Γεννήθηκε στο Μιζούρι, και ήρθε σε επαφή με τη μουσική μέσω των γονιών του. Σήμερα η έδρα του είναι είναι το Λος Άντζελες, και η Χονολουλού. Ως κιθαρίστας για σχεδόν 25 χρόνια, έχει συνεργαστεί με πλήθος καλλιτεχνών, και διαθέτει πλούσια εμπειρία συναυλιακών εμφανίσεων, ενώ παράλληλα εργάζεται και ως παραγωγός και μηχανικός ήχου. Έχει γράψει μουσική για ταινίες, και έχει κυκλοφορήσει τραγούδια με δικούς του στίχους και μουσική. Κάποια από αυτά είναι τα σινγκλ "One Shade Away" (2019), "Virus Inside" (2019), "Forever Young" (2020), και "Breathless" (2020).
Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του Aaron Kusterer είναι το EP A Little Louder, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2023, και περιέχει τέσσερα κομμάτια. Και είναι αυτό η αφορμή με την οποία τον φιλοξενούμε σήμερα, για να μας αποκαλύψει δέκα από τα άλμπουμ που συνέβαλαν στη μουσική του εκπαίδευση.
-----
1. Ten Summoner's Tales - Sting (1993)
Αυτός ο δίσκος αποτελεί μάθημα τραγουδοποιίας, ενορχήστρωσης, και γενικά μουσικής γαματοσύνης. Υπήρξε μια χρονική περίοδος κατά την οποία έπαιζε στο repeat.
2. Kingdom Of Desire - Toto (1992)
Για έναν κιθαρίστα που τραγουδά, αυτό το άλμπουμ είναι ηχητική παιδική χαρά, καθώς ο Steve Lukather είναι πανταχού παρών, φωνητικά και παικτικά. Οι Toto κινήθηκαν σε μια πιο σκοτεινή και βαριά κατεύθυνση με αυτόν τον δίσκο, ο οποίος είναι μια παρουσία που αγαπώ.
3. Hot House - Bruce Hornsby (1995)
Άλλο ένα μάθημα τραγουδοποιίας και ενορχήστρωσης. Ο Bruce κατόρθωσε να παρουσιάσει ένα εκπληκτικό επίπεδο ικανότητας εδώ, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τις συνθέσεις, αλλά και στις εκτελεστικές επιδόσεις του κάθε μουσικού. Υπάρχει κάτι το μοναδικό στο κάθε τραγούδι, και η ακρόαση είναι στ' αλήθεια ένα ηχητικό δώρο.
4. Hysteria - Def Leppard (1987)
Αυτός είναι ένας από τους πιο κατάλληλους να παιχτούν δυνατά δίσκους σε τούτη τη λίστα! Τον λατρεύω και ποτέ δεν τον βαριέμαι. Ένα μάθημα για το πώς μπορείς να πάρεις μία απλή ιδέα και με τέχνη να την κάνεις απολύτως τεράστια και εξωφρενικά κουλ (ελέω Mutt Lange).
5. Dark Horse - Nickelback (2008)
Το λατρεύω αυτό το άλμπουμ! Το ηχητικό του αποτύπωμα είναι απίστευτα τεράστιο. Ακούγεται μεγάλο, κουλ, και εντελώς ροκ εντ ρολ.
6. Sex And Religion - Steve Vai (1993)
Ο Steve Vai ήταν ένας από τους πρώτους κιθαρίστες που με άγγιξαν. Ενώ, ως έφηβος, αγάπησα απόλυτα όλα τα ορχηστρικά που έκανε, υπήρχε κάτι στο εγχείρημα της μπάντας με φωνητικά που έκανε με τον Devin Townsend που ήταν τόσο ωμό και κουλ. Κατά βάθος είμαι φαν των τραγουδιών, και το να ακούω την κιθάρα αναμεμειγμένη σε πραγματικά διασκεδαστικά τραγούδια ήταν υπερτέλειο για μένα!
7. Beyond Belief - Petra (1990)
Πολύ πριν ακούσω τους προαναφερθέντες δίσκους, αυτός εδώ έπαιζε στο σπίτι μας, καθώς μεγάλωνα. Δυνατά φωνητικά, κιθάρες και ντραμς, σε συνδυασμό με μερικά πραγματικά φανταστικά γραμμένα και ενορχηστρωμένα τραγούδια συνετέλεσαν στην υποσυνείδητα πλούσια ανατροφή μου, η οποία οπωσδήποτε βοήθησε στη χάραξη της πορείας μου, πριν ακόμα να μπορώ καν να αντιληφθώ τι άκουγα.
8. Breathe - Faith Hill (1999)
Αυτός ο δίσκος, σε παραγωγή Dann Huff, στάζει από εκείνη την κιθαριστική γυαλάδα του Nashville, την οποία λατρεύω. Η φωνή της Faith απλώς σκοτώνει, και ο συνδυασμός της με τις εκπληκτικές ενορχηστρώσεις συντελεί στη δημιουργία ενός υπέροχου δίσκου.
9. Empire - Queensryche (1990)
Άκουγα αυτόν τον δίσκο για πολύ καιρό, κι ακόμα τον βγάζω από τη δισκοθήκη μου, πού και πού. Αγαπώ τη φωνή του Geoff Tate, και για μένα η συναισθηματική ερμηνεία του δεν έχει όμοιά της στον hard rock/heavy metal κόσμο. Επιπλέον, αυτό είναι ένα ακόμα από τα άλμπουμ που ακούγονται απίστευτα κουλ για μένα.
10. Indian Summer - Go West (1992)
Ετούτος είναι ένας δίσκος και ένας ήχος, στους οποίους επιστρέφω ξανά και ξανά. Αυτό το αβίαστο, παιγμένο από session μουσικούς, pop/rock των αρχών των '90s ήταν κάπως βραχύβιο, αλλά, δικέ μου, ήταν και τόσο συμπαγές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου