Τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας: #4

Paul McCartney

Chaos And Creation In The Backyard

Ντριν, ντριν...
- Εμπρός;
- Έλα George, παλιόφιλε! Paul εδώ. Πώς πάει η κώφωση;
- Έλα ρε Paul! Άστα φίλε, δεν άκουγα που δεν άκουγα από το ένα αφτί, τώρα τα πράγματα χειροτερεύουν και στο άλλο...
- Μμμμ, κρίμα. <(μουρμουρίζοντας) Ελπίζω να μην καταλήξω κι εγώ έτσι.> Να σου πω. Έχεις να μου προτείνεις κάποιον για την παραγωγή του επόμενου δίσκου μου;
- Ναι, βέβαια! Στη θέση σου θα τηλεφωνούσα στον Nigel Godrich. Είναι λαμπρός νέος!
- Ναι ε; Έχεις το τηλέφωνό του;
Κάπως έτσι ο Paul McCartney κατέληξε να συνεργαστεί με τον άνθρωπο που ευθύνεται για την παραγωγή μερικών σπουδαίων άλμπουμ (Ok Computer και οτιδήποτε άλλο από τους Radiohead από το 1994 και μετά, The Man Who και The Invisible Band των Travis, δίσκοι των Air και του Beck και πολλά άλλα). Κάτι που ίσως το πρώην Σκαθάρι μετάνιωσε πολλάκις κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, καθώς το τζόβενο ήταν ιδιαίτερα κριτικό απέναντί του και μάλιστα του απαγόρευσε - ρε, στον Macca ρε; - να ηχογραφήσει τραγούδια που το ίδιο δεν ενέκρινε (!). Το αποτέλεσμα όμως δικαιώνει την προσπάθεια. Τα κομμάτια αναπνέουν αλλιώς εδώ, με τον γερόλυκο να παίζει τα περισσότερα όργανα, καταθέτοντας τοιουτοτρόπως ένα άλμπουμ απολύτως προσωπικό αλλά και με την καλύτερη δυνατή στάθμη ποιότητας. Κερδίζει στα σημεία τα Electric Arguments και Memory Almost Full στη μονομαχία για την καλύτερη στιγμή του McCartney στη δεκαετία που εκπνέει. Αν και με τέτοιους καλλιτέχνες, ακόμα και στα 67 τους, υπάρχουν πολλές πιθανότητες το μέλλον να είναι ακόμα καλύτερο...