Παρέλαβα τις προάλλες από το Amazon.co.uk το σούπερ-ντούπερ boxset Live In Gdansk του David Gilmour. Έχω μια πελώρια λαχτάρα για τέτοιου είδους καλούδια και η συγκεκριμένη κυκλοφορία με αποζημίωσε με το παραπάνω. Πρόκειται για την ηχογράφηση της συναυλίας που έδωσε ο θρυλικός κιθαρίστας των Pink Floyd στο Gdansk της Πολωνίας, στις 26 Αυγούστου 2006, στο πλαίσιο των εορτασμών του Κινήματος Αλληλεγγύης του 1980.
Το συγκεκριμένο πακέτο περιλαμβάνει: δύο CD με τη συναυλία (περιλαμβάνεται ολόκληρο το On An Island και επιλογές από τα αθάνατα τραγούδια των Floyd, μεταξύ αυτών το "Comfortably Numb" με ΕΚΕΙΝΟ το σόλο), ένα ακόμα CD με ζωντανές ηχογραφήσεις από την ευρωπαϊκή τουρνέ του 2006, ένα DVD με το οπτικό μέρος της συναυλίας και ντοκιμαντέρ (μεταξύ άλλων, ο Gilmour συναντάει και τον Lech Walesa) και ένα δεύτερο DVD με αποσπάσματα από άλλες συναυλίες, σέσιονς και τζαμαρίσματα, καθώς και ολόκληρο το On An Island σε 5.1 Surround Sound. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά! Περιλαμβάνονται επίσης ένα βιβλίο, αφίσα διπλής όψης και ένας φάκελος που περιέχει 7 photo prints, postcard, custom πένα του Gilmour, ρέπλικα εισιτηρίου και backstage και artist pass. Και όλα αυτά στην τιμή των 30 ευρώ!
Το σημαντικότερο όλων όμως είναι ότι η συγκεκριμένη κυκλοφορία αποτελεί το κύκνειο άσμα του Rick Wright, που εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο πριν λίγους μήνες. Με τον θάνατό του, έσβησαν οι ελπίδες για επανένωση της θρυλικής σύνθεσης των Pink Floyd που μας χάρισε σπουδαίους δίσκους...
Τον Gilmour (που παίζει και σαξόφωνο (!)) συνοδεύουν επίσης οι Phil Manzanera (κιθάρες και φωνητικά), Jon Carin (πλήκτρα, lap steel κιθάρα, προγραμματισμός και φωνητικά), Guy Pratt (μπάσο, κιθάρα και φωνητικά), Steve DiStanislao (τύμπανα και φωνητικά), Dick Parry (σαξόφωνο και πλήκτρα) και η Baltic Philarmonic Symphony Orchestra υπό τη διεύθυνση του σπουδαίου Zbigniew Preisner.
25 σχόλια:
kai mono pou simmetexei o preisner leei polla!!! :) kalispera!!
@ Leviathan:
Καλώς ήρθες! Σε ευχαριστώ που γράφτηκες αναγνώστης! Πράγματι, η συμμετοχή του Preisner είναι πολύ σημαντικό γεγονός και προσθέτει πολλά στο συγκεκριμένο άλμπουμ.
Ρε παιδιά...εγώ πάλι έχω ένα πράγμα με όλη αυτή τη σχολή. Για παράδειγμα όταν διάβαζα στον Τζόναθαν Κόου περί σόλο που κρατάει 5 λεπτά σε ένα τραγούδι 17 λεπτών πάθαινα κολούμπρα. Δε τα μπορώ αυτά, να με συμπαθάτε...
ΥΓ άσχετο: Η αροκάρια με "ακούμπησε" πολύ. Είχαμε στο πατρικό μου από το οποίο λείπω καιρό. λύγμ!Αϊ σιχτίρ με συγκινήσατε πάλι απόψε...
@ Ioannis Skordopoutsoglou:
Welcome! Εντάξει, το ξέρω, υπάρχουν πολλοί που δε γουστάρουν τραγούδια... Μπεν Χουρ. Κανένα πρόβλημα με αυτό! Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα, που λένε! :)
Όσο για την αροκάρια, έψαχνα απλά ένα όνομα που να έχει σχέση με τη μουσική και έτσι κατέληξα σε αυτό που με τη σειρά του με οδήγησε στο "δέντρο μοναχό" από το ομώνυμο τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Χαίρομαι που σου θύμισε κάτι τόσο δικό σου...
Υ.Γ.: έχεις και γαμώ τα νικνέιμ! Χε χε...
Συμφωνώ πως η συμμετοχή του Preisner λέει πολλά. Mε ψιλοχαλάει μόνο η λονγκ πλέι κατάσταση, αν και αυτό μπορώ να το αντισταθμίσω με την ψυχική μου διάθεση την ώρα που το ακούω.
Να περνάς καλά.
Κώστας
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
@ ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ:
Καλημέρα! Τα μεγάλης διάρκειας τραγούδια των Floyd προσφέρονται για νυχτερινές, κατ' ιδίαν ακροάσεις. Σε ταξιδεύουν... Να είσαι καλά!
Καλησπερα !!!
Πρεπει να ομολογησω οτι επειδη παρακολουθω τους PF απο τα πρωτα βηματα τους, με τον Syd Barrett, θεωρουσα οτι μετα το Wish You Were Here (που ειναι ενα απο τα πιο αγαπημενα μου αλμπουμ και θεωρω ενα απο τα καλυτερα που εχουν βγει ever) δεν κυκλοφορησαν και τιποτα ιδιαιτερα αξιολογο (με εξαιρεση βεβαια το The Wall ...)
Παρ'ολα αυτα ειχα ακουσει το On An Island (αν και εχω πληρη μεσανυχτα για τις προσωπικες δουλειες των υπολοιπων μελων των PF) και μ'αρεσε πολυ !!!
Οσο για αυτο στο οποιο αναφερεσαι εδω, φαινεται τρομερα ενδιαφερον ...
Και για τα ονοματα που συμμετεχουν ... Wright, Manzanera αλλα κυριως τον Preisner, που σε οποια soundtrack εχει βαλει το χερακι του ειναι πραγματικα αριστουργηματα ...
Μπραβο ... πολυ ενδιαφερον ποστ !!!
@ dazed n' confused
Επειδή τυγχάνει κι εγώ να παρακολουθώ τους Floyd χρόνια, μου ακούγεται εντελώς άτοπο το σχόλιο "μετά το Wish You Were Here δεν έβγαλαν κάτι αξιόλογο". Ακολουθούν δύο αριστουργηματικοί δίσκοι, το Animals και το Final Cut οι οποίοι απλά δεν έχουν αυτά τα κομμάτια που οι πολλοί θα έλεγαν χιτάρες. Το να μη μας αρέσει κάτι δεν το καθιστά αυτομάτως ανάξιο λόγου. Κι εγώ θα προτιμήσω να ακούσω το Houses Of The Holy από το Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, αλλά δεν θα χαρακτηρίσω το πρώτο αξιόλογο και το δεύτερο όχι! Με το συμπάθιο, ήσουν πράγματι λίγο dazed n' confused σε αυτό το σχόλιο!
Εμένα από την άλλη δεν με τρέλανε το On An Island, για τον απλούστατο λόγο ότι λείπει... ο Roger Waters!
Καλημέρα.
Χμμμ ... Κατ'αρχην να ζητησω συγγνωμη απο τον Μιχαλη για την καταχρηση του χωρου ... Ακομα και στα μπαρ, οι οποιοι διαφωνουντες κουρουμπελιασμενοι, λυνουν τις διαφορες τους εξω ... Εδω ομως δεν υπαρχει "εξω" ... οποτε ...
Αγαπητε Costas Thomas ...
Χρησιμοποιησα την λεξη "θεωρουσα" (... και ακομα θεωρω ...) γιατι εκφραζει καθαρα προσωπικη αποψη. Δεν απαιτω απο κανεναν να την ενστερνιστει, ουτε πιστευω φυσικα οτι συμπιπτει με την κοινη γνωμη ...
Και ναι μεν το Animals ειναι ενα συμπαθες αλμπουμ (μαλιστα κοσμει την δισκοθηκη μου σε βινυλιο και αν και μακροσκελη, εχω βαλει σε εκπομπες μου και το Dogs και το Pigs ...) αλλα δεν μπορω να πω το ιδιο ουτε για το Final Cut, ουτε ακομα ακομα και για το The Wall αν θες, που συμπεριελαβα στο σχολιο μου στις εξαιρεσεις, απλα και μονο επειδη ως εμπορικοτατο αρεσει στους περισσοτερους ...
Πρεπει παντως να παραδεχθεις οτι μετα το Wish You Were Here αρχισε η φθινουσα πορεια τους. Εστω κι αν το δεις μονο απο θεμα εμπνευσης, που κανενα απο τα μεταγενεστερα αλμπουμ δεν πλησιαζει καν την μεστοτητα του WYWH ...
Και ξαναλεω οτι ολα αυτα εκφραζουν εντελως προσωπικη αποψη ... Δεν μπορουν να συμπιπτουν τα γουστα και οι αδυναμιες μας στην μουσικη ... Περι ορεξεως, κολοκυθοπιτα ...
Αλλως τε και μονο απο τον τροπο που κλεινεις το σχολιο σου, μπορω να πω οτι εχουμε τελειως διαφορετικες αδυναμιες , αφου η δικη σου αδυναμια μεσα απο τους Floyd ειναι ο Waters ...
Εμενα παλι, παντα μου καθοταν στον λαιμο (προσεξε ... δεν τον αμφισβητω σαν μουσικο ... ουτε το ταλεντο του ... ουτε το οτι ειναι υπευθυνος για τα περισσοτερα απο τα αγαπημενα μου κομματια των PF ... ουτε επισης το οτι ειναι υπευθυνος για την εξελιξη του υφους και του ηχου των PF απο την πρωιμη ψυχεδελεια των πρωτων τους αλμπουμ -εποχης Barrett- στα πιο σκοτεινα και ατμοσφαιρικα Obscured By Clouds, Atom Heart Mother κλπ μεχρι τα κορυφαια Dark Side of the Moon και Wish You Were Here ...) σαν προσωπικοτητα αρκετα εγωκεντρικη που διεκδικουσε τις δαφνες της αρχηγιας των PF ... και παντα σε συγκριση με τους πιο "ηπιων τονων" Gilmour, Wright και Mason ...
Ζητω για αλλη μια φορα συγγνωμη απο τον οικοδεσποτη ...
Την καλησπερα μου !!!
Mike, δεν θα σας κουράσω πολύ ακόμα και, όπως και ο φίλος dazed n' confused, σε ευχαριστω προκαταβολικά για την υπομονή σου. Άγαπητέ dazed n' confused, δε νομίζω ότι απέχουν τόσο πολύ οι απόψεις μας για τον Waters, καθώς τόσο κολακευτικά σχόλια σαν αυτά τα οποία παραθέτεις στην τελευταία σου παράγραφο για τον εν λόγω, ούτε εγώ δε θα έβρισκα που τον θεωρώ και έναν από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες ever! Πιθανόν να επικεντρώνουμε σε διαφορετικές πτυχές της προσωπικότητας για να καταλήξουμε στην τελική κρίση.
Θα μου επιτρέψεις, τέλος, να επιμείνω στη σπουδαιότητα του Final Cut, παρά την απουσία του μέγιστου Rick Wright.
Χάρηκα που τα είπαμε!
Καλώς σε βρήκα! Ευχαριστώ που γράφτηκες ως αναγνώστης και στο δικό μου ιστιολόγιο. Η σχέση μου με τη μουσική ήταν πάντα πολύ καλή,για τα δικά μου δεδομένα τουλάχιστον.
Rick Wright, για μένα λέει πολλά.
Καλή εβδομάδα!
btw αροκάρια ε ? :) όμορφο δέντρο αλλά ευαίσθητο.
Καλή σου νύχτα
Έχω την εντύπωση ότι όταν ο κόσμος μιλάει για το WYWH (κ τη μεστότητά του) μιλάει για το "Shine on... Pt.1" άντε κ το ομώνυμο. Γενικά έχει δημιουργηθεί ένας μύθος γύρω από το συγκεκριμένο δίσκο που τον κάνει λίγο πιο "αδιάφθορο" από όσο ίσως θα έπρεπε να είναι (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον υποτιμάω)... Γιατί αν θέλουμε να μιλήσουμε για μεστότητα κ συνοχή (concept) τότε το Final Cut είναι ο ορισμός αυτού. Στο μόνο που θα είμαι επιφυλακτικός είναι το κατά πόσον μιλάμε για δίσκο των Floyd ή σόλο album του Waters...
Υ.Γ.1. Εμένα μου αρέσει το Division Bell, θα ζήσω γιατρέ;
Υ.Γ.2.: Μη ζητάτε συγγνώμη από το Mike. Αυτός ο χώρος ανήκει σε μας!
@ dazed n' confused:
Καλωσήρθες! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Πράγματι, η συγκεκριμένη κυκλοφορία έχει μεγάλο ενδιαφέρον για όσους αγαπούν τη μουσική των Pink Floyd. Θα διαφωνήσω κι εγώ μαζί σου στο θέμα των δίσκων μετά το Wish You Were Here, με βάση το προσωπικό μου γούστο βέβαια. Συμπαθώ κι εγώ περισσότερο τον Gilmour, τον οποίο θεωρώ πολύ καλύτερο μουσικό από τον Waters, όμως ο τελευταίος είναι καλύτερος συνθέτης.
@ Costas Thomas:
Φίλε Κώστα, έχεις δίκιο: οι Floyd έβγαλαν πολύ καλούς δίσκους και μετά το WYWH. Το Animals δεν το έχω ακούσει αρκετά ώστε να έχω σχηματίσει άποψη αλλά θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με τον χαρακτηρισμό "αριστουργηματικό" για το The Final Cut. Νομίζω ότι είναι ένας πολύ καλός, υποτιμημένος και παραγνωρισμένος δίσκος. Ελπίζω πάντως κάποια στιγμή να ξανακάνουμε μια από εκείνες τις επικές συζητήσεις μας περί μουσικής, από κοντά όμως!
@ ILive2LoveMe:
Καλώς την! Σε ευχαριστώ κι εγώ που έγινες αναγνώστρια! Ελπίζω να τα λέμε από 'δω και μπρος! Να είσαι καλά!
@ Χρήστος:
Chris, το WYWH έχει κι άλλα σπουδαία κομμάτια, όπως το "Have A Cigar" που μου αρέσει πολύ. Ο μύθος γύρω από αυτό το άλμπουμ κατά τη γνώμη μου είναι απόλυτα δικαιολογημένος. Για το The Final Cut, τα έγραψα παραπάνω και, για μένα, το αν ένας δίσκος είναι κόνσεπτ ή όχι, δεν μετράει καθόλου στο πόσο θα τον εκτιμήσω.
Υ.Γ.1: Το Division Bell αρέσει και σε μένα. Μπορούμε να πάμε να κοιταχτούμε μαζί! :)
Υ.Γ.2: Έχεις δίκιο, ο χώρος αυτός ανήκει σε εσάς και χάρηκα πολύ που έγινε όλη αυτή η ωραία συζήτηση!
Mike, χαίρομαι που με τα σχόλιά σου διευκρινίζεις ένα σημείο το οποίο άφησα κάπως ασαφές. Έχεις απόλυτο δίκιο ότι ως μουσικός, ο Gilmour είναι ο ορισμός της αρτιότητας σε όλα τα επίπεδα, από την επιλογή του εξοπλισμού του μέχρι την εκτέλεση. ΄Επρεπε να διευκρινίσω ότι οι συνθετικές επιδόσεις είναι που καθιστούν για μένα τον Waters σπουδαίο καλλιτέχνη.
Όντως Mike, πρέπει να τα πούμε και εκ του σύνεγγυς!
Υ.Γ.(ζήλεψα!) Κι εγώ θεωρώ απίθανο δίσκο το Division Bell!
Υ.Γ.2 Ακόμα κι αν στο Dark Side ο RW έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στη δημιουργία, την καλύτερη πινελιά του δίσκου τη βάζει ο Rick στο Breathe, με ένα ακόρντο. Τον άκουσα σε ένα making of να λέει ότι το άκουσε πρώτη φορά στο Birth Of The Cool του Miles! Μαγεία...
@ Costas Thomas:
Κατά σύμπτωση, διάβαζα χτες το βράδυ στο Mojo ένα αφιέρωμα στον Wright και την τελευταία του συνέντευξη. Ανέφερε την αγάπη του για τον Miles Davis και πόσο τον είχε επηρεάσει και έλεγε επίσης ότι το αγαπημένο του άλμπουμ είναι το Wish You Were Here. Επίσης, έλεγε ότι το καλύτερο κομμάτι των Floyd είναι το Echoes!
Καλημέρα! Απλώς, περαστικός...
Φοβερό φαίνεται το set. Τα solo του gilmour είναι κλασσικά και ασυναγωνιστα. Και η κατά μπάρετ εποχή, και η μετά μπάρετ, έχουν κάτι μεγάλο. Αγαπημένοι δίσκοι το animals, και το The Wall. Όχι ότι οι άλλοι δεν είναι, αλλά αυτοί έχουν καταστρέψει βελόνες και βελόνες. Καλά ακούσματα!
@ KitsosMitsos:
Καλωσήρθες! Να ξαναπεράσεις!
@ atumrakis:
Καλώς τον! Είναι ωραίο το γεγονός ότι ο καθένας έχει τα δικά του αγαπημένα άλμπουμ από την καριέρα των Pink Floyd. Αποδεικνύει ότι σε καθένα υπάρχουν κομμάτια-διαμάντια. Να είσαι καλά!
Telika tha aisoume kai emeis sxolio...
Giati thelame prota na paroume sta xeria mas kai to diko mas antitypo tou CD kai meta na ta legame..Alla den xero ti exei ginei kai akoma den exei ftasei..Einai merikes fores isos proteimotero na pareis kati apo Ellada (?) an kai tha to pliroseis +30%...anyway...
Otan akoustei sto giousurum to CD tha erthoume gia tis emtyposeis..Pros to paron na poume oti se "zilevoume" pou exeis idi sta xeria sou auto to diamantaki...
Me olous osoi symmetexoun na einai gera xartia alla i ypografi pou Gilmour ta leei ola...
Polloi lene oti i Wright ton teleutaio kairo douleve ena prosopiko tou project alla mallon kati tetoio den mporei na epivavaiothei oute kai na ftasei sta xeria mas...Krima...
Auta pros to paron...
Perimenoume kai tis dikes sou apopseis gia auto pou akouses...
a. nai...rixe kai mia matia edo afou xeroume oti eisai floydian...
http://giusurum.blogspot.com/2009/02/animals-pigs-do-fly-at-last.html
see you...
@ Giousurum:
Θα περιμένω τις εντυπώσεις σας από την ακρόαση του Live In Gdansk με ενδιαφέρον! Όσο για το σόλο άλμπουμ που δούλευε ο Wright, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να το ακούσουμε κάποια στιγμή, έστω σε bootleg. Θα τσεκάρω και το ποστ σας για το Animals.
Δημοσίευση σχολίου