.jpeg)
Γεννήθηκε το 1979, στην Αθήνα. Σπούδασε υποκριτική και μονωδία. Στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα εμφανίστηκε στο πλευρό του Θανάση Πολυκανδριώτη, του Μίμη Πλέσσα και της Βίκυς Μοσχολιού. Συμπλήρωσε 22 χρόνια μόνιμης συνεργασίας με την Εθνική Λυρική Σκηνή, κατά τα οποία συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως οι Franco Zeffirelli, Graham Vick, Hugo De Ana, Σπύρος Α. Ευαγγελάτος, Βασίλης Παπαβασιλείου, και αρχιμουσικούς όπως οι Λουκάς Καρυτινός, Ηλίας Βουδούρης και Μύρων Μιχαηλίδης. Έχει, επίσης, εμφανιστεί σε Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Αυστρία και Η.Π.Α.
Το 2017, ως σολίστ στο Καλλιμάρμαρο, είχε την τιμή να τον διευθύνει ο Μίκης Θεοδωράκης, του οποίου έργα ερμήνευσε ζωντανά τα επόμενα χρόνια, κάποτε συνοδευόμενος από τη
Συμφωνική Ορχήστρα που φέρει το όνομα του μεγάλου μας συνθέτη. Συνεργάστηκε επίσης με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, με αφετηρία του 2019, σε θεατρικές παραγωγές όπως Ο Φτωχούλης Του Θεού (του Νίκου Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρή), και Moby Dick (του Herman Melville, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα).
Σε δισκογραφικό επίπεδο, ο Μπάμπης Βελισσάριος έχει κυκλοφορήσει μια σειρά από σινγκλ, όπως "Να Περιμένεις" (2021, μουσική Κώστα Μάκρα, στίχοι Μάριου Μάκρα), "Υγρό Σώμα" (2022, μουσική Κώστα Μάκρα, στίχοι Δημήτρη Λέντζου), "Έλα Και Κύκλωσέ Με" (2023, μουσική και στίχοι Βασίλη Μασσαλά), Ξαγρυπνά" (2023, μουσική και στίχοι Βασίλη Μασσαλά) και "Μέρες Του Καλοκαιριού" (2023, επανεκτέλεση του τραγουδιού των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου). Έχει επίσης ερμηνεύσει το "Όταν Όλα Περάσουν" (στίχοι Μανόλη Αναγνωστάκη, μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου), από το άλμπουμ - soundtrack Λόγω Τιμής - 20 Χρόνια Μετά, αλλά και τον κύκλο τραγουδιών Του Έρωτα Η Παιδωμή (2020, μουσική Κώστα Μάκρα, στίχοι Διονύση Καψάλη), που αποτελεί ζωντανή ηχογράφηση τμήματος της συναυλίας "Μετασχηματισμοί ΙΙΙ - Οι έρωτες του ποιητή", που πραγματοποιήθηκε το 2017, στη Στέγη Γραμμάτων Και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.
Το Σάββατο 10 Φεβρουαρίου, ο Μπάμπης Βελισσάριος θα εμφανιστεί στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (Βασιλίσσης Σοφίας 9 και Μέρλιν 1, Αθήνα), μαζί με τον Δαυίδ Ναχμία στο πιάνο, παρουσιάζοντας ένα αφιέρωμα στις ελληνικές και ιταλικές κανσονέτες του μεσοπολέμου. Είναι, λοιπόν, με αυτή την αφορμή που τον υποδεχόμαστε στο Gimme 10, για να μας αποκαλύψει κάποιους από τους αγαπημένους του δίσκους.
-----
1. Άξιον Εστί - Μίκης Θεοδωράκης/Οδυσσέας Ελύτης (1964)
Το πιο σπουδαίο έργο του Ελληνικού πνεύματος. Έχω ακόμα στα αυτιά μου τη φωνή της γιαγιάκας μου να περιγράφει την εξής ιστορία: εγώ παιδάκι, 4 ετών, να τραγουδώ "Ένα Το Χελιδόνι", διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά στη Γλύφα. Ξαφνικά χτυπά η πόρτα, η γιαγιά φοβήθηκε πως κάποιος θα έρθει να κάνει παράπονα γιατί ήταν μεσημέρι Αυγούστου και δεν σταματούσα στιγμή να το τραγουδώ! Ήταν κάποιος πολύ γνωστός μαέστρος, που όχι μόνο δεν έκανε παρατήρηση, αλλά επισήμανε στη γιαγιά μου να μην με αφήσει να πάω "χαμένος", και να συστήσει στους γονείς μου να με γράψουν άμεσα σε κάποιο ωδείο.
