Asylum Promises είναι το σόλο project του Μάνου Καρακατσάνη, ενός πολυπρόσωπου μουσικού και συνθέτη. Είτε με τους Mani Deum είτε με τους The Man & His Failures, ο Καρακατσάνης έχει στο βιογραφικό του πλήθος κυκλοφοριών και ζωντανών εμφανίσεων.
Ως Asylum Promises πειραματίζεται με imdustrial, lo-fi και ambient στοιχεία, και έχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμ Piraeus / Athens / Nihil (2021), Winter Solstice Plague EP (2021), Winter Solstice Plague II (2022), Infestation: Demos & Outtakes Vol. 1 (2022), Live At Shockrates 26.1 Studio (2023), και τα σινγκλ "Trauma" (με την Esterina, 2022), "Navarinou" (με την Sci-Fi River, 2022), "Καμμένο Πανί / Δρόμος" (2023), "Γλυκειά Παραίτηση" (με τον Iam Nothe, 2023). Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του είναι το "His Toy", μια συνεργασία με τον Somnia Vera, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο.
Ο Μάνος Καρακατσάνης, την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου, στη Death Disco (Λεπενιώτου 22, Αθήνα), θα κάνει τη δεύτερη (μόλις) ζωντανή του εμφάνιση ως Asylum Promises, συμμετέχοντας στο event της Black Caramel Records, της νέα δισκογραφικής εταιρείας του Αντώνη Κωνσταντάρα. Στην πρώτη αυτή Black Caramel Night συμμετέχουν επίσης οι The Page Of Cups, Tony Bluebird και VoxPopuli.
Με αφορμή τα παραπάνω, ο Μάνος Καρακατσάνης επιλέγει και σχολιάζει παρακάτω κάποια από τα άλμπουμ που διαμόρφωσαν τη φυσιογνωμία του Asylum Promises. Όπως λέει ο ίδιος, "αυτή η 10αδα έχει πολλές ελλείψεις από άλμπουμ που με έχουν επηρεάσει ως Asylum Promises, απλά παραμένει μια ενδεικτική γεύση του γιατί αγαπώ και θέλω να κάνω ηλεκτρονική μουσική."
-----
1. Pulse Demon - Merzbow (1996)
Ο πιο εύστοχος χαρακτηρισμός που έχω ακούσει για τον Merzbow και το Pulse Demon είναι πως "βοηθάει να καθαρίσει το μυαλό και τα αυτιά, ούτως ώστε να ακούσεις την κανονική μουσική μετά διαφορετικά". Και συμφωνώ. Αγαπώ το noise, αγαπώ το drone, σίγουρα αυτό εδώ το άλμπουμ είναι ένας ογκόλιθος του είδους.
2. Too Dark Park - Skinny Puppy (1990)
Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να διαλέξω έναν δίσκο των Skinny Puppy για να βάλω σε μια δεκάδα, και όσες φορές με ρωτήσεις, μάλλον θα πάρεις διαφορετική απάντηση για τον "αγαπημένο μου δίσκο" τους, αφού λατρεύω καθολικά όλες τις δουλειές τους. Αυτά που συμβαίνουν στο "Too Dark Park" σε χρήση συνθεσάιζερ, ατμόσφαιρα και στίχους, είναι από άλλον πλανήτη.
3. Ånden Som Gjorde Opprør - Mortiis (1994)
Άλλος ένας καλλιτέχνης που εκφράστηκε αποκλειστικά με synths και άλλαξε όλο το παιχνίδι της μουσικής ιστορίας με το να φτιάξει δικό του είδος, το dungeon synth. Αγαπώ πολύ τις δουλειές του, ειδικά της πρώτης περιόδου. Η ατμόσφαιρα στο Ånden Som Gjorde Opprør είναι πραγματικά μοναδική, ambient πραγματικά υψηλού επιπέδου, επικό mood, ό,τι και να πω είναι λίγο.
4. Depressive Silence - Depressive Silence (1996)
Το ντουέτο των Γερμανών Depressive Silence, παρά τα λίγα χρόνια ύπαρξης του, κατάφερε να αφήσει πραγματικά ένα δυνατό στίγμα στην underground ambient/dungeon μουσική. Απλά ακούστε αυτόν τον δίσκο.
5. Butterfly - Haus Arafna (2003)
Άλλο ένα σχήμα του οποίου δεν μπορώ να ξεχωρίσω αγαπημένες δουλειές... Αλλά σίγουρα το Butterly με έκανε να καταλάβω πως ένα ντουέτο μπορεί να κάνει χρήση ήχων και θορύβων σε επίπεδο ρυθμικό και πως με τη λογική και τους κανόνες του sound design μπορείς να φτιάξεις τραγούδια και μουσική.
6. Caustic Grip - Front Line Assembly (1990)
Μεγάλο σχολείο για μένα οι FLA σε ό,τι αφορά τα beats, τη χρήση των drum machines και τα layers στην ηλεκτρονική μουσική. Το Caustic Grip είναι ένα επιθετικό αριστούργημα.
7. Tyranny >For You< - Front 242 (1991)
Τώρα τι να πούμε εδώ; Σίγουρα ένα άλμπουμ που με έκανε να θέλω να ασχοληθώ με την ηλεκτρονική μουσική.
8. 99% - Meat Beat Manifesto (1990)
Breakbeats, dub μπασογραμμές, ακραίο sampling. Δεν έχω λόγια που να περιγράφουν πόσο αγαπώ τη δουλειά των Meat Beat Manifesto, και το 99% σαν δίσκο. Είναι νομίζω η πιο καλή πλευρά των χορευτικών early '90s.
9. Bunkertor 7 - :Wumpscut: (1995)
Σίγουρα θαυματουργός στον ήχο του ο Rudolf "Rudy" Ratzinger, οτιδήποτε έχει υπογράψει ως :Wumpscut: είναι το λιγότερο εξαιρετικό. Στο Bunkertor 7 θεωρώ πως πάει το χορευτικό industrial μερικά βήματα παρακάτω. Kαι τι να πει κανείς για το μοναδικό "Thorns", πραγματικά ένα πανέμορφο κομμάτι.
10. Horse Rotorvator - Coil (1986)
Νομίζω πως πια οι Coil δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις σε οποιονδήποτε έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με τον σκοτεινό, ηλεκτρονικό ήχο. Το Horse Rotorvator είναι από τα πρώτα τους άλμπουμ που απέκτησα στην εφηβεία, και σίγουρα από αυτά που με στοιχειώνουν μέχρι σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου