεγα, ότι όλοι με συμπαθούν πολύ. Μάλλον τους αρέσει το όνομά μου.