2. Reflections - ΜάνοςΧατζιδάκις & New York Rock & Roll Ensemble (1970)
Η δαιμόνια και πολυσχιδής μουσική προσωπικότητα του Μάνου Χατζιδάκι βρήκε με τον δίσκο Reflections ένα εντυπωσιακό φανέρωμα που ξάφνιασε τους μουσικόφιλους του καιρού του και εξακολουθεί να εντυπωσιάζει. Η συνεργασία αυτή απέφερε έναν σπάνιας ομορφιάς κύκλο τραγουδιών, με ροκ και ταυτόχρονα κλασικά (ενορχηστρωτικά κυρίως) μουσικά χαρακτηριστικά, βασισμένο σε στίχους μελών του συγκροτήματος και ερμηνευμένο φυσικά από τους ίδιους.
Απρίλιος 2000, νεοσύλλεκτος στο ΚΕΠΒ Θήβας, όλα μαύρα. Πάνω που είχα ξεκινήσει να ανθίζω μουσικά, επαγγελματικά, έρχεται η παύση διάρκειας δεκαοκτώ μηνών της στράτευσης. Ένας συνάδελφος μου έκανε δώρο αυτή τη συλλογή σε αντιγραμμένο CD (μετατροπή από mp3) και αυτό έμελλε να γίνει ο πιο αγαπημένος μου από όλους τους δίσκους. Να είναι καλά η "σειρούλα" μου, όπου κι αν βρίσκεται, τον ευχαριστώ πολύ.
3. Μικρά Ασία - Απόστολος Καλδάρας/Πυθαγόρας (1972)
Ουσιαστικά η πρώτη μου επαφή με το "θηρίο" Απόστολος Καλδάρας. Ένας δίσκος που κυκλοφόρησε πενήντα χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, κι άλλα πενήντα δύο χρόνια μετά παραμένει ό,τι πιο σημαντικό έχει γραφτεί πάνω στο λαϊκό τραγούδι για τη μαύρη αυτή μέρα του Ελληνισμού. Οι στίχοι του Πυθαγόρα είναι κυριολεκτικά, και χωρίς την παραμικρή υπερβολή, συγκλονιστικοί.
4. Αθανασία - Μάνος Χατζιδάκις/Νίκος Γκάτσος (1976)
Σημειώνει ο Μάνος Χατζιδάκις: "H "Αθανασία" του Γκάτσου, όπως και κάθε αληθινό τραγούδι, ήταν και παραμένει ένα παιχνίδι. Η ιδέα του Θανάτου οδηγεί τον αληθινά ελεύθερο άνθρωπο στο να αντιληφθεί βαθιά μέσα του, πως η ύπαρξή του έχει ημερομηνία λήξεως. Ο Άνθρωπος οφείλει να συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή κι όχι ν' αγκιστρώνεται από τη ζωή σε σημείο που να μη θέλει να φύγει -πράγμα που όλες οι θρησκείες εκμεταλλεύονται υποσχόμενες μελλοντική κι ατέλειωτη ζωή. Κι όμως είναι τόσο απλό, γι' αυτό και δύσκολο".
Οκτώβριος 1998, νυχτερινό κέντρο "Χάραμα" της Καισαριανής. Τότε, ως νέος μπουζουξής, δίπλα στον δάσκαλο Θανάση Πολυκανδριώτη, στο σχήμα και ο Μίμης Πλέσσας. Σε μια από τις τελευταίες πρόβες πριν ανοίξουμε, αποφασίζεται να αλλάξουμε ένα από τα ορχηστρικά του πρώτου μέρους και στη θέση του να μπει "Η Μπαλάντα Του Ούρι". Ο Θανάσης με παροτρύνει να αγοράσω σε βινύλιο την Αθανασία (όπου παίζει ο ίδιος) και να μελετήσω όλα τα κομμάτια. Ένας από τους λόγους που θα είμαι ευγνώμων στον Θανάση για μια ζωή.
5. Ο Σταυρός Του Νότου - Θάνος Μικρούτσικος/Νίκος Καββαδιας (1979)
Τη χρονιά της γέννησής μου κυκλοφόρησε Ο Σταυρός Του Νότου. Ένας δίσκος που από μικρό παιδί είχα την τύχη να βάζει ο πατέρας μου να ακούμε στα ταξίδια μας με το αυτοκίνητο. Μην μπορώντας να αποκωδικοποιήσω όλα τα νοήματα των στίχων, θυμάμαι πόσο εντύπωση μου έκανε η χαρακτηριστική ερμηνεία του Γιάννη Κούτρα στις απίστευτα όμορφες μελωδίες του συνθέτη. Φέτος έχω τη μεγάλη τύχη να παρουσιάσω το έργο αυτό στην καλοκαιρινή μου περιοδεία, παρέα με μουσικούς που συνεργάστηκαν για πολλά χρόνια με τον Θάνο Μικρούτσικο.
6. Φοβάμαι - Βασίλης Παπακωνσταντίνου (1982)
Μαγική στιγμή για την ελληνική δισκογραφία η συνύπαρξη των Παπακωνσταντίνου, Ζηκογιάννη, Γανωσέλη, και μάλιστα σε τραγούδια των Λοΐζου - Ρασούλη, Γλέζου - Καρυωτάκη, στον "Κουρσάρο" του Λάκη Παπαδόπουλου, που η συγκεκριμένη τριάδα μουσικών "βγάζει μάτια", οι στίχοι του Γιάννη Ζουγανέλη, και βέβαια η τρομπέτα του φίλου, και μετέπειτα συνεργάτη μου, Γεράσιμου Ιωαννίδη.
7. Ρεμπέτικο - Σταύρος Ξαρχάκος/Νίκος Γκάτσος (1983)
Ακόμα ένας δίσκος που ξεπατίκωσα φορώντας ακουστικά πάνω από το πικάπ, με το μπουζούκι στα χέρια και τα στιχάκια γραμμένα στη γραφομηχανή του παππού. Αρκετά χρόνια αργότερα είχα τη μεγάλη τύχη να συνεργαστώ με τον Νίκο Δημητράτο, τον Κώστα Μαντζόπουλο και τον Θόδωρο Πολυκανδριώτη, όλοι τους συντελεστές του δίσκου. Παραμένει όνειρο μια συνεργασία μου με τον Σταύρο Ξαρχάκο.
8. Μέσω Νεφών - Νίκος Παπάζογλου (1986)
Η πρώτη μου επαφή με τον πιο αγαπημένο από όλους τους τραγουδιστές, τον Νίκο Παπάζογλου. Ήχοι ροκ μαζί και λαϊκοί, με κορυφαία ομάδα μουσικών δίπλα του (Καπηλίδης, Αραμπατζής, Σταρόβας, Λιόλιος), ο αγαπημένος όλων Παπάζης στη θέση του πιλότου στο ζωγραφιστό αεροπλανάκι, με την κόκκινη μπαντάνα στο χέρι, κι εγώ εκστασιασμένος να ακούω το βινύλιο (αγορασμένο την ίδια μέρα στο Μοναστηράκι μαζί με το Master Of Puppets των Metallica).
9. Τραγούδια Για Τους Μήνες - Δημήτρης Παπαδημητρίου/Ελευθερία Αρβανιτάκη (1996)
Η κορυφαία δισκογραφική στιγμή του αγαπημένου μου φίλου και συνεργάτη Δημήτρη Παπαδημητρίου. Το κλίμα και η ατμόσφαιρα στο τραγούδι "Όλα Τα Πήρε Το Καλοκαίρι" είναι βγαλμένο από ηχογράφηση του μεγάλου ερωτικού του Μάνου Χατζιδάκι. Νομίζω η πιο ώριμη στιγμή ερμηνευτικά για την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
10. Στου Αιώνα Την Παράγκα - Θάνος Μικρούτσικος/Δημήτρης Μητροπάνος (1996)
Με διαφορά ο πιο αγαπημένος δίσκος του Δημήτρη Μητροπάνου. Ο δίσκος που μου φανέρωσε το ερμηνευτικό και φωνητικό μεγαλείο του σπουδαίου λαϊκού τραγουδιστή. Πάντα μου άρεσε ο Μητροπάνος, αλλά χωρίς να καταλαβαίνω τον λόγο. Ο Μικρούτσικος έβαλε και πάλι το χέρι του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου