Ο ταμίας του Nakas Book House του River West -εκεί νομίζω το αγόρασα· με περίμενε ξεχασμένο σε ένα χαμηλό ράφι- μου είπε ότι βρήκε πολύ καλή την επιλογή μου, κι ότι Το Παιδί Από Το Κολοράντο είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία του Stephen King. Τότε θεώρησα ότι απλώς ήθελε να φανεί φιλικός και να μου προσφέρει κάποιου είδους... customer experience, όμως τελειώνοντάς το κατάλαβα ότι τα εννοούσε όσα είχε πει.
Έχουμε εδώ να κάνουμε με μια ιστορία αστυνομικού τύπου, στην οποία εμπλέκεται ένα πτώμα (το... παιδί του τίτλου, που στην πραγματικότητα είναι ένας σαραντάρης άνδρας), του οποίου η ανακάλυψη προκαλεί διάφορα ερωτηματικά. Η όλη ιστορία έχει συμβεί πολλά χρόνια πριν τον ενεστώτα του βιβλίου, και εντός παρακολουθούμε την αφήγησή της από δύο ηλικιωμένους δημοσιογράφους σε μια φέρελπι βοηθό τους.
Δεν θα γράψω άλλα, απλώς θα τονίσω ότι ετούτο είναι ένα ακόμα ευσύνοπτο και ευκολοδιάβαστο πόνημα του King, ό,τι πρέπει για καλοκαιρινή ανάγνωση. Αρκεί να καταφέρετε να το βρείτε: η έκδοση από την Bell είναι ήδη 7 ετών και δεν πρέπει να κυκλοφορούν πολλά αντίτυπα πια...
Η Στέφανι χαμογέλασε - ήταν τόσο σπάνιο, μετά το τέλος της παιδικής ηλικίας, αυτό το συναίσθημα της απλής και απόλυτης χαράς.
-----
Ο Βινς την έδειξε με το δάχτυλο χαμογελώντας πιο πλατιά από κάθε άλλη φορά και η Στέφανι χαλάρωσε. Δεν ήταν κανονικό σχολείο, κι αυτοί οι άνθρωποι δε θα τη συμπαθούσαν λιγότερο αν έδινε λάθος απάντηση, αλλά είχε καταλήξει να θέλει να τους ευχαριστήσει με τον ίδιο τρόπο που ήθελε να ευχαριστήσει μόνο τους καλύτερους από τους καθηγητές της στο γυμνάσιο και στο κολέγιο. Εκείνους που είχαν πάθος με το αντικείμενό τους.
-----
"[...] αργά ή γρήγορα, καθετί παλιό ξαναγίνεται καινούριο".
-----
"[...] θα σου πω ένα μυστικό που ξέρει κάθε δημοσιογράφος, άντρας ή γυναίκα, που είναι αρκετό καιρό στη δουλειά: στην πραγματική ζωή, οι αληθινές ιστορίες -αυτές με αρχή, μέση και τέλος- είναι σύντομες και ελάχιστες. Αλλά, αν μπορέσεις να δώσεις στους αναγνώστες σου ένα άγνωστο στοιχείο (δύο το πολύ) και να χώσεις κάπου ανάμεσα κι ένα πρέπει να, ο αναγνώστης θα φτιάξει τη δική του ιστορία. Εκπληκτικό ε;"
-----
"Ο κόσμος δε θέλει τέτοια θέματα. Το κύμα είναι ωραίο όταν το βλέπεις να σκάει στην παραλία, αλλά πάρα πολλά κύματα σου φέρνουν ναυτία".
-----
"Η Βίβλος λέει περίπου το εξής: "Η Μαρία σώπαινε και τα συλλογιζόταν όλα αυτά με την καρδιά της". Καμιά φορά, όσον αφορά τα μυστήρια, αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις".
-----
"Πολλά μπορεί να κάνει ένας άντρας για μια γυναίκα, πράγματα που δε θα έκανε με τίποτα αν ήταν μόνος. Πράγματα στα οποία θα έλεγε όχι, ακόμη και πιωμένος, ακόμη και με ένα τσούρμο φίλους να τον παρακινούν να το τολμήσει".
-----
"Ξέρεις, Στέφι, βαθιά μέσα μου είμαι πεπεισμένος ότι εμείς οι κακόμοιροι οι άνθρωποι είμαστε πάντα έτοιμοι να πιστέψουμε ότι θα συμβεί το χειρότερο, ακριβώς επειδή συμβαίνει πολύ σπάνια. Οπότε, το σκέτο άσχημο καταλήγει να μας φαίνεται εντάξει -για να μην πω έως και καλό- και τα βγάζουμε πέρα χωρίς πρόβλημα".
-----
"[...] δε δημοσίευσα ό,τι μου ζήτησε ο Τζορτζ Γουόρνας να μη δημοσιεύσω. Δεν είχα πρόβλημα να τα παραλείψω, γιατί έκρινα ότι δεν ήταν κάτι που θα μπορούσε να βλάψει με οποιονδήποτε τρόπο την κοινωνία του νησιού. Είναι το είδος της προσωπικής απόφασης που καλείται να πάρει πολύ συχνά ένας δημοσιογράφος, Στέφι -θα σου συμβεί κι εσένα-, και είναι επίσης κάτι που το συνηθίζεις με τον καιρό. Απλώς προσέχεις να μην καταλήξεις ποτέ να το κάνεις με άνεση".
-----
"Σαραντάρης μου είχε φανεί κι εμένα, και μάλιστα είχα σκεφτεί πόσο άσχημο είναι να πεθαίνει κανείς στα σαράντα του, είναι πολύ κρίμα. Τα σαράντα είναι η πιο απροσδιόριστη ηλικία για τον άντρα".
"Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα, ως γνωστόν, αλλά η ικανοποίηση την ανάστησε στο πι και φι".
-----
"Μεγάλοι άνθρωποι που κακομεταχειρίζονται νέους, όταν το μόνο που τους ζητάνε οι νέοι είναι να μάθουν απ' αυτούς -νομίζω πως τέτοιο άνθρωποι θα έπρεπε να απολύονται. Κι όμως, πολύ συχνά παίρνουν προαγωγές αντί να πάρουν πόδι. Δεν απορώ που ο Θεός έδωσε μια μικρή κλίση στον άξονα που έβαλε τη Γη να στριφογυρίζει· πάρα πολλά απ' αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο είναι στραβά".
-----
"Θα ακουστεί λιγάκι μελό, αλλά πιστεύω ότι εννιά στις δέκα περιπτώσεις η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη τακτική".
-----
"Φαΐ που το κοιτάς δε θα το δεις να βράζει".
-----
"Μ' αρέσουν οι γυναίκες που δεν αποφασίζουν ότι η κουζίνα είναι σκλαβιά με το που πιάνουν δουλειά έξω απ' το σπίτι".
"Ακριβώς το ίδιο αισθάνομαι κι εγώ για τους άντρες", είπε η Στέφανι, κι όταν ο Ντέιβ γέλασε και κούνησε το κεφάλι του (σημάδι ότι η Στέφανι είχε πετάξει κι άλλο "καλό", το δεύτερο μέσα σε ένα απόγευμα, ρεκόρ δηλαδή), έδειξε με το κεφάλι της το πελώριο παλιό μηχάνημα. "Εμένα αυτό μου φαίνεται σκλαβιά", είπε.
-----
Ως προς το αν έκανα τα πάντα, Στέφανι, κανείς ποτέ δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Αντιθέτως, νομίζω ότι οι περισσότεροι είμαστε καταδικασμένοι -καταραμένοι, μάλλον- να τρωγόμαστε μια ζωή με τη σκέψη πως θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάτι παραπάνω, ακόμη κι όταν καταφέρνουμε εκείνο που επιδιώκαμε".
-----
Για να πετύχεις στη δημοσιογραφία, δε βλάπτει να έχεις και λίγο βρόμικο μυαλό, καλή μου.
-----
[...] σας ζητώ να σκεφτείτε ότι ζούμε μέσα σ' έναν ιστό μυστηρίου και ότι απλώς το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, που διαγράψαμε τη λέξη και την αντικαταστήσαμε με μια άλλη που μας αρέσει καλύτερα, τη λέξη πραγματικότητα. Από πού ερχόμαστε; Πού ήμασταν προτού βρεθούμε εδώ; Δεν ξέρω. Πού πάμε; Δεν ξέρω. Πολλά δόγματα μας διαβεβαιώνουν ότι έχουν τις απαντήσεις, αλλά οι περισσότεροι από μας έχουμε την υποψία πως όλα αυτά ίσως δεν είναι παρά μια μικρή κομπίνα για να γεμίζει ο δίσκος. Στο μεταξύ, είναι σαν να παίζουμε ψυχαναγκαστικά μπάλα όσο διαρκεί η πτώση μας από το Κάπου στο Δεν Έχω Ιδέα Πού. Άλλες φορές σκάνε βόμβες κι άλλες φορές τα αεροπλάνα προσγειώνονται χωρίς πρόβλημα, άλλες φορές οι εξετάσεις αίματος βγαίνουν εντάξει και κάποιες άλλες τα αποτελέσματα της βιοψίας βγαίνουν θετικά. Τις περισσότερες φορές το κακό τηλεφώνημα δεν έρχεται μέσα στη νύχτα, αλλά καμιά φορά συμβαίνει κι αυτό, ωστόσο, είτε έτσι είτε αλλιώς, όλοι μας ξέρουμε ότι τελικά θα τρέξουμε με πατημένο τέρμα το γκάζι προς το άγνωστο μυστήριο.
Είναι τρέλα να μπορείς να ζεις μ' αυτό χωρίς να τρελαίνεσαι, αλλά είναι και ωραίο. Γράφω για να ανακαλύψω τι πιστεύω, κι αυτό που ανακάλυψα [...] είναι ότι ενδέχεται -ενδέχεται, λέω- να είναι η ομορφιά του μυστηρίου αυτό που μας επιτρέπει να διατηρούμε τα λογικά μας για όσο πιλοτάρουμε το εύθραυστο σαρκίο μας μέσα σ' αυτό τον κόσμο που είναι ένας αγώνας καταστροφής.
Stephen King, Το Παιδί Από Το Κολοράντο, μετάφραση Γωγώς Αρβανίτη, εκδόσεις Bell, 2015 (πρώτη έκδοση 2005)
* Φωτογραφία από εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